จงรินธรรมให้ฉ่ำชน
จงดิ้นให้แร้งดู
จงสู้ให้รู้สิ้น
จงตายให้แผ่นดิน
แด่ภูมินทร์ด้วยวิญญาณ

ชะรอยฟ้าชรามากฝากดินช่วย
ดินก็ป่วยช่วยไม่ไหวฝากไฟอุ้ม
ไฟใจแตกกระแทกซ้ำยุน้ำรุม
มรสุมก็คลุ้มคลั่งสั่งทำลาย
ฝนถล่มลมถลุงคลุ้งตลบ
ไม้สงบป่าสงวนล้วนฉิบหาย
แม่น้ำเน่าเล่นเอาปลาพากันตาย
อากาศกลายเป็นร้ายพิษปลิดชีพคน
เสือกรุงเกลื่อนเถื่อนบ้าฆ่าไม่เลือก
เลือดแดงเถือกเกลือกกลั้วทั่วแห่งหน
ทั้งร้อนเดือดเลือดเย็นเยียบเฉียบกมล
ทั้งเสี้ยมคนให้ชนกันจนบรรลัย
ฝ่ายผู้เสี้ยมก็เหลี่ยมลึกคึกไม่หยุด
ทั้งก่นขุดทั้งฉุดลากกระชากไส้
เจ็บระนาวเหม็นฉาวโฉ่ยิ่งโห่ไชย
เสียบกันไปใส่กันป่นทนจริงจริง
เสือในป่าว่าเหี้ยมนักชักไม่เชื่อ
ก็ในเมื่อเสือก็ชายร้ายก็หญิง
ต่างพ่นพิษต่างติดบ่วงต่างช่วงชิง
ยิ่งเตือนติงยิ่งออกฤทธิ์ผิดสำแดง
ยิ่งนานเนิ่นคนเดินดินยิ่งสิ้นหวัง
มิใช่ชังแต่ยังงงอีตรงแถลง
นั่นก็ชี้นี่ก็พ่นจนเคลือบแคลง
เหมือนอีแร้งแสร้งรอศพเพื่อขบกิน
จะสิ้นหวังจะสั่งฟ้าประสายาก
หรือจะบากลากขันธ์สู้ให้รู้สิ้น
ตายเป็นตายก่ายถมทับกับแผ่นดิน
ก็จงดิ้นให้แร้งดูเถิดสูเอย.

เราได้อ่านบทกลอนเริ่มต้นจาก"จงดิ้นให้แร้งดู"และได้ย้ำยืนยันมาถึง ๓ ฉบับ แต่ละฉบับ ก็มีนัยะสืบสาน ต่อความเรื่อยมา..."จงสู้ให้รู้สิ้น" แล้วจึงมาถึง"จงตายให้แผ่นดิน" และแล้วก็มาถึงวรรค ๔ สุดท้าย ซึ่งแต่เดิมที่มีอยู่ ๔ วรรคเป็นบทนำ ของกลอนเรื่องนี้ ต่างก็รู้กันทั่ว คณะผู้ทำ"เราคิดอะไร" ว่า...

แด่ภูมินทร์ด้วยวิญญาณ
แล้วทำไมจึงเป็น..."จงรินธรรมให้ฉ่ำชน"
เพราะอะไรหรือ ก็ไม่มีอะไรหรอก เพียงแต่ให้สิ่งที่เป็น"คุณค่า"ของมนุษยชาติมีครบสัมบูรณ์ ก็เท่านั้น

คงจะไม่มีใครปฏิเสธได้ว่า "ธรรม" คือที่สุดแห่งทุกสิ่งทุกอย่าง ในความเป็นมนุษย์และเป็นสังคม

ดังนั้น เนื้อเรื่องเป็นอย่างไร ตามกลอนเราก็ได้รู้กันแล้วว่า เราจะทำอะไร จะช่วยกันจัดการพัฒนาอะไร

และเราก็จะต้องโถมแรงบากบั่นต่อสู้ ให้ถึงที่สุด

แม้เราจะต้องตาย ก็"ตายเป็นตาย"กันทีเดียว

ด้วยความเป็นคนไทยแม้จะมีเลือดเนื้อหรือหาไม่แล้วก็ตาม ก็ต้อง...แด่ภูมินทร์ด้วยวิญญาณ นิรันดร์กาล กับแผ่นดินผืนนี้ กันทั้งนั้นแน่นอน จึงจะสมกับคนที่เกิดเป็นไทย

เพราะความเป็น"ไทย"นั้น เรามี"พระเจ้าแผ่นดิน"เป็นสุดเศียรสุดเกล้าของคนไทย แต่ไหนแต่ไรมา

ดังนั้นเลือดทุกหยดกายทั้งร่าง แม้สิ้นลมหายใจไปแล้วก็ตาม ถ้วนทั่วทุกคนไทย ย่อมน้อมพร้อมถวาย...
แด่ภูมินทร์ด้วยวิญญาณ

แม้โลกทุกวันนี้ จะสับสนวุ่นวาย สารพัดรูปแบบสารพัดความยึดถือ และสารพัดความสำคัญมั่นหมาย แต่คนไทย ทั้งประเทศ ก็เป็นประชากร ที่อาศัย"ธรรม"จาก ศาสนากันมาตลอด โดยเฉพาะ"พุทธศาสนา" ถึงจะมีผู้มิใช่พุทธ ก็มี"ธรรม" ของศาสนา ที่แต่ละคนศรัทธานับถือบูชาเคารพนั้นๆเป็นสิ่งนำชีวิตของแต่ละคนทั้งสิ้นจึงจะไปสู่ความประเสริฐแท้ ฉะนั้น สุดแห่งที่สุด โปรดช่วยกันเถิด ไม่มีอะไรจะสุดเหนือยิ่งกว่านี้อีกแล้ว มีคนและมีธรรม
จงรินธรรมให้ฉ่ำชน ถ้วนคนเทอญ

* จริงใจ ตามภูมิ

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๕๓ เมษายน ๒๕๔๖)