๓๐ พฤษภาคม บันทึกจ๋า วันนี้ฉันนึกขำ เปิดดูแผ่นพับโฆษณาหาเสียงของนักการเมืองคนหนึ่ง ในแผ่นพับว่าประวัติการศึกษาตั้งแต่เล็กจนโต มีการโฆษณาสรรพคุณว่า หารายได้เป็น ตั้งแต่ นักศึกษา รู้จักทำมาหากิน มีหัวฉลาด รู้จักค้าขายมาก่อน

ฉันขำเพราะอะไรเหรอ หลายๆ คนอ่านคงปลื้ม แต่คนมีประสบการณ์อย่างฉัน บอกได้เลย คนคนนี้ แกจะต้องค่อนข้าง "เค็ม"

คนมีนิสัยชอบค้าขาย มักไม่ค่อยเสียประโยชน์ อะไรได้เป็นต้องฉวยไว้ก่อน

ค้าขายกับความงก มันไปด้วยกันนะจะบอกให้

ฉันมีเพื่อนประเภทนี้หลายคน มองอะไรเป็นเรื่องขายได้หมด

มีอยู่รายหนึ่งได้สูตรลดความอ้วนมา แกผสมเอง ซื้อขวดมาบรรจุเอง ปิดฉลากเอง เอาไปขาย ให้เพื่อนฝูง ๑ ขวด กำไรเป็นร้อยแน่ะ (ฉันรู้เพราะฉันช่วยผสมด้วย)

ฉันไม่กล้าถาม คิดอย่างไร ที่หากินกับเพื่อน!

อีกรายไปเที่ยวยุโรปด้วยกัน แกรวยมากนะ เราไปช็อบปิ้งกันสนุกสนาน ไปได้ตุ๊กตาดินเผาสวยมา คนประดิษฐ์ต้องชมว่าหัวแหลม เห็นวางอยู่หัวเตียง ๑ วัน แล้วก็หายไป ๓ ตัว ฉันก็เลยถามถึง ปรากฏว่า มีเพื่อนมาขอซื้อเพราะเห็นสวยดี

พอฉันรู้ราคา ฉันก็เศร้าใจนะ เพื่อนซื้อไปในราคาตัวละ ๕ เหรียญ แต่ตอนไปซื้อกัน เราซื้อแค่ตัวละ ๓ เหรียญ

เพื่อนคนนี้มันบวกกำไรเสมอ บวกกระทั่งเพื่อนฝูงที่สนิทกัน

รวยจริง แต่ไม่มีเพื่อน น่าสงสารนะ คนบางคนโดดเดี่ยวตัวเองโดยไม่รู้ตัว

คติก่อนจาก เพื่อนมีไว้คบหา ไม่ได้มีไว้หากำไร