เราทำหนังสือ "เราคิดอะไร" มิใช่เพื่อเป็นอาชีพเลี้ยงตัว แต่ต้องการสื่อให้สังคมรู้ว่าในฐานะที่ "จากหนึ่งจึงเป็นเรา รวมเราเขาเข้าเป็นหนึ่ง" และเราไซร้ก็เป็นอณูหนึ่งในสังคม อยากให้รู้ว่าเราเห็น เราคิด และเราทำอะไร จึงทำหนังสือแบบเศรษฐกิจพอเพียง ขายบ้างแจกบ้าง ตามกำลังแรงงาน กำลังเบี้ย ตามมีตามได้ น้ำแห้งขอดคลองเมื่อไรก็วางมือ ไม่คาดคิดว่าจะอยู่ยืนยาวมาได้นานจนย่างเข้าปีที่ ๙

ผู้อ่านกลุ่มหนึ่งที่เราแจกและมีผู้สมทบแจกด้วย ได้แก่ผู้ต้องขังในเรือนจำหลายแห่งที่เคยได้อ่าน "เราคิดอะไร" โดยเหตุบังเอิญ และอยากอ่านต่อเนื่องกัน จึงติดต่อมา เราก็แจกจ่ายให้อ่าน ด้วยความยินดี ตลอดมา หลายปี อยากจะแจกให้ทั่วถึงทุกเรือนจำ แต่ติดขัดเรื่องทุนรอน ค่าพิมพ์และค่าส่ง

ในฉบับที่ ๑๕๒ เราจึงประกาศเจตนารมณ์ ปันน้ำใจ "เราคิดอะไร" สู่เพื่อนผู้ต้องขัง และในงาน "พุทธาภิเษก สุดยอดปาฏิหาริย์" ครั้งที่ ๒๗ เมื่อ ๑๖-๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๖ ณ พุทธสถาน ศาลีอโศก นครสวรรค์ ซึ่งเป็นงานประจุพุทธคุณลงในจิตใจคน อภิเษกคนให้เป็นพุทธ

มิใช่อวดอุตริมนุสธรรมบังอาจอภิเษกพระพุทธรูปให้มีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ดังที่นิยมทำกันอยู่ทั่วไป

เราประกาศย้ำยืนยันเจตนารมณ์ต่อเพื่อนร่วมแผ่นดินที่ต้องโทษทัณฑ์อยู่ในเรือนจำทั่วประเทศ บอกกล่าว เชิญชวนผู้สมัคร เป็นสมาชิกอุปถัมภ์ ให้แก่ผู้ต้องขัง และเมตตาธรรมดังสายฝนอันชื่นใจ ก็โปรยปรายมา จนเราพอมีทุนรอน สมทบส่ง "เราคิดอะไร" ฉบับที่ ๑๕๒ ให้เรือนจำทุกจังหวัดได้

นอกจากนี้ หากสำนักพิมพ์กลั่นแก่น พิมพ์หนังสืออะไรออกมาอีกก็จะพยายามเจียดปันส่งไปด้วย

เราตั้งใจ จะทำต่อไปเรื่อยๆ จนสุดกำลัง เพื่อรังสรรค์สังคมให้โสภิณ รินธรรมให้ฉ่ำชน ปลุกปลอบ ใจคน ให้ฟื้นคืน

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๕๓ เมษายน ๒๕๔๖)