"ไพบูลย์" เป็นข้าราชการกรมกรมหนึ่ง เป็นถึงระดับ ๘ กว่าจะมาถึงวันนี้นับว่าชีวิตโชกโชน ถ้าเป็นแมว หน้าคงเต็มไปด้วยริ้วรอยและแผลเป็น

"ไพบูลย์" มีโรคประจำตัวคือ ปวดกระดูกสันหลังมาเป็นสิบๆ ปี กี่หมอก็ไม่หาย

"อาแอ๊ด" หนุ่มวิศวะแต่มีพรสวรรค์เยอะแยะ เขาเคยไปเกาหลี ใช้เวลาแค่ ๗ วัน ก็อ่านภาษาเกาหลีได้ "อาแอ๊ด" ไปไต้หวัน ก็ได้วิชาแพทย์ทางเลือกแผนโบราณมาอีกหอบใหญ่

จัด-นวดกระดูก "อาแอ๊ด" กลับทำได้ เรียนรู้เร็ว

"ชิชล" คนกลางที่เป็นผู้ประสานระหว่าง "ไพบูลย์" กับ "อาแอ๊ด" ให้มาพบกัน ด้วยความสงสาร พอเห็นสีหน้าของ "ไพบูลย์" "ชิชล" รีบติดต่อ "อาแอ๊ด" มาช่วยโปรด

เหมือนปาฏิหาริย์ อาการปวดหลังดีขึ้นทันตาเห็น

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ทุกคนจะแยกย้ายไปทำกิจธุระ "อาแอ๊ด" มีงานค้างเรื่องคอมพิวเตอร์ ที่รับปากกับ "ชิชล" ว่าจะทำให้เสร็จ

อีก ๓๐ นาที เขาจะต้องรีบไปขึ้นรถทัวร์

"ชิชล" ขอร้องให้ช่วยรักษาอีกครั้ง ยังมีเวลาอีก ๓๐ นาที ช่วยคนเถอะพ่อ!

"อาแอ๊ด" ใจอ่อน ยอมเสียเวลาอีกนิด แต่ไม่วายจะนึกอีกงานได้ว่า คอมพิวเตอร์ก็ยังไม่เสร็จ

"ไพบูลย์" เดินไปรอที่ห้องสุขภาพ

"ชิชล" กระซิบบอก "อาแอ๊ด" ไม่ต้องนวด ทำคอมพิวเตอร์ก่อนก็ได้ ส่วน "ไพบูลย์" เดี๋ยวเธอจะจัดการเอง

"ไพบูลย์" ยังงงเป็นไก่ตาแตก "ชิชล" เปลี่ยนใจง่ายจัง!