เราคิดอะไร

ชักจะเพี้ยนไปถึงไหน ใครรู้บ้าง - วิมุตตินันทะ -
เวลามีใครเขาชมชื่นอะไรกับตัวเอง รู้สึกมันง่ายที่จะหัวใจพองโต อยากจะยิ้มให้แก้มปริ กลับกัน ครั้นมีคนติเตียนอันนั้นอันนี้ ทำไมรู้สึกยากเหลือเกินที่จะทำใจยอมรับความจริง หรือยิ่งแม้ไม่จริง ด้วยซ้ำ มันก็ไม่น่าโมโหหรือกลุ้มใจด้วย เดี๋ยวจะเหมือนหมาเห่าใบตองแห้ง และยิ่งเป็นเรื่องจริง ตามเขาว่าแท้ๆ มันหนีไม่พ้นต้องเสียหน้าเป็นธรรมดา ท่านว่า ผิดเป็นครู นั้นถูกแล้ว

ง.งู มาก่อน ฉ.ฉิ่ง ท่านว่า ทุกครั้งที่เราเห็นตัวผิดตัวโง่ตรงไหนขึ้นมาได้ แสดงว่าค่อยฉลาดขึ้นแล้ว ในตอนนั้นๆ โดยเฉพาะคนจะเจริญขึ้นเพราะเห็นเจ้าโง่ของตัวเองนี่แหละ ครับ คงได้แต่ปลอบใจ ในยามที่จ่ายค่าโง่แพงไปหน่อย สำคัญอย่าให้โง่ซ้ำซากจนไม่ยอมหายโง่ซักที

ตอนเราเป็นเด็กเล็ก จะโดนดุด่าบ่อยๆ ไม่พ่อแม่ก็ผู้ใหญ่ผู้แก่ช่วยสั่งสอน พอโตใหญ่ชักจะหาคนติได้ ไม่ง่ายนัก เพราะเขาต้องเสี่ยงกับลูกศอกกลับ คนไม่รักกันจริง จึงขี้เกียจตอแย

เพราะฉะนั้น ยิ่งโตยิ่งต้องรับฟังคนอื่นให้มาก อย่าด่วนกวาดทิ้งเสียก่อน พระพุทธภาษิตท่านสอนไว้ ใครชี้โทษให้เรา เท่ากับชี้ขุมทรัพย์ให้ เมื่อลองไตร่ตรองดู คงจริงทีเดียว ยิ่งเขาชี้ได้แม่นเป๊ะ รับเละ ไปเลยเต็มๆ หรือแม้เขาเกิดชี้ผิด เราคงได้กำไรอยู่นั่นแหละ คือรู้ชัดว่าเขาชี้ผิดไม่ถูกตรงไหนบ้าง

วันๆ มีแต่เรื่องชีวิตจริงให้เรียนรู้ไม่จืด ดูอย่างท่านนายกฯทักษิณยอดนิยมของประชาชน ใครๆจะไป ตำหนิขัดแย้งด้วยได้ยากลำบาก ดีไม่ดีจะโดนอัดว่าเป็นพวกขาประจำ ถึงแม้ท่าน จะมีผลงาน กล้าคิดกล้าทำอะไรใหม่ๆ มากมาย ใช่ว่าจะสำเร็จเข้าตากรรมการไปเสียหมด มีเหลวไม่เป็นท่า ก็ไม่ว่ากันดอก เพราะที่คิดได้แต่ทำจริงไม่ยักได้ตามคิด มันธรรมดาเหลือเกิน

