คำกรอง กรองคำ - น้อมคำ อิสรา -

เพลงพร
เบิกขวัญวันใหม่ มาลัยลอยวน
ธารทิพย์เปี่ยมท้น บนถิ่นแหลมทอง
พระพุทธเจ้าเลิศล้ำ พระธรรมเรืองรอง
พระสงฆ์คุ้มครอง ผองชนบูชา
กลิ่นธูปควันเทียน เวียนทั่วทิศา
บายศรีศรัทธา เจิดจ้ากำจาย
กระแจะจันทน์หอม ดอมกลิ่นกรุ่นกาย
มาลีหลากหลาย ถวายไท้เทวัญ
เพลงพรพรั่งพร้อม รอบล้อมโลมขวัญ
เพียงใจให้ปัน รังสรรค์โลกสาม
คราวร้อนลำเค็ญ กลับเย็นทุกยาม
ดับเทวษเขตคาม สืบนามสยามยง
๐ ตะวันเริ่มวาดหวังอีกครั้งแล้ว
ตั้งใจแน่วทำบุญเพิ่มทานเสริมส่ง
รักผู้อื่นเท่าตนพ้นพะวง
มิเลือนหลงดลสุขได้แนบใจเนา
๐ ปลูกความงามความดีทีละนิด
ปลูกความคิดความศรัทธามากกว่าเก่า
เลิกแบ่งแยกเลิกดึงดื้อถือเขาเรา
ความโศกเศร้าจักจางจนห่างไกล
๐ สติรู้ชูช่วยอำนวยหวัง
สร้างพลังปณิธานอันยิ่งใหญ่
คือรู้รักสามัคคีมีวินัย
หลอมชีวิตจิตใจเป็นใจเดียว
๐ เอกราชเอกลักษณ์เอกศักดิ์ศรี
สามสิ่งนี้ฐานปึกแผ่นโยงแน่นเหนียว
เหมือนเส้นเชือกร้อยรัดกันร้อยฟั่นเกลียว
ย่อมยึดเหนี่ยว "ความเป็นไท" ไปนิรันดร์.....
*** สมบัติ ตั้งก่อเกียรติ

ความรู้คู่คุณธรรม
ความเป็นเลิศบรรลุอุดมคติ
เปรียบไม้ผลิกิ่งก้านด้านศาสตร์ศิลป์
โรงเรียนแหล่งความรู้ครูแผ่นดิน
สร้างคนดีมิสิ้น ณ ถิ่นไทย
ผลิตคนคือผู้นำทางความคิด
คือผู้ตามทางถูกผิดวินิจฉัย
แก้ปัญหาทุกสิ่งอย่างจริงใจ
ทุรยุคยากไร้ไม่แผ้วพาน
เปลวเทียนชัยให้แสงแกร่งกล้าล้ำ
คุณธรรมโดดเด่นเป็นแก่นสาร
เสริมคุณค่าของคนด้วยผลงาน
บริการสังคมสุขสมบูรณ์
มันสมองสองมือคืออาวุธ
ชาติก้าวรุดอักษรไทยไม่เสื่อมสูญ
สืบทอดวัฒนธรรมเรืองจำรูญ
เทคโนโลยีเพิ่มพูนแห่งภูมิรู้
คือโรงเรียนยิ่งใหญ่ที่ใฝ่ฝัน
ต่างมุ่งมั่นมาเรียนเพียรต่อสู้
แม้แก่เฒ่าเยาว์วัยได้มีครู
จึงทุกผู้ร่วมใจเพื่อไปเรียน
*** วาสนา บุญสม

ถอดครุยลุยโคลน
พ่อเป็นชาวนา งานหนักนักหนา แต่เช้าจนค่ำ
เหน็ดเหนื่อยเพียงไหน ไม่บ่นสักคำ สู้ทนไถทำ ส่งฉันเล่าเรียน
พ่อสอนฉันไว้ ว่าให้ตั้งใจ ขยันอ่านเขียน
จะยากอย่างไร ขอให้พากเพียร อย่าคิดผิดเพี้ยน มั่วสุมอบาย
เติบโตขึ้นมา จะได้มีหน้า เป็นเจ้าเป็นนาย
ทรัพย์สินพ่อนี้ ไม่มีมอบหมาย เจ้าต้องเลี้ยงกาย ด้วยตัวเจ้าเอง
ฟังคำสอนพ่อ ฉันไม่ย่อท้อ เรียนอย่างคร่ำเคร่ง
เรื่องใดที่ผิด ฉันคิดหวั่นเกรง ไม่เป็นนักเลง เรียนเก่งครูชม
ตั้งใจศึกษา ตามวันเวลา จากชั้นประถม
เติบโตตามขั้น ถึงชั้นมัธยม จบชั้นอุดม สุขสมฤทัย
ฉันมิรอช้า รีบคืนท้องนา สู่บ้านทันใด
รับปริญญา กลับมาหนึ่งใบ พ่อคงดีใจ ยิ้มชื่นตื้นตัน
การณ์กลับเลวร้าย สิ่งที่มุ่งหมาย ไม่เป็นดังฝัน
เมื่อพ่อล้มป่วย หมอช่วยไม่ทัน ด่วนสิ้นชีวัน ก่อนฉันกลับมา
บ้านเรือนเงียบเหงา ไอ้ทุยยืนเศร้า คล้ายหลั่งน้ำตา
เหลือเพียงเคียวเหน็บ เก็บไว้ข้างฝา มองไถมองนา อ้างว้างอาวรณ์
ปริญญาที่ได้ ฉันนำเก็บไว้ เป็นอนุสรณ์
มุ่งทำนาไร่ สืบไว้เกษตรกร ตั้งใจแน่นอน ถอดครุยลุยโคลน
*** นนทวรรณ บุญวงษ์

