การเดินทางเข้ากรุงทุกครั้ง เมื่อลงจากรถประจำทางขึ้นแท็กซี่ ผมถือโอกาสถามสารทุกข์สุกดิบ เมื่อปลายเดือนที่แล้วคนขับแท็กซี่ตอบคำถามผมว่า เพิ่งขับได้สองเดือนเศษ ก่อนหน้านั้น เป็นพ่อค้ารถเข็น ขายข้าวมันไก่

ขายอยู่ที่กิ่งเพชร ขายดีมาก บางวันรายได้ถึงหมื่นบาท ส่งลูกเรียนจบราชภัฏสองคนแล้ว ต้องเปลี่ยนอาชีพเพราะไข้หวัดนก ขืนขายต่อไปก็ไม่มีใครซื้อ เมื่อไรจะกลับเป็นปรกติเสียที

ผมฟังไปเห็นใจไป ไม่รู้จะช่วยเขาได้อย่างไร เลยพาไปกินข้าวมันไก่เจที่ร้านอาหารบ้านสวนไผ่ เผื่อแกจะเปลี่ยนจากไก่จริงเป็นไก่เจบ้าง จะได้ไม่ต้องปิดร้านอีกต่อไป

สำหรับคนกิน กินอะไรๆ ก็ไม่ปลอดภัยเหมือนกินมังสวิรัติ ไม่ต้องกลัวว่าจะตายก่อนกำหนด เพราะการกิน ผักไม่มีวันเป็นโรคหวัดนกหรือโรควัวบ้า น่าจะเอาวิกฤติมาเป็นโอกาส อย่างที่พูดกันบ่อยๆ โดยการเลิกกินเนื้อสัตว์ หันมากินมังสวิรัติเสียก็หมดเรื่องหมดราว คนปลูกผักไม่ต้องฆ่าสัตว์เป็นล้านๆ ตัว เหมือนคนเลี้ยงไก่ เลี้ยงวัว

ก่อนลงจากรถแท็กซี่ผมก็ปฏิบัติเหมือนเดิมเป็นประจำทุกครั้ง ด้วยการให้พรและเตือน เหมือนเตือนน้องๆ หลานๆ

"ขอให้โชคดีได้ผู้โดยสารมากๆ อย่าสูบบุหรี่ อย่ากินเหล้า อย่าเล่นการพนัน ไม่ว่าจะเป็น หวยใต้ดิน บนดิน"

กับใครต่อใคร เมื่อมีโอกาสผมเตือนทั้งนั้น หลังจากติดตามข่าวมาตลอด ดูท่าทางท่านนายกฯ ทักษิณจะตั้งบ่อนการพนันแน่ ทำในรูป "ศูนย์บันเทิง" ที่จริงเป็น "ศูนย์อบายมุข" มีอบายมุข หลายๆ อย่างในนั้น รวมทั้งบ่อนการพนันด้วย สังคมจะเสียหายกันยกใหญ่

เมื่อปลายเดือนธันวาคม ผมนัดคุยกับท่านนายกฯ เป็นการส่วนตัวที่ตึกไทยคู่ฟ้าทำเนียบรัฐบาล สำหรับเรื่องบ่อน ผมไม่ได้ให้ข้อเสนอแนะอะไร เพียงแต่เรียนเตือนในทำนองว่า

"อบายมุขคือเชื้อโรคร้ายของสังคม ควรเลี้ยงหรือควรทำลาย"