หรือแม้กระทั่งวิสัยทัศน์ ท่านนายกฯอาจจะกว้างไกลแม่นเป้าทางโกยเงินธุรกิจได้ล้นๆ พอเจาะลึก ให้ถ้วนรอบองค์รวม เราจะเห็นช่องว่างห่างขั้นสัมมาทิฐิอีกบานตะไท อย่างหวยใต้ดินเถื่อนๆ รัฐบาลเล่นเป็นเจ้ามือเอง เอามาเป็นหวยบนดินเกลื่อนกลาด กลายเป็นว่า บ้านเมืองถือแต่กฎหมาย ก็พอ ศีลธรรมแล้วแต่ตัวใครตัวมัน ตำรวจจนก็ให้ไปขายหวยเป็นงานเสริม นักเรียนจนน่าสงสาร จับใจนายกฯ น้ำตาคลอแจกทุนหัวละไม่กี่พันบาท พอเป็นผักชีโรยหน้า ในขณะที่พ่อแม่นักเรียน จนเพราะหวยบ้า ไม่รู้เท่าไหร่ ลัทธิทักษิโณมิกส์ ใช้หวยเอื้ออาทรแบบนี้แก้เศรษฐกิจของชาติ อีกหกปี ไม่มีคนจนบนแผ่นดินไทย

คงไม่นานเกินรอดู สำหรับฝันหวานๆ ของท่านทักษิณ ส่วนใครจะอินด้วยกี่คน ไม่ทราบ ที่แน่ๆ ทุกวันนี้ คนหยิบมือรวยได้รวยเอา พร้อมกับคนจนที่ตายได้ตายไปเป็นว่าเล่น เรื่องโดดตึกตาย ฆ่าตัวตาย เป็นข่าวรายวันแฟชั่นนิยม เพราะคนมันจนปัญญาสิ้นดี

ทักษิโณมิกส์ จะช่วยให้คนไทยหายโง่แค่ไหนได้ไม่รู้เหมือนกัน แต่ดูเหมือนจะตั้งหน้าแก้จน โดยเพิ่ม รายได้ต่อหัว ให้ทั่วถึง ก็น่าสงสัยเหมือนกันว่า เพียงหาเงินเก่งขึ้น มันจะหายจนได้จริงแท้ แค่ไหนเชียว

ในเมื่อต้นเหตุสำคัญอันดับแรกเพื่อน คือ คนกินใช้ไม่เป็น ไม่รู้จักมักน้อยสันโดษ ขยันน้อย พึ่งตัวเอง ไม่เต็มที่ เรียกว่าไม่ยอมเดินตามรอยเท้าพ่อหลวง เรื่องเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งแม้แต่รัฐบาลเอง ยังไม่เห็น จะเอาอ่าวอะไรจริงจังด้วย แล้วประชาชนจะเอาไหนอย่างไรได้นักหนา

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แค่เรื่องอบายมุข นับวันเหมือนจะยิ่งพูดกันไม่รู้ภาษาว่า มันเป็นตัวบ่อนทำลาย เศรษฐกิจ ร้ายกาจขนาดไหน อีกทั้งเป็นปัจจัยสืบต่อถึงอาชญากรรม คดีปล้นจี้ตีชิงทรัพย์ เพื่อเลี้ยงชีพ เป็นค่าข้าวผ้ายาบ้าน คงมีไม่เท่าไหร่ ที่เห็นบ่อยเป็นข่าวประจำ คือหาเงินไปเที่ยว ละลายทรัพย์ หาสวรรค์วิมาน ในแหล่งอบายมุขมหานรก

ไม่น่าเชื่อเลยว่า พระพุทธเจ้าทรงห้ามไว้แล้วตั้งแต่สองพันกว่าปีก่อน ไม่ว่าจะเป็นเที่ยวดูการละเล่น เที่ยวกลางคืน เป็นต้น ยิ่งการกีฬาทุกวันนี้กลายเป็นธุรกิจระดับโลก ในขณะที่มันผลาญพร่า ทรัพยากร แรงงาน ทุนรอน เวลา เสียหายสุขภาพมหาศาล แต่มองข้ามกันไปหมด ด้วยวิสัยทัศน์ แบบไหน ไม่ทราบ นอกจากยังโมหะมิจฉาทิฐิตามวิสัยโลกย์ๆ คงน่าเห็นใจ ในเมื่อผู้คนแก่เฒ่า เพียงกาย ส่วนใจยังติดของเล่น เหมือนเด็กทารกอมมือ ประมาณนั้นแหละ

