เดือนที่แล้วผมเข้ากรุงบ่อย บ่อยจนรู้สึกว่าจากกาญจน์ไปกรุง ไม่ไกลเท่าไหร่ รถประจำทางวิ่งระหว่างสถานี บ.ข.ส. กาญจน์ กับสถานีขนส่งสายใต้ใช้เวลา ๒ ชั่วโมงพอดีๆ นั่งอ่านหนังสือไปได้ไม่เท่าไรก็ถึงแล้ว

จากโรงเรียนผู้นำผมขับ "รถกระป๋อง" คันเล็กสุดไปซุกไว้ข้างๆตึกที่ใดที่หนึ่งใกล้ที่จอดรถเมื่อกลับจากรุงเทพฯ ลงรถแล้วก็ขับกลับเข้าโรงเรียนผู้นำเลยสะดวกดี

ผมเคยพบคนรู้จักๆ กันที่หันมาใช้รถประจำทางหลายคน เช่น ส.ส.พินิจ จันทร์สมบูรณ์ และคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เราต่างเห็นพ้องต้องกันว่าทำไมจะต้องขับรถส่วนตัวไปให้แน่นกรุง ประหยัดด้วย ไม่ต้องขับ ให้เมื่อย ด้วย เพียงแต่ไม่โก้เท่านั้นเอง

ถ้ามีความจำเป็นจะต้องไปต่างประเทศ ระหว่างบ้านกับสนามบินดอนเมือง ผมใช้ "รถมหาชน" คือรถแท็กซี่ เมื่อกลางเดือนพฤษภาคม ผมไปเกาหลีใต้ คุณศิริลักษณ์ จะขับไปส่งที่สนามบิน ผมแจงรายละเอียดให้ฟัง จึงตกลงให้ผมไปรถมหาชน ใช้เวลาเพียง ๒๕ นาที เร็วกว่าเราขับเอง ค่าโดยสารแพงกว่าค่าน้ำมัน รถส่วน ตัวเล็กน้อยเท่านั้น

ถึงสนามบินผมก็ลากกระเป๋าเดินทางที่มีลูกล้อ ตรงไปที่ช่องจองที่นั่ง อะไรๆ ก็สะดวกโดยไม่ต้อง ลำบาก ใครๆ คนที่เห็นผมทำอย่างนี้เป็นประจำกลับดูเป็นของแปลก เป็นคนแปลก ทั้งๆ ที่ไม่แปลก และไม่ยาก ลำบากอะไรเลย ถึงสนามบินเกาหลีใต้ ถ้าไม่มีใครไปรับ ผมก็ขึ้นรถประจำทาง สะดวกอีกนั่นแหละ

การไปไหนมาไหนเหมือนชาวบ้าน นอกจากสบายใจแล้ว ชาวบ้านก็ดีใจว่าเราเหมือนเขา ไม่มีอะไร แตกต่าง จากเขา แม้เราจะเคยมีตำแหน่งใหญ่โตบ้างก็ตาม

ไปไหนมาไหนง่ายๆ กินอยู่อย่างง่ายๆ ช่วยเหลือเจือจุนสังคม สร้างสมบุญนิยม ระดมจิตวิญญาณในขณะที่ ผู้คนในบ้านในเมือง หันไปหา "เงินนิยม" ถ้าไม่ช่วยกันถ่วงดุลด้วย "บุญนิยม" ต่อไปสังคม จะเดือดร้อน อย่างแน่นอน