อนาคตประเทศไทย อาร์เจนตินาที่ ๒ ตอนจบ
ณ ห้องประชุมใหญ่ มูลนิธิเพื่อศูนย์กลางอิสลามแห่งประเทศไทย วันที่ ๒๐ มี.ค. ๔๕
* อ.อัมรินทร์ คอมันตร์
* ร.ต.อ.ดร.นิติภูมิ นวรัตน์
* คุณยอดธง ทับทิวไม้
* คุณอภินันท์ บูรณะพงศ์ ดำเนินรายการ

ลักษณะของอาร์เจนตินาที่ขายอะไรให้ต่างชาติ เขามีวิธีการจิตวิทยาเหมือนกัน เขาจะใช้ สื่อสารมวลชน ยิงเข้าไปก่อน เช้าก่อนจะกลับ ผมได้นั่งคุยกับบรรณาธิการ บัวเอโนสไอเรส เป็นชาวอเมริกัน แต่มีจิตใจ ดีพอสมควร เขาได้อธิบายอะไรให้ฟังหมด แต่เดิมหนังสือพิมพ์ ฉบับนี้ เป็นของอาร์เจนตินา เมื่อ ๑๒๖ ปี ที่แล้ว เดี๋ยวนี้เขาซื้อหุ้นได้ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ มานึกถึง หนังสือพิมพ์เมืองไทย ถ้าเผื่อว่า เจ้าของเป็น ชาวต่างชาติ ท่านคิดอย่างไร หนังสือพิมพ์ เป็นสิ่งกำหนดพฤติกรรม จะเชียร์อันนี้ จะสกัดกั้นอันนั้น ในอาร์เจนตินา ทีวียกเว้นช่อง ๗ ช่องเดียว ที่เป็นของรัฐบาล นอกนั้นแปรรูปให้ต่างชาติหมด ไม่มีเหลือ หนังสือพิมพ์ ก็เหมือนกัน ดังนั้นเขาจะใช้สื่อมวลชน ยิงไปก่อน ยิงไปจนทุกคนเคลิ้ม ไม่สนใจเรื่องนี้แล้ว จึงขาย

เวลาขาย ดูพฤติกรรมนายเมเนนแล้ว คล้ายๆ กับนายกฯ บางประเทศเลย เขาจะซ่อนเงียบ ไม่มีการพูด อะไรมาก่อน แล้วก็เงียบเลย ยังจำได้ ในสมัยรัฐบาลที่แล้ว เราก็กลัวว่า เขาจะแปรรูป บางจาก เพราะว่า มีถ่วงดุลอยู่สองอย่าง อย่างหนึ่งคือ บางจาก อีกอย่างคือ ปตท. ตอนที่มีการขึ้นราคาน้ำมัน ปั๊มน้ำมัน ปตท. กรรมการผู้จัดการใหญ่ เขาให้สัมภาษณ์ หนังสือพิมพ์ว่า ใครที่จะขึ้นราคาก็ขึ้นไป แต่ ปตท. ไม่ขึ้นราคา น้ำมัน เขาก็เลยสัมภาษณ์ว่า ทำไม ปตท. ไม่ขึ้นราคาน้ำมัน เขาบอกว่ าปีที่แล้วปตท. มีกำไรอะไรพิเศษ ไม่ทราบ ๑,๐๐๐ กว่าล้านบาท ก็เอาเงินนั้น มาชดเชย แล้วปรากฏว่า ท่านเอกอัครราชทูตอเมริกา เข้าไปพบ กับนายกฯ บอกทำอย่างนี้ไม่ถูก ดูสิบริษัทน้ำมัน ในเมืองไทย เชลล์ขึ้นราคา คาลเท็กซ์ขึ้น บริษัทคนไทย ด้วยกัน บอกไม่ขึ้นหรอก สงสารคนไทย แล้วทำอย่างนี้ มันเกี่ยวอะไรกับ เอกอัครราชทูตอเมริกา ที่จะต้องไปพบ กับนายกฯ เรามีถ่วงดุลอยู่แค่ ๒ อัน มีความพยายาม จะไล่ซื้อบางจาก ก็มีคุณโสภณ สุภาพงษ์ คุณจำลอง ศรีเมือง ใครต่อใครออกมาต่อต้าน รัฐบาลนายชวน ก็ไม่กล้าขายบางจาก ผมเชื่อว่า ถ้าเขาซื้อบางจากไป เขาไม่ได้ซื้อไปทำอะไร ไม่ได้ไปทำธุรกิจธุรกรรมอะไร เขาซื้อไปทำลายทิ้ง หรือ ซื้อไปตั้งไว้เฉยๆ

ซื้อไปตอนแรกบอกว่าจะขายให้แก่ประชาชน นี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอาร์เจนตินา รัฐวิสาหกิจ ต่างๆ ครั้งแรก บอกจะขายหุ้นให้แก่ประชาชน ก็มีคนในประเทศ ส่วนหนึ่งซื้อไป แล้วเอาไปขายต่อ เปลี่ยนมือ ไปเรื่อยๆ ต่างชาติก็จะค่อยๆ สะสมๆ ขนาดพอสมควร ก็เพิ่มทุน ในที่สุด ก็ไม่มีอะไรเหลือ

