น่าชื่นชมที่ลูกสาวคนเล็กของนายกรัฐมนตรีของประเทศไทย ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ในช่วง ปิดเทอมด้วยการทำงานรับจ้างในร้านอาหารแห่งหนึ่งใน กทม.

แม้ว่าจะมีพ่อแม่รวยติดอันดับโลก ก็ไม่หลงเหลิงระเริงจมอยู่กับกองเงินกองทอง ที่พ่อแม่ หามาให้

ถือว่าสมกับเป็นลูกคนมีเงินหรือคนใหญ่คนโตที่จะต้องฝึกพึ่งตนเองให้ได้มากที่สุด จนเป็นที่พึ่ง ของพ่อแม่ได้

เมื่อพูดถึงที่พึ่งแล้ว ก็รู้สึกเป็นห่วงนายกรัฐมนตรี พ.ต.ท.ดร.ทักษิณ ชินวัตร ซึ่งเปรียบประดุจ ดังพ่อเมือง ในประเทศไทยยุคปัจจุบัน หลายคนรู้สึกประทับใจกับภาพที่ท่านนายกฯ ได้เข้าไป กินข้าวร่วมกับม็อบสมัชชาคนจนในช่วงรับตำแหน่งใหม่ๆ ถึงแม้จะแก้ปัญหาอะไรได้ไม่มาก แต่ก็เป็นความอบอุ่นใจของประชาชนในฐานะลูกบ้าน

ผมกลัวท่านนายกฯ จะมองม็อบ กฟผ.ว่าเป็นผู้อยู่ใต้การปกครองหรืออยู่ใต้อำนาจ แทนที่ จะมอง แบบพ่อกับลูก แม้ม็อบ กฟผ.เขาไม่มอง แต่เราผู้ใหญ่ในฐานะนายกฯ ก็ต้องมอง หรือ กลัวว่านายกฯ จะมองว่าม็อบเป็นลูกเกเรที่ต้องดุด่า ตีสั่งสอน ซึ่งพ่อแม่หลายคน ที่คิดอย่างนี้ ก็ประสบปัญหาบ้านแตก

ผมไม่กลัวคนจะว่านายกฯ ไม่เข้มแข็งเด็ดขาด แต่ผมเป็นห่วงความรู้สึกของพ่อที่มีต่อลูกว่า จะใช้อำนาจเป็นธรรม มิใช่ใช้ธรรมเป็นอำนาจ