จงสู้ให้รู้สิ้น

จงดิ้นให้แร้งดู
ชะรอยฟ้าชรามากฝากดินช่วย
ดินก็ป่วยช่วยไม่ไหวฝากไฟอุ้ม
ไฟใจแตกกระแทกซ้ำยุน้ำรุม
มรสุมก็คลุ้มคลั่งสั่งทำลาย
ฝนถล่มลมถลุงคลุ้งตลบ
ไม้สงบป่าสงวนล้วนฉิบหาย
แม่น้ำเน่าเล่นเอาปลาพากันตาย
อากาศกลายเป็นร้ายพิษปลิดชีพคน
เสือกรุงเกลื่อนเถื่อนบ้าฆ่าไม่เลือก
เลือดแดงเถือกเกลือกกลั้วทั่วแห่งหน
ทั้งร้อนเดือดเลือดเย็นเยียบเฉียบกมล
ทั้งเสี้ยมคนให้ชนกันจนบรรลัย
ฝ่ายผู้เสี้ยมก็เหลี่ยมลึกคึกไม่หยุด
ทั้งก่นขุดทั้งฉุดลากกระชากไส้
เจ็บระนาวเหม็นฉาวโฉ่ยิ่งโห่ไชย
เสียบกันไปใส่กันป่นทนจริงจริง
เสือในป่าว่าเหี้ยมนักชักไม่เชื่อ
ก็ในเมื่อเสือก็ชายร้ายก็หญิง
ต่างพ่นพิษต่างติดบ่วงต่างช่วงชิง
ยิ่งเตือนติงยิ่งออกฤทธิ์ผิดสำแดง
ยิ่งนานเนิ่นคนเดินดินยิ่งสิ้นหวัง
มิใช่ชังแต่ยังงงอีตรงแถลง
นั่นก็ชี้นี่ก็พ่นจนเคลือบแคลง
เหมือนอีแร้งแสร้งรอศพเพื่อขบกิน
จะสิ้นหวังจะสั่งฟ้าประสายาก
หรือจะบากลากขันธ์สู้ให้รู้สิ้น
ตายเป็นตายก่ายถมทับกับแผ่นดิน
ก็จงดิ้นให้แร้งดูเถิดสูเอย.

"เราคิดอะไร" เริ่มต้นสดุดีปีใหม่ ๒๕๔๖ ด้วยบทกลอนชื่อว่า "จงดิ้นให้แร้งดู" มีบางคนอ่านแล้ว ก็ยังข้องใจว่า "แร้ง"..สื่ออะไรหรือหมายถึงอะไร..?

โดยสามัญคนทั้งหลายก็เข้าใจกันอยู่แล้วว่า "แร้ง" เป็นสัตว์มีอัตลักษณ์ที่ทรงคุณธรรมอยู่ในตัวมากมาย

เช่น เป็นสัตว์ที่สงบเสงี่ยมเจียมตัว เป็นสัตว์ที่สันโดษสมถะ ไม่ทำความจุ้นจ้าน วุ่นวายให้ใคร ไม่เบียดเบียน สัตว์อื่น ให้เป็นทุกข์ เป็นผู้เก็บกวาดความสกปรกเน่าเหม็นให้แก่โลก เป็นผู้ยังชีพ อยู่ด้วยเศษ สิ่งที่ใครอื่น เขาทิ้งแล้ว เป็นผู้ไม่ฆ่าไม่ทำร้ายทำลายชีวะสัตว์ใดๆ ที่ลึกซึ้งและสำคัญยิ่งนักก็คือ เป็นสัตว์ที่ ไม่เป็นพิษ เป็นภัยต่อใครเลย ซึ่งก็รู้ก็เห็นแล้วว่า เป็นสัตว์ที่มี ข้อดี มากกว่าข้อด้อย อยู่ในตัวมากมายแท้ๆ ออกปานฉะนี้ แต่ก็ถูกคนรังเกียจเดียดฉันท์

กระนั้นก็ตาม แร้งก็ไม่เคยถือสาความรังเกียจใดของใคร ดังนั้น ด้วยคุณลักษณะอันลึกซึ้งของแร้ง
ดังว่า ในส่วนลึกแห่งปัญญาของคนจึงมีความปรารถนา คุณค่าที่ดีเยี่ยง"แร้ง"นี้อยู่แน่ๆ เพราะคุณลักษณะ
หรือ คุณธรรมเยี่ยง "แร้ง" ดังกล่าว หากใครมีใครเป็นในตน ย่อมเป็นคนดีน่าเคารพโดยแท้ นี่คือ เนื้อหาสำคัญ อันเป็นที่มาของ "ความหมาย" ในกลอนวรรคที่มีคำความว่า... "เหมือนอีแร้งแสร้งรอศพเพื่อขบกิน"

นั่นก็คือ ใครๆ ก็ตามย่อมอยากเป็นคนที่ได้ชื่อว่า แสนดีมีคุณธรรมกันทั้งนั้นแหละ แม้ตนจะชั่ว จะเลวอยู่อย่างไร ปานใด ก็ยังพยายามใช้ความฉลาด กลบเกลื่อนตนอยู่เสมอๆ เหมือนตน เป็นคน มีคุณธรรม หลอกใครๆ ได้ ร้ายอย่างเลือดเย็น จึงเป็นการ"แสร้ง" ตนประดุจ "อีแร้ง" ผู้แสนดีแสนซื่อ ไม่ได้เลว ไม่ได้โลภ เหมือนแร้งรอกินศพ กินเศษของทิ้ง ฉะนั้น กันอยู่ทั้งนั้นๆ

จะอย่างไรก็ตาม จะสิ้นหวัง จะสั่งฟ้าประสายาก หรือจะมุ่งมั่นบากบั่นด้วยขันธ์ที่เหลือ ก็จงตั้งจิตสุดฤทธิ์ จงทำให้สุดอุตสาหะเถิด หาก"เอาจริง" เพื่อกอบกู้ชาติ ก็คงไม่เหลือวิสัย ของสัตว์โลก ที่มีชื่อว่า "คน" เป็นแน่

"จงดิ้นให้แร้งดู จงสู้ให้รู้สิ้น..."

* จริงใจ ตามภูมิ
เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๕๑ เดือน กุมภาพันธ์ ๒๕๔๖