นี่คือการสั่งสอน - อบรม

"เกศรี" ทำงานที่บริษัทเครื่องเขียน เธออยู่ฝ่ายบุคคล ความเอาจริงเอาจังของเธอ คนหลายคน ถึงไม่ค่อยชอบ ให้พนักงานยกมือเชียร์ตำแหน่ง มิสป๊อบปิวล่า ชาตินี้เธอไม่ได้เด็ดขาด....... "เกลียดจะตายนังนี่"

บ่ายวันนั้น เธอนั่งรถไปกับน้าสาว ยี่ห้ออะไร ลืมไปแล้ว ขับรถไปต่างจังหวัด และ... แว้บเดียวเท่านั้น ที่มีรถปาดหน้า น้าสาวหักหลบ รถจึงกระดอนข้าม เกาะกลางถนนไปอีกฝั่ง ไถลลงข้างทาง อย่างรวดเร็ว ไปอัดกับ ต้นไม้ต้นใหญ่ ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่

มีรถผ่านไปด้วยจิตอุเบกขาหลายคัน "วันนี้ไม่ทำดีก็ได้" คนขับปลอบใจ

เกือบครึ่งชั่วโมง เหมือนพระมาโปรด มีรถเก๋งบุกเข้ามาช่วยเหลืองัดน้าหลาน ออกมา ไปส่งโรงพยาบาล น้าบาดเจ็บ นิดหน่อย ตัวเธอไม่เป็นไร แปลกมาก

รถเก๋งนิรนาม เสร็จธุระ ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย "เกศรี" ซาบซึ้งคำว่า พระมาโปรดก็วันนี้แหละ

ตั้งแต่วันนั้น เธอจำเหตุการณ์นี้ได้ไม่ลืมเลือน ขอบคุณผู้เมตตาท่านนั้นอยู่เสมอ

"เกศรี" มีนิสัยเปลี่ยนไป อ่อนโยนขึ้น เอื้อเฟื้อคนอื่นมากขึ้น ยิ่งกับสัตว์เล็กสัตว์น้อย ซึ่งเคยเห็น ทางใคร ทางมัน วันนี้อยู่ทางเดียวกันแล้วหละ

เธอจะไม่ดูดายปล่อยให้มันตายหรือเจ็บไปตามเรื่อง มดอยู่ในโถส้วม เธอต้องบอกว่า ชีวิตสำคัญกว่า ความสกปรก แมลงเกาะอยู่ที่แขน เธอจะพ่นลม แทนปัดด้วยฝ่ามือ

คางคกตะปุ่มตะป่ำ ที่เคยระบายอารมณ์ ด้วยการเตะออกข้างทาง เดี๋ยวนี้เกศรี ไม่อันธพาลขนาดนั้น

เธออ่อนโยนผิดไปเป็นคนละคน ราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ

เธอซาบซึ้งแล้วกับคำว่า เพื่อนร่วมทุกข์เกิดแก่เจ็บตาย........

"ฟ้าดินไม่ทอดทิ้งมนุษย์ แต่จะส่งบทเรียนให้มนุษย์สำนึก"

บางคนแค่จุ๊ๆ ปาก บางคนแค่สะกิด บางคนก็ต้องแรงขึ้น จนถึงขั้นเกือบเสียชีวิต

"หวังว่าโยมคงไม่ต้องรอวันนั้นนะ..........."

หลวงพ่อวัดไก่เตี้ย สรุปหลักธรรมให้ญาติโยมฟังเพื่อให้เกิดปัญญา

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๕๓ เมษายน ๒๕๔๖)