ขอทางเกวียนสายเก่า
สังคมคนวุ่นวายไม่เว้นว่าง
หวาดระแวงเมินหมางไม่รู้จบ
สันติสุขอยู่หนใดหาไม่พบ
แสนบัดสีบัดซบสังคมคน

ใครมือยาวสาวได้ก็สาวสุด
ยื้อแย่งยุดประโยชน์ยึดโภชน์ผล
ใครเดือดร้อนแร้นแค้นแสนยากจน
จะดิ้นรนอย่างไรไม่เหลียวแล

เก็งกำไรกำหนดกฎกำกับ
ใครย่อยยับทุนนิยมไม่แยแส
จิตละโมบมุ่งมั่นมิผันแปร
ตัวตนแท้...ครุ่นคิดครองผองกำไร

ชื่อชาวพุทธพบพุทธไม่เห็นพุทธ
ใครจะหยุดมิจฉาทิฐิได้
หากผู้นำผูกขาดรักชาติไทย
แล้วจะเหลือแผ่นดินไหนให้เรายืน

คนหลงตัวหลงตนเหนือคนหลาย
กว่ารู้ตัวก็สายสุดจะฝืน
ชาติจะบอบชนจะช้ำเกินกล้ำกลืน
ขอวันคืนก่อนเก่าให้เราพลัน

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๕๙ ตุลาคม ๒๕๔๖)