ธรรมดาของโลก
จะได้ไม่ต้องโศกสลด
- สมพงษ์ ฟังเจริญจิตต์ -
ขั้นตอนแห่งการหลุดพ้นที่เป็นรูปธรรมของศาสนา
"ร้อยมาจากสิบ
สิบมาจากหนึ่ง"
สูตรแห่งความสำเร็จ เขาก็เริ่มกันแบบนี้ทั้งนั้น รางวัลแห่งชีวิต จึงมีแต่ค่อยเป็นค่อยไป
เศรษฐีเงินล้าน ไม่สะสมจากทีละบาทมาก่อน ก็ยากที่จะสำเร็จ
"มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท..." คำกลอนสุนทรภู่ สั่งสอน ทำให้เห็นทาง
"ความพากเพียร"
ก็จะมีแต่พวก "เล่นหวย" หวังรวยทางลัด หวังโชคหล่นจากฟ้า!
บาปกรรมแห่งคนเล่นหวย คือการสร้างค่านิยมแห่งความมักง่าย ฆ่าตัดตอน รวยทันที
ณ วันนี้
เป็น "กายกรรม" เต็มรูปแบบ เป็นตัวอย่างที่เลวให้มวลมนุษยชาติ!
เพราะกำลังใจแห่งเผ่าพันธุ์คือ "มานะอดทน"
มิใช่คอยฟ้าฝนหล่นใส่หัว!
พวก "ลัดวงจรกฎแห่งกรรม" จึงกลายเป็นคนทำบาปหลายครั้ง
ใครมีส่วนส่งเสริมให้หวยยืนยง ก็ต้องรับกรรม ตามระเบียบ!
พุทธธรรมกำมือเดียว หมายถึงสัจจะมีมากมายราวใบไม้ในป่าใหญ่ แต่มาใช้กับมนุษย์จริงๆ
ขอแค่ "กำมือเดียว" ก็พอแล้ว
เพราะสังคมต้องมี "ตัวอย่างที่ดี"
เพราะสังคมต้องมี "วัฒนธรรมสร้างสรรค์"
เพราะสังคมต้องอาศัย "ค่านิยม"
และเพราะมนุษย์ต้องพ้นทุกข์ ต้องมีชีวิตที่เป็นแก่นสาร
วิถีแห่งพุทธธรรมจึงเป็นระบบ Two in One มาตลอดเวลา กี่พันปีก็ยัง รักเหมือนเดิม!
"ประโยชน์สูง ประหยัดสุด ประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน,ไม่เบียดบังท่าน-ไม่เบียดบังตน"
พระพุทธองค์ทรงนำพามวลมนุษยชาติทำความดีในระบบ Two in One มาหลายพันปี
สังคมก็ได้ ส่วนตัวก็ได้ ไม่เคยแยกจากกัน
ดังอธิบายปรากฏในพระไตรปิฎก พระนิพพานเปรียบเหมือนห้องนี้มีช้างม้าวัวควาย
เมื่อเอาช้างออก ห้องนี้ก็นิพพานจากช้าง เมื่อเอาม้าออก ห้องนี้จึงนิพพานจากม้า!
เหมือนปอกกล้วยเข้าปาก แต่มนุษย์เราชอบมองให้ยากๆ จะได้ทำยากๆ เพื่อจะได้ไม่ต้องทำ!
"ไม่มีกาย ไม่มีต้นโพธิ์ จะเอาอะไรมาขัดมาล้างเล่า?"
ท่านเว่ยหล่าง ประมุขแห่งนิกายเซ็นองค์ที่ ๖ แสดงโศกลกธรรมประกบศิษย์รุ่นพี่
ขณะที่ท่านเองเป็นแค่เด็กหาบฟืน!
วันนี้โศลกธรรมของศิษย์รุ่นพี่ "กายคือต้นโพธิ์ จิตใจดังกระจกเงา ต้องเช็ดถูกหมั่นกวาดให้สะอาด
ให้ใสสะอาดอย่างเสมอ" จึงถูกละเลย เป็นธรรมะของผู้แพ้!
เป็นธรรมะระดับกระจอก!