ผู้บริการ
จากสายบ่ายเย็นไม่เว้นว่าง วุ่นเหมือนลูกข่างไม่ว่างได้
ลูกค้าเข้าออกทั้งนอกใน คนว่างข้างไหนโต๊ะใส่เต็ม
รอแถวแนวเนื่องผ่านเครื่องรับ- วิทยุกำกับลำดับเข้ม
เหมือนให้กินเปล่าหวานคาวเค็ม ยิ่งเข็มตำขาทิ่มฝ่าเท้า
แย่งกินแย่งจ่ายแย่งใช้ร้าน แย่งบริการแย่งผ่านเข้า
แย่งสั่งแย่งเติมเพิ่มแรงเร้า บริกรหรือจะเหงาเฝ้าบริการ
หลังภาพขัดแย้งเห็นแย่งจ่าย พบเธอหญิงชายล่วงสายผ่าน
เปลี่ยนกะปล่อยกลับไปรับทาน มุ่งร้านข้าวแกงไปแย่งซื้อ
หนุ่มบริการผ่อนงานหนัก สาวได้หยุดพักจากอึงอื้อ
พักเที่ยงเพียงพอเข้าต่อยื้อ ร่อนถือจานถาดข้าวราดแกง
จากร้านเลื่องชื่อคนยื้อยุด ไปหยุดยังร้านอีกย่านแหล่ง
รสมือแม่ไสวย่อมไม่แพง ก่อนกลับไปแย่งรับลูกค้า
*** โชคชัย บัณฑิต

แสงเทียนกลางทุ่ง
ดินแดนกันดารไกล ฤาแสงใดส่องไปถึง
มีเทียนน้อยดวงหนึ่ง กระพือแสงแห่งปัญญา
คือครูผุ้อุทิศ ทั้งชีวิตให้วิชา
เพื่อเด็กในแดนป่า ได้รับแสงแห่งความรู้
ปลูกกล้าต้นนิดนิด ปลูกความคิดสร้างวิญญู
ด้วยสมองสองมือครู ผู้สร้างสรรค์ปลุกปั้นคน
แนะทางสร้างวิธี ชี้ขุมทรัพย์ไม่อับจน
แนะทางสร้างตัวตน พ้นตกต่ำมิลำเค็ญ
เปิดประตูสู่โลกกว้าง แนะแนวทางควรบำเพ็ญ
น้อมนำทำให้เห็น ใดผิดถูกปลูกคุณธรรม
ดอกไม้ก็จะบาน แผ่กิ่งก้านนานฉนำ
แตกใบใหม่ประจำ ประดับถิ่นแผ่นดินไทย
*** ประสิทธิ์ บุญวงษ์

ผลตอบแทน
อันวิชาที่พ่อให้ใส่ใจเจ้า ครอบครัวเราต่อไปนี้มีแต่ลูก
การพนันที่พ่อฝังที่พ่อปลูก หวังให้ลูกเดินตามรอยยามคล้อยลา
อันบ่อนเบาเป้าเถื่อนพ่อเตือนไว้ อย่าเข้าใกล้เข้ากรายนะลูกหนา
พ่อจะสร้างคาสิโนโอ่อำภา เพื่อลูกยาได้ใช้สอยคอยเก็บกิน
การศึกษาน้องน้อยคอยลูกให้ ผลกำไรกำรี้มีไม่สิ้น
มีแต่ได้กับได้เป็นอาจิณ สร้างหนี้สินให้เหยื่อเพื่อดอกเงิน
มันจะปล้นเข่นฆ่าสารพัด เพื่อมาขัดดอกหนี้ที่ต้องเบิ้ล
นั่นแหละเจ้าเข้าใจนะความเจริญ เขาขนเงินข้ามฟ้ามาให้เรา
ทั้งฆ่าแกงแบ่งหนี้นอกระบบ ใครบัดซบคอรัปชั่นนั้นเรื่องเขา
เพื่อเศรษฐกิจใต้ก้นบ่อของพ่อเรา เพื่อประโยชน์ขาเข้าเจ้าอย่าแคร์
ก็ประโยชน์รายได้มันเห็นเห็น ยามจำเป็นหยิบมาใช้ได้แน่แน่
ถิ่นทุรกันดารย่านสุดแล น้องดวงแดได้ศึกษาพ่อว่าดี
น้องเติบใหญ่บนความโก้โอ้ภูมิภาค ก็แค่อยากตอบแทนพ่อขอบคุณพี่
แม้ถูกสอนการพนันมันอัปรีย์ แต่ที่พี่เขาเล่นผลเป็นไง
อย่ามาห้ามหน่อยเลยเอ๊ยผู้เฒ่า ออกกฎหมายคุ้มครองเราเอาเท่าไหร่
จะดีชั่วมันเป็นเรื่องเนื่องด้วยใจ ก็เส้นทางที่ปูไว้ใครพาเดิน
*** กุลา

-เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๖๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๗-