ตัวตายตัวแทนของใคร?

ยามประกาศตนดูองอาจห้าวหาญยิ่งนัก
ขอเสียสละอาสารับใช้มวลประชา
เป็นตัวตายตัวแทนปวงชนในรัฐสภา
สรรค์สร้างพิทักษ์ประโยชน์แผ่นดิน
ด้วยความซื่อสัตย์สุจริตสุดชีวิต

แม้จะเคยผิดหวังมาคนแล้วคนเล่า
แต่ประชาชนก็หาอดใจได้ไม่
เปล่งประกายความหวังใหม่
ในคนใหม่ในครั้งคราวใหม่อยู่ร่ำไป

และแล้ว...
คนแล้วคนเล่าก็จมหายไปในทะเลบ้า
ที่ปั่นป่วนด้วยคลื่นลมโลภะ โทสะ โมหะ
ไม่นานวันซากศพก็เรียงรายเกยหาด
ซากศพคนที่จิตวิญญาณด้านตายแล้ว

ไฟโลภะ โทสะ โมหะ คุโชน ณ ใจใคร
บาปเป็นอันสั่งสมเป็นกรรมเป็นทรัพย์
ดับไฟโลภะ โทสะ โมหะได้ยามใด
บุญเป็นอันก่อเกิดเป็นกรรมเป็นทรัพย์ยามนั้น
หากดับไฟได้จนสิ้นเชื้อ
ปิดกั้นทางบาปเปิดกว้างทางบุญทุกขณะ

สั่งสมกองทุนชีวิตด้วยบาป
สะสมกองทุนชาติด้วยปัจจัยไร้ศีลร้างธรรม
เอาทุศีลเอาบาปเป็นทุนหวังบุญเป็นกำไร
ได้แต่บาปเพิ่มเป็นกองทุนแล้วหลงว่าเป็นบุญ

จิตวิญญาณไร้บุญนิยมจะสั่งสมบุญแท้ๆ ฉันใด
ขันอาสามาสรรค์สร้างกอบกู้แผ่นดิน
กลับมัวเมาหลงลืมเงาหัวตัวเอง

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๕๖ มิถุนายน ๒๕๔๖)