คนเราใฝ่สูง แต่ลืมความเหมาะสมของตัวเอง เข้าทำนอง จนแล้วไม่เจียม เคยขี่แต่จักรยาน
แต่สะเออะอยากขับสิบล้อ!
โลกแห่งตัวตน โลกแห่งกิเลสตัณหา มีอยู่ ๓ ใบพื้นฐานเรียงลำดับจากความหยาบไปสู่ละเอียด
สร้างความรีบด่วนไปสู่แผนระยะยาว
โลกอบายมุข ตัวเองตกต่ำ ครอบครัวตกใจ สังคมบอบช้ำ
โลกกามคุณ โลกความสุขที่ผ่านทาง "อายตนะ"
"ทวารรับรส" ตา-หู-จมูก-ลิ้น-กาย-ใจ
มีความสุขสมกับสิ่งเสพย์ สิ่งที่บริโภคโดยตรง
ยิ่งติดยึด ชีวิตก็ยิ่งอ่อนแอ ไม่อดทนง่าย
จะเป็นนักอุดมคติ จะเป็นยอดคนแห่งเสียสละ ก็ไปไม่ได้ ไปไม่ถึงดวงดาว
โลกธรรม ๘ โลกแห่งตัวตนที่ละเอียดขึ้น เป็นเหยื่อที่รสเนียนอร่อยกว่าโลกใบอื่น
ยิ่งติดยึด ยิ่งมีจิตใจที่อ่อนแอ และเกิดผลร้าย กับผู้คนรอบข้างได้อย่างน่ากลัว
ยิ่งกว่า ปอบผีฟ้า!
คุณจะเสียใจ น้อยใจ ตีอกชกตัวก็เพราะโลกใบนี้
"รู้ความจริง ตามความเป็นจริง" เป็นดาบฮ่องเต้ ที่จะใช้ทะลวงด่านหฤโหดด่านนี้
แนวปฏิบัติจากทฤษฎีสู่รูปธรรม จะต้องเริ่มจากสิ่งที่จับต้องได้ เรียกว่า
"กายกรรม"
หากเป็น "ศีล-สมาธิ-ปัญญา" ต้องเริ่มที่ "ศีล" เริ่มตั้งกฎเกณฑ์
กติกาให้แก่ตัวเอง
การเข้าถึง "เจตนารมณ์" ศีลก็จะเลื่อนขึ้นสู่ "อธิศีล"
ไปโดยอัตโนมัติ
เป็น One Stop Service!
หากเป็น "สติปัฏฐาน" ต้องเริ่ม "กายภายใน" เห็นชัดว่านี้ไม่ใช่กาย
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ชีวิตต้องมีต้องเป็น
เมื่อเริ่มเอาจริง One Stop Service ก็เริ่มแสดงธานุภาพ
หลักธรรมพุทธองค์ เมื่อตั้งเป็นศีลเป็นกฎ-กติกา เป็นรั้วของชีวิต การเข้าถึงเจตนารมณ์ในกฎแต่ละข้อ
การเลื่อนลำดับจะเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ มิใช่เรื่องแปลก
เมื่อสักแต่ว่าทำๆ ไป พอเอาตัวรอด ก็จะเป็น One Stop Dead!
หลัก จรณะ ๑๕ หลักมรรคองค์ ๘ ก็ล้วนเป็นเช่นนี้
เส้นทางสู่ความดี เป็นทางกุศลของชีวิต เป็นความเย็นของสังคม ไม่ควรหวัง "ทางลัด"
ไม่ควรนำนิสัยของคนเล่นหวยมาใช้
เพราะธรรมะไม่ใช่การเสี่ยงโชค หวังฟลุค หรือหวังปาฏิหาริย์
แต่ต้องพากเพียร วันแล้ววันเล่า (สัมมาวายามะ อิทธิบาท ขันติธรรม)
ความดีไม่มีขาย อยากได้ ต้องลงมือ!
ความดีต้องเริ่มทำจากสิ่งที่ตาเห็น!
ความดีต้องเริ่มจากที่สิ่งที่จับต้องได้!
|