เคยมีข่าวไม่นานมานี้ ทำนองว่า นายกฯทักษิณอยากจะซื้อทีมฟุตบอลสโมสรฟูแล่มของอังกฤษ จะได้เปิดประตู ให้บอลไทยก้าวไกลไปกะเขาได้บ้าง ใครบอกว่าคนรวยทำอะไรไม่น่าเกลียด แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า สำหรับคนจนๆ เขาจะมีปัญญาหาเรื่องใช้เงินให้เกิดสาระมากกว่านั้นได้ไหม

เคราะห์ดีที่ไม่มีอะไรเดินหน้าเป็นจริงจากที่ฟุ้งฝันเฟื่องไว้

เรื่องเล่นๆ คงมีอะไรให้ดูไม่จืดอีกเยอะ ตอนนี้มีการผลักดันให้เกิดกีฬาไก่ชน นักพนันคงได้เฮกัน สนั่นเมือง สารพัดเหตุผลยกอ้างเป็นวัฒนธรรมเอกลักษณ์ไทยพันธุ์แท้ เป็นตัวแปรเพิ่มมูลค่า เศรษฐกิจ บริษัทไก่ยักษ์ใหญ่ปลุกกระแสนิยมไว้นานแล้ว แถมมีดาราคาราบาวดำผู้นำเพลง เพื่อชีวิต เข้ามาเล่นด้วย คงมาคนละทาง แต่มาผสมโรงกันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย

ถ้าเกิดสนามชนไก่ขึ้นมาเมื่อไหร่ ไก่ชนจะขายได้โลดตามแผนการตลาด บ่อนพนันมันต้องแจ้งเกิด ในบ่อนไก่ แน่นอนของตายอยู่แล้ว เศรษฐกิจหมู่บ้านทั่วไทยจะก้าวไกล ด้วยไก่ชนส่งออก ทำตัวเลข จีดีพี คนตั้งท่าจะดูดเงินเข้ากระเป๋า ย่อมฝันเพ้อได้เป็นวรรคเวร ส่วนใครจะฉิบหายวายป่วง ไม่ห่วงถึง เศรษฐกิจคิดเงินเป็นตัวตั้งโดยขาดบูรณาการ ย่อมเป็นเช่นนี้แหละ

ฝ่ายหนุนส่งบ่อนไก่ ชอบอ้างถูกกฎหมาย ถูกหลักประชาธิปไตย คนส่วนใหญ่เขานิยมชมชอบ มันต้องให้สิทธิมนุษยชนเขา หลักประชานิยมเลอะเทอะแบบนี้ ไม่ต้องมีผู้นำดีมีวิสัยทัศน์ กว้างไกล อะไรก็ได้เลย เท่ากับเดินตามก้นชาวบ้านไปเถอะนายหมูม้าก็นั่งแท่นรัฐบาลได้เช่นกัน ประชานิยม ของไทยรักไทย จะเอากันขนาดนั้นไหม นายกฯที่รัก

ประชาธิปไตย จึงใช้ไม่ได้โดดๆ แค่รวมหัวเอาพวกมากลากไป มันคงได้นรกทันตาเห็น เมืองใดไร้ธรรมอำไพ ถึงกาลบรรลัยแน่นอน

ประชาธิปไตย จึงต้องประสานกับอัตตาธิปไตย และสอดคล้องทำนองคลองธรรม คือ ธรรมาธิปไตย เป็นหลักสำคัญ

นอกจากนี้ ตามกระแสทักษิโณมิกส์ รัฐบาลร้อนรนจะเร่งก้าวกระโดดขยายตัวเศรษฐกิจให้โต ๘% ๑๐% ในปีข้างหน้า แผนงานเลยเถิดตามแห่บานเบียง ที่เข้าท่าก็น่านิยม ที่ไม่เข้าที คงน่าศึกษา กันดูดีๆ บ้าง

