จงดิ้นให้แร้งดู / จงสู้ให้รู้สิ้น
ชะรอยฟ้าชรามากฝากดินช่วย
ดินก็ป่วยช่วยไม่ไหวฝากไฟอุ้ม
ไฟใจแตกกระแทกซ้ำยุน้ำรุม
มรสุมก็คลุ้มคลั่งสั่งทำลาย
ฝนถล่มลมถลุงคลุ้งตลบ
ไม้สงบป่าสงวนล้วนฉิบหาย
แม่น้ำเน่าเล่นเอาปลาพากันตาย
อากาศกลายเป็นร้ายพิษปลิดชีพคน
เสือกรุงเกลื่อนเถื่อนบ้าฆ่าไม่เลือก
เลือดแดงเถือกเกลือกกลั้วทั่วแห่งหน
ทั้งร้อนเดือดเลือดเย็นเยียบเฉียบกมล
ทั้งเสี้ยมคนให้ชนกันจนบรรลัย
ฝ่ายผู้เสี้ยมก็เหลี่ยมลึกคึกไม่หยุด
ทั้งก่นขุดทั้งฉุดลากกระชากไส้
เจ็บระนาวเหม็นฉาวโฉ่ยิ่งโห่ไชย
เสียบกันไปใส่กันป่นทนจริงจริง
เสือในป่าว่าเหี้ยมนักชักไม่เชื่อ
ก็ในเมื่อเสือก็ชายร้ายก็หญิง
ต่างพ่นพิษต่างติดบ่วงต่างช่วงชิง
ยิ่งเตือนติงยิ่งออกฤทธิ์ผิดสำแดง
ยิ่งนานเนิ่นคนเดินดินยิ่งสิ้นหวัง
มิใช่ชังแต่ยังงงอีตรงแถลง
นั่นก็ชี้นี่ก็พ่นจนเคลือบแคลง
เหมือนอีแร้งแสร้งรอศพเพื่อขบกิน
จะสิ้นหวังจะสั่งฟ้าประสายาก
หรือจะบากลากขันธ์สู้ให้รู้สิ้น
ตายเป็นตายก่ายถมทับกับแผ่นดิน
ก็จงดิ้นให้แร้งดูเถิดสูเอย.

ฉบับนี้เราก็มาถึง "จงตายให้แผ่นดิน" แผ่นดินของเรา เราก็ต้องรัก ยิ่งเป็นแผ่นดิน อันเป็น ประเทศ ถิ่นแคว้น แดนที่บรรพบุรุษ ได้ปกป้องรักษา แลกมาด้วยเลือด ด้วยเนื้อ ด้วยชีวิต และวิญญาณ ยาวนาน สืบเผ่าพงศ์ไทย

ตราบกระทั่งถึงวันนี้ผู้เป็นคนไทยเลือดเนื้อเชื้อไทยได้อุบัติชีวิตในแผ่นดินไทย ไฉนเล่า จะดูดาย ปล่อยให้ ชาติบ้านเมือง ตกเป็นอาณานิคม ของประเทศอื่น ไปง่ายๆ

คนที่ปล่อยปละละเลยไม่รู้ดำรู้ดีไม่รู้สึกร้อนหนาวกับชาติบ้านเมือง ที่ต้องตก เป็นทาส เป็นอาณานิคม ของประเทศอื่นนั้น เป็นคน "ใจดำและอกตัญญู" ชื่อว่าคนชั่ว

ใครได้ฉุกคิดบ้างไหมเอ่ย ว่า ปัจจุบันนี้ ชาติไทยได้ตกเป็น อาณานิคม ของประเทศอื่น ไปหรือยัง? ไม่ว่า ความเป็นทาส ทางเศรษฐกิจ ไม่ว่าความเป็นทาส ทางวัฒนธรรม หรือ ทาสทางการศึกษา ทาสในเรื่อง บันเทิง ธุรกิจ ทาสในการดำเนินชีวิต และการกินอยู่ ทาสแฟชั่น สารพัด ...ฯลฯ

ยุคนี้ไม่ใช่ยุคเมื่อพันปีที่แล้วหรือห้าร้อยปีที่แล้วดังนั้นมิติแห่งความเป็นอาณานิคม หรือ ความเป็นทาส จึงเปลี่ยนไปแล้ว อย่างสิ้นเชิง หากใครเห็นว่า ความเป็นชาติไทยทุกวันนี้ ได้ตกเป็น อาณานิคม ของประเทศอื่น เขาไปแล้วจริงๆ ก็เชิญเถิด เชิญมาช่วยกัน กู้ชาติ บ้านเมือง อย่าได้ดูดายกันอยู่เลย

คนเราต้องตายกันทุกคนบรรพบุรุษไทยเคยตายเพื่อแผ่นดินมานักแล้วกระไรเล่า เราคนไทย ในยุคนี้ จะตาย ถวายชีวิต แก่บ้านเมืองบ้างไม่ได้ และการกอบกู้ชาติบ้านเมือง ณ ยุค ปัจจุบันนี้ ก็ไม่ต้อง เอาร่างเอากาย ไปให้หอกทิ่ม ดาบแทง ให้ตาย แบบบรรพบุรุษ ด้วยซ้ำ

จะอย่างไรก็ตาม จะสิ้นหวัง จะสั่งฟ้าประสายาก หรือจะมุ่งมั่นบากบั่น ด้วยขันธ์ที่เหลือ ก็จงตั้งจิต สุดฤทธิ์ จงทำให้ สุดอุตสาหะเถิด หาก"เอาจริง" เพื่อกอบกู้ชาติ ก็คงไม่เหลือวิสัย ของสัตว์โลก ที่มีชื่อว่า "คน" เป็นแน่...

จงดิ้นให้แร้งดู ...
จงสู้ให้รู้สิ้น ...
จงตายให้แผ่นดิน!

- จริงใจ ตามภูมิ -

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๕๒ มีนาคม ๒๕๔๖)