การทำคุณงามความดีเป็นเรื่องปกติธรรมดา แต่การทำชั่วร้ายเลวทรามนี่ซีเป็นเรื่องวิปริตผิดเพี้ยน ใครทำต้องยอมรับเสียงท้วงติง ว่ากล่าวตักเตือนหรือโทษทัณฑ์จากสังคม อย่าพ้อว่าส่วนดีก็มีตั้งเยอะแยะทำไมไม่ยกขึ้นมาเชิดชูบ้างแคะไค้เอาแต่ส่วนเลวร้ายมาโพนทะนา

โถ ก็ทำดีน่ะเป็นภาวะปกติวิสัยที่มนุษย์พึงทำเป็นวัตรปฏิบัติประจำชีวิตจะอะไรกันนักหนา พวกที่ทำเลวทรามต่ำช้าเป็นนิจศีล ครั้นเผลอตัวทำดีสักทีก็ถือเป็นเรื่องน่าตื่นตาตื่นใจ เที่ยวตีฆ้องร้องป่าวไปทั่ว

ประจานตัวเองแท้ๆ ว่าเพิ่งรู้จักทำดี ทั้งๆ ที่ทำได้โดยภาวะจำเป็นจำยอม

เมื่อประเพณีสงกรานต์กลับกลายเป็นสินค้าล่อใจนักท่องเที่ยว ประหนึ่งเป็นสินค้า OCOP-ONE COUNTRY ONE PRODUCT สินค้าหนึ่งชาติหนึ่งผลิตภัณฑ์ พี่ใหญ่ของ OTOP หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ไงล่ะ รูปแบบขนบประเพณีอันดีงามจึง "เปี๋ยนไป๋"

เปลี่ยนไปตามยุคสมัยเพื่อสนองเป้าหมายของสังคมซึ่งก็ "เปี๋ยนไป๋" เหมือนกัน

ยุคที่เงินเป็นทัพหน้าบุกตะลุยทะลุทะลวง วัฒนธรรมความดีงามจึงต้องถอยร่นเป็นทัพหลัง หลายหน่วยราชการ หน่วยงานธุรกิจเอกชน และวัดวาอารามต่างโหมประชาสัมพันธ์งานมหกรรมสงกรานต์ ดึงดูดนักท่องเที่ยวทั้งไทยพันธุ์แท้ พันทาง และต่างด้าว ให้มาท่องเที่ยว จับจ่ายใช้สอยเงินทองในท้องถิ่นตน

สนุกสนานเละเทะเลอะเทอะกันสมใจไม่เหลือรูปรอยสงกรานต์ขนานแท้ประเทืองใจเลย

มีน้อยแห่งที่ยังดำรงขนบประเพณีวัฒนธรรมไทยไว้ได้ตามควร น่าชื่นชม เมื่อวัฒนธรรมถูกครอบงำด้วยธนธรรมธุรกรรม ความงดงามดีงามจึงมิใช่เป้าประสงค์

แม้แต่พระหนุ่มเณรน้อยก็ร้อนรนจนสุดจะข่มฝืนดำรงอยู่ในสมณสารูปได้ เผ่นโผนโจนทะยานข้ามกำแพงวัดออกมาไล่สาดน้ำเล่นสงกรานต์กับชาวบ้าน คงจะคิดว่าพระหนุ่มเณรน้อยก็ลูกชาวบ้านนี่หว่า ต้องทำตัวให้ติดดินเป็นกันเองกับชาวบ้านตามหลักประชานิยม ชาวบ้านจะได้เอื้อเอ็นดู ทำบุญใส่บาตรเลี้ยงดูเอาไว้รับกิจนิมนต์ สวดมนต์ให้พรญาติโยมไปสวรรค์ตามอำเภอใจ

ค่านิยมสังคมแปรไปถึงปานนี้ จะกล่าวโทษหาว่าใครชักพาให้เพี้ยนไปก็ใช่ที่ เพราะแท้จริงก็ตัวตนแต่ละคนนั่นปะไรที่ร่วมแรงร่วมใจกันจุดไฟเผาเรือนเผาวัดวาตัวเอง

สังคมใด หากผู้หลักผู้ใหญ่เป็นได้แค่หัวหลักหัวตอ ถึงสังคมนั้นมากมีกฎหมายกติกา มากมีคัมภีร์ ก็ไร้คุณไร้ค่า เพราะขาดการนำพาประพฤติปฏิบัติจริง สังคมแบบนี้แหละ หนักแผ่นดินธรรม แผ่นดินทองนัก