เรามัวแต่ระวังบางจาก แล้ว ปตท.เรารู้ไม่เกิน ๑ สัปดาห์ มันเงียบเชียบ สงบ ยิ่งกว่า อะไรทั้งนั้น คงจะรู้กัน ไม่กี่คน วันดีคืนดี ก็บอกขายหุ้นให้ประชาชน ใครจะไปเตรียมตัวทัน ไปเข้าคิวรอ ๑ นาทีกว่า ขายหมดไปแล้ว

สมบัติของชาติเป็นแสนเป็นล้าน เป็นของประชาชน แต่เงียบกันทั้งประเทศ
นี่มันบ้าบอคอแตกกันไปแล้ว
เราระวังบางจาก เขากลับมาขายอันที่มันใหญ่กว่าบางจากอีก ก็คือ ปตท.

ดังนั้นนึกออกไหม อะไรมันอยู่ใต้ผู้นำรัฐบาลของเราขณะนี้ สิ่งอยู่ใต้นั้นคือจะขายๆๆ อันตรายมาก ถ้าบางจากไปอีก น้ำมันก็ขึ้นลงได้ ตามใจเขาชอบ

ดังนั้น อันตรายมาก ถ้าบางจากอีกอันหนึ่งไป วันหลังน้ำมันก็ขึ้นลงได้ตามใจชอบ ท่านเคยดู ละครสัตว์ไหม เวลาหมีมันเล่นตามละครสัตว์ เราอยากจะให้หมีทำอะไร หมีมันไม่ทำ ตามความคิด ของมันเอง ทำเพราะ มันคิดว่า ถ้ากูยกเท้าหน้าขึ้น กูก็ได้กินอาหารเม็ดหนึ่ง ถ้าเอาเท้าหน้าลง กูได้กิน ๒ เม็ด

จะเห็นว่า ยกเท้าหน้าขึ้น ยกเท้าหน้าลง ลักษณะการควบคุมละครสัตว์นี่เอง ที่เขานำมาใช้ ควบคุม ประเทศต่างๆ เอ็งเป็นรัฐบาลอยากจะไปอยู่อีก ๒ ปี ข้าลดน้ำมันให้เอ็ง ลดลงไป ลิตรละ ๑๐ สตางค์เท่านั้น กิจการก็ไปได้ ๑๐ สตางค์นี่ถ้าสเกลโรงงานใหญ่ๆ มันราคา มหาศาล ราคาสินค้าลดลงไป ขายต่างประเทศได้ ราคาถูกต่างประเทศก็ซื้อ เงินก็เข้าประเทศ ประชาชนทุกคน ก็อยู่ดีมีสุข ประเทศชาติ ก็ไปได้เรื่อยๆ รัฐบาลนี้ไปขุดเจอแก๊สแห่งใหม่ บริษัทข้า ต้องการได้สัมปทาน เอ็งไม่ยอมให้ ถ้าไม่ยอม ให้รัฐบาลนี้อยู่ไม่ได้ ไม่ต้องทำ อะไรมาก ไม่ต้องไปด่ากันมาก ขึ้นราคาน้ำมัน ลิตรละ ๕๐ สตางค์ ประเทศชาติ ก็ไปไม่ได้

ในอาร์เจนติน่ามีอะไรที่เหมือนกับบ้านเราทุกประการ ผมอยากให้ท่านจับตาดู เวเนซูเอลา สังคม ฟุ้งเฟ้อคล้ายๆ กับบ้านเรา ผมค่อนข้างจะหนักใจ เมื่อคืน ผมกับท่านอัมรินทร์ ก็ไปคุย ที่บ้าน นายทหารใหญ่ ท่านหนึ่ง ท่านเป็นพลเอก เป็นด๊อกเตอร์ด้วย อายุเพิ่งจะ ๕๕ ปี เราก็คุยเรื่องเหล่านี้ให้ฟัง บอกว่า กังวลใจ เหลือเกิน กลัวประเทศจะเป็นอย่างนี้ ขอให้ท่าน ที่มีชื่อเสียง มีอำนาจ จัดการให้หน่อย ปรากฏ ไม่มีใคร จัดการอะไร ทุกคนกลัวไปหมด

ดังนั้น ไม่มีพลังอันใดเลย ที่จะพลิกผันตรงนี้ได้ นอกจากพลังประชาชน เพราะสื่อนั้น ก็คงจะไม่ทำอะไร เพราะแต่ละสื่อ ก็เหมือนกับหมีนั่นแหละ อะไรที่ควบคุมสื่ออยู่ล่ะครับ โฆษณาควบคุมสื่อครับ ท่านคงพอ จะมองเห็นอะไร ได้ทั้งหมดแล้ว ผมพูดมากไม่ได้ เดี๋ยวตกงาน มีช่องทางเดียวเท่านั้น คือเรามาพูดกันตรงๆ ผมพูดกับท่าน ท่านพบกับผม อย่างนี้

(เราคิดอะไร ปีที่ ๙ ฉบับที่ ๑๕๐ มกราคม ๒๕๔๖)