อย่างเช่น จะผลักดันให้ไทยเป็นศูนย์แฟชั่นอินเตอร์ขึ้นมาให้มันทันสมัย มีจัดงานเดินแฟชั่น จนเกิดข่าว นมหกอะไรต่างๆ เรื่องของแฟชั่นนี้ก็อีกอย่าง เมื่อว่าตามสมัย เหมือนดีหมด ครั้นหันมาดู หลักเศรษฐกิจพอเพียง จะเห็นชัดว่ามันพาฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม เด็กหนุ่มสาวบ้าแฟชั่นกันไปไม่รู้เรื่อง เปลืองเงิน อีลุ่ยฉุยแฉก ตั้งแต่ยังหาเงินเองไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วจะมีปัญหาไปทำมาหากินอะไร ให้รอดตัว งานเงินน้อย ไม่มีทางทำได้ จะจ้องงานเงินดีแพงๆ จะมีที่ไหนจ้างนักหนา หนีไม่พ้น ต้องตกงาน ตามระเบียบ เมื่อจนหัวคิดเช่นนี้ คนจนพันธุ์แท้ของไทยจะหมดไปในหกปีได้อย่างไร

ประเด็นแฟชั่น เป็นปัญหาน่าคิด เป็นตัวทำลายเศรษฐกิจสาหัส ผู้หญิงนี่แหละโดนหลอก มากกว่าใคร เอาแค่เสื้อผ้า แต่เก่าก่อน ไม่มีหรอกคนหนึ่งเป็นร้อยชุดเต็มตู้สองใบสามใบ ชุดใส่ทำงาน ประจำวัน ก็ใส่ได้จนเก่าขาด ปะชุน กระทั่งโละทิ้งเป็นผ้าขี้ริ้วถูบ้าน แม้ถึงคราวจะตัดใหม่ เป็นชุดออกงาน นานปีทีหน แบบไม่มีมาก ยิ่งเป็นชุดไทยๆ ผ้านุ่งผ้าถุง ใส่กันได้แม่ลูกพี่น้องต่อทอดกันไป อ้วนนิดผอมหน่อย ใส่กันได้หมด สวยง่ายสบายดีไม่มีเปลือง มากเรื่อง เหมือนแฟชั่นบ้าบวมเข้ารกเข้าพงเช่นทุกวันนี้ ไม่รู้จะแข่งกันแก้ผ้าเปิดผ้า อวดเนื้อหนัง ไปถึงไหนๆ เสร็จแล้วต้องมาช้ำใจกับภัยข่มขืนรายวัน

ลัทธิทักษิโณมิกส์ พาดีดดิ้นเพื่อเม็ดเงินเป็นสำคัญ เป้าหมายของเงินเพื่อบริโภคนิยม สนองกิเลส ตัณหา จึงน่าสงสัยว่า ถ้าไม่คุมกำหนัดราคะในกามรสทั้งหลาย เมื่อไหร่รายได้จะสูงกว่ารสนิยม เมื่อไหร่จะมีรายเหลือหายจนได้สักที น่าเสียดายเมืองไทยมีบุญที่ได้พ่อหลวง ยิ่งกว่าหลวงพ่อ คอยเทศนา โดยเฉพาะช่วงวันเฉลิมพระชนมพรรษา เป็นได้ฟังกัณฑ์ยาวๆ ทุกปี แต่ทฤษฎีเศรษฐกิจ พอเพียง (ที่ในหลวงพาทำมาหลายปี) ยังไม่ค่อยติดตลาดเท่าไหร่เลย

ทั้งนี้และทั้งนั้นสำหรับชาวบุญนิยมทั้งหลาย สบายใจได้เลย เราไม่รอ เราไม่หวัง แต่เราทำ

- เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๖๑ ธันวาคม ๒๕๔๖ -