เคราะห์เพราะแก : เคราะห์เพราะกรรม

"หัถยา" ปิดประตูหน้าบ้าน ขณะส่งแขกคนสุดท้ายของวันนี้

หลายวันที่ผ่านมา นับแต่ไฟไหม้บ้าน เพื่อนๆ ทยอยมาปลอบขวัญมิได้ขาด หลายๆ คนที่หมางเมิน กลับกุลีกุจอมีน้ำใจ

เธอและครอบครัว มีแต่ตัวจริงๆ เพื่อนๆ ญาติๆ ซื้อข้าวของเสื้อผ้ามาฝากกัน

ทั้งเนื้อทั้งตัวเป็นของบริจาค!

เธอสัญญาว่า ต่อแต่นี้ เธอจะทำบุญให้แก่คนไฟไหม้มากขึ้น

เพื่อนคนหนึ่งให้ข้อคิด อย่าไปฝังใจกับไฟไหม้ แต่ขอให้ทำบุญกับคนเดือดร้อน ไม่ว่าด้วยเหตุใด น่าจะดีกว่า

ความจริงไฟไหม้ครั้งนั้น อาจจะไม่เลวร้ายขนาดนี้

ถ้าเธอรีบโทรแจ้งสายตรวจ ๓ ตัว เจ้าหน้าที่สอบถามอย่างใจเย็น เหมือนคนกำลังกินไอติม และจบลงที่ว่า เป็นคนละจังหวัด ให้แจ้งไปเบอร์อื่น

เธอโทรแจ้งตำรวจ ตำรวจต้องมาดูก่อน กว่า ๓๐ นาที ก็มาดูจริงๆ ไฟเริ่มไหม้บ้านที่ ๒ ของเธอ ตำรวจ รีบกลับไป แจ้งว่า ไหม้จริง !

รถฉีดน้ำของเทศบาล มาถึงช้ามาก แจ้งว่าหลงทาง และน้ำมันหมด แต่ไม่ต้องตกใจ จะแจ้งอีกคัน ให้มาด่วน

รถอีกคันมาถึงเมื่อแจ้ง แต่บอกรถไม่ได้เติมน้ำ กว่ารถดับเพลิงตัวจริงมา ละครก็แทบจะลงโรงข้างบ้าน กระซิบบอก เธอต้องให้ค่าหัวฉีด ต้องจ่ายสด

"หัถยา" ซื่อ ไม่ทันกิเลสมนุษย์ ถ้าเธอรู้ก่อนหน้านี้ บ้านอาจไม่ไหม้จนเกลี้ยง

วันนี้เธออยากจะออกรายกายเจาะใจ เล่าความรันทด และกลโกงของเพื่อนมนุษย์ โทร ๐-๑๘๕๓-๕๐๐๐ นักข่าว จะติดต่อให้....

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๕๕ มิถุนายน ๒๕๔๖)