หมู่บ้านเรวดี อยู่ฝั่งติดแม่น้ำ ยามที่แม่น้ำเอ่อท่วม ชาวหมู่บ้านก็มีทั้งสุข-ทุกข์ สุขๆ ทุกข์ๆ ทุกข์เพราะ น้ำท่วม ถนนในบ้าน แต่สุขก็เพราะได้ปลากันสนุก

หมู่บ้านเรวดี ในรอบ ๑๐ ปี น้ำไม่เคยท่วมเข้าบ้านทุกคนยังยิ้มสยามได้สบายมาก จับปลากัน เพลินพรหมแดน

สายฝนหลั่งถะโถมโหมสาดกระจาย น้ำเหนือไหลถล่มผ่าน ปิง วัง ยม น่าน พบกันที่ปากน้ำโพ บุกตะลุย เข้ากรุงเทพฯ

๗ วันก็แล้ว ๑ เดือนก็แล้ว หมู่บ้านเรวดี เริ่มปั่นป่วนความสุขที่เคยดื่มได้ วันนี้ดื่มไม่ไหวอีกแล้ว

น้ำท่วมหมู่บ้านจนเวิ้งว้าง หลังล้นเข้าบ้าน แต่ละบ้านสูงจากพื้น ๓ ฟุต ๔ กระเบียด!

"กลุ้ม โว้ย !"

"กทม.อยู่ไหนวะ"

"รัฐบาลช่วยด้วย สส. ช่วยที"

"มาแล้วครับๆ วันนี้เรามาแจกของหาเสียง เอ๊ย แจกของด้วยความหวังดีครับ"

"มาแล้วครับๆ โอเลี้ยง ก๋วยเตี๋ยวเรือ มาแล้วครับ ปู๊นๆ"

คืนท้องฟ้าวันเพ็ญ แจ่มกระจ่าง แต่หน้าตาชาวบ้านเหมือนคืนจันทร์แรม ดำมืด

"ทำไมหมู่บ้านรุ่งอรุณ มันไม่ท่วมเหมือนเราวะ ?"
"ๆๆๆๆ" คำถามเดิมจากชาวหมู่บ้าน
รถข้าราชการแล่นผ่านหมู่บ้านอย่างช้าๆ
"ขอพี่น้องชาวเรวดี อดทนหน่อยนะครับ

ระสอบทรายที่กั้นขอบถนนจะทำให้รถยนต์แล่นผ่านไปมาได้และหมู่บ้านฝั่งตรงข้าม ก็จะไม่เดือดร้อน

ช่วยกันเสียสละเพื่อส่วนรวมนะครับ...

ชาวหมู่บ้านเรวดียิ่งฟัง แทนที่จะสบายใจ กลับยิ่งหน้าดำหนักเข้าไปอีก

"เอ็งดูฝั่งตรงข้ามซิวะ หน้าผ่องใส สบายใจซินะ ดูพวกมันหัวเราะซิวะ อิจฉาโว้ยๆๆๆๆๆ"

วันนี้หมู่บ้านเรวดี หน้าตาแจ่มใส ผิดจากวันก่อนๆ ทุกคนมีความสุข

น.ส.พ. ลงข่าว "มือมืดลอบทำลายกระสอบทรายกั้นน้ำ หมู่บ้านฝั่งตรงข้าม ท่วมจมทันที ถนนจมบาดาล รถราแล่นผ่านไม่ได้"

"นี่แหละโว้ย ประชาธิปไตย !"

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๔๘ พฤศจิกายน ๒๕๔๕)