สงครามที่พึงปรารถนา

สังคมจะร่มเย็นเป็นสันติสุขยั่งยืนได้
ใช่ด้วยอำนาจบังคับให้สยบยอม
และสงบเสงี่ยมนิ่งเฉยเพราะเกรงกลัว
แต่พร้อมที่จะผงาดขึ้นมาทุกโอกาส
เมื่อไร้อำนาจเหนือกดขี่กีดกัน

สงครามและสันติภาพแผกต่างกันสุดโต่ง
เกิดสงครามที่ใดพินาศที่นั่น
เกิดสันติภาพที่ใดสงบสุขที่นั่น
สงครามและสันติภาพ สันติภาพและสงคราม
จึงมิอาจเป็นหนึ่งเดียวได้ กระนั้นหรือ ?

ใช่ สงครามและสันติภาพมิอาจเป็นหนึ่งเดียว
แต่หากไร้สงครามก็ไร้สันติภาพ
ไร้สภาวะไฟลุกไหม้เผาผลาญเชื้อไฟ
ไฉนจะเกิดสภาวะไฟมอดดับเพราะสิ้นเชื้อไฟ
สันติภาพจึ่งเป็นสภาวะหลังสงคราม

ในตัวตนตัวใครตัวมัน
มีสภาวะใฝ่ดีใฝ่ชั่ว ใฝ่สูงใฝ่ต่ำอยู่ด้วยกัน
ฝ่ายใดเป็นผู้พิชิตฝ่ายนั้นมีอำนาจบงการ
ใฝ่ดีใฝ่สูงกับใฝ่ชั่วใฝ่ต่ำจึงเผชิญหน้ากันเป็นนิจ
รุกรบผลัดกันแพ้แลชนะมิวางเว้น
หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสามารถพิชิตเบ็ดเสร็จ
เป็นอันสิ้นสุดสงครามในตัวตนคนนั้น

หากยามใดฝ่ายชั่วฝ่ายต่ำชูธงชัย
มิต้องสงสัยเลย ผู้นั้นเลวสุดสุด
หากยามใดฝ่ายดีฝ่ายสูงชูธงชัย
มิต้องสงสัยเลย ผู้นั้นสะอาดบริสุทธิ์

ใครจะทำสงครามก็จงเร่งทำเถิด
พากเพียรอดทนทำสงครามในตัวเอง
รุกรบพิชิตความเลวร้ายในตนให้สิ้น
เพื่อสันติภาวะนิรันดร์...นิพพาน
หนึ่งสันติภาพในตนก่อมวลสันติภาพในสังคม

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๕๔ พฤษภาคม ๒๕๔๖)