ผมโชคดีกว่าอีกหลายคน

ชายผิวดำร่างใหญ่ ไม่ใส่เสื้อ นุ่งผ้าเตี่ยวสีแดงเป็นผู้เดินนำทาง "เดินให้เร็วหน่อยสิวะ" ชายผิวดำ อีกคน ที่เดินตามเอาตะบองหนามกระทุ้งมาที่หลังของผม เขาพูดเสียงดังน่ากลัว ผมรีบเดิน ให้เร็วขึ้น

ทางแคบๆ มีแสงสลัวพอมองเห็นพื้น ผมเดินมาถึงห้องโถงใหญ่ ตามฝาผนังห้องมีหัวกะโหลก และกระดูก แขนขา ห้อยประดับอยู่รอบๆ ผมถูกผลักหลังให้ล้มลงไปที่พื้น พอพยุงตัวลุกขึ้น เห็นชายผิวดำร่างใหญ่ ที่บนหัวมีเขางอกออกมาสองข้างนั่งที่แผ่นหินทรงกลมจ้องมาที่ผม ชายผิวดำที่ดุผมตอนเดินทาง เอาสมุดเล่มหนายื่นขึ้นไปให้พร้อมเปิดดู

"ข้าคือผู้พิพากษาตัดสินคดีกรรมของเหล่ามนุษย์ว่าคนไหนจะได้ไปสู่ความเจริญในเมืองสวรรค์ คนไหน ต้องไปใช้กรรมในแดนนรก

"ครูนพเจ้าได้ทำกรรมเอาไว้มาก เป็นครูมาสามสิบปี เป็นหนี้เขาตั้งห้าแสนกว่าบาท เจ้าหนี้ สามสิบหกราย กำลังคอยให้ไปใช้หนี้ เขาขอเพียงแต่ต้นคืน ดอกเขาไม่คิด เจ้าจะว่าอย่างไร"

ผมรู้สึกเย็นทั่วตัว หายใจอึดอัดไม่สะดวกสบาย แต่เพื่อให้หนี้กรรมที่หนักลดลงมาเป็นเบา จึงตั้งใจ รวบรวม ความทรงจำในชีวิตที่เป็นจริงมาสารภาพ

"ท่านผู้พิพากษาที่เคารพ กระผมครูนพได้เป็นหนี้ชาวบ้านและเพื่อนครูด้วยกันจริงครับผม แต่ผม ไม่ได้คิด ไปโกงพวกเขาเลย ผมมีเงินเมื่อไหร่จะเอาไปใช้หนี้เขาทันที แต่ผมก็จนใจ ไม่รู้หาเงิน อย่างไร กู้หนี้ไปเล่นพนันหวังได้เงินก็หมดตัวอยู่เรื่อย"

ในช่วงแรกผมเล่นการพนันกับเพื่อนๆ เพื่อความสนุกเท่านั้น ไม่นานผมก็ถลำไปเล่น อย่างจริงจัง ผมจึงเริ่มก่อหนี้เป็นลูกโซ่

"หวยเลขท้ายสองตัวทั้งบนและล่าง ผมจะซื้อทุกงวด ต้นเดือนกลางเดือน ผมซื้อมาตลอด ยี่สิบกว่าปี ยังไม่เคยถูกสักครั้ง แต่ก็หยุดซื้อหวยไม่ได้ เพราะรางวัลมันยั่วยวนใจ หากแทงถูก บาทหนึ่ง จะจ่ายให้ ถึงเจ็ดสิบบาท หรือเลขท้ายสามตัว ซื้อหนึ่งบาท ถ้าถูกจะได้ตั้ง ห้าร้อยบาท ผมต้องการ ใช้เงินมาก หวยเบอร์จึงมีอำนาจเร้นลับ คอยจูงใจให้กู้หนี้ยืมสิน เอาไปซื้อเสี่ยงดวง อยู่ทุกงวด

หลายครั้งที่ผมพกเงินเอาไปเล่นไพ่ก็ถูกโกง พวกเพื่อนๆ ที่เล่นด้วยกันต่างรวมหัวเล่น เข้าขากัน แล้วเอาเงินไปแบ่งกัน

ผมไปเล่นการพนันมวยไทยตามงานสวนสนุก ได้บ้างเสียบ้าง มีครั้งหนึ่งลงเดิมพันไปเป็นหมื่น แต่บังเอิญ นักมวยที่ผมลงเดิมพันนั้นถูกสั่งให้ล้มมวย กรรมการผู้ห้ามบนเวที ดูไม่ออกว่า ล้มมวย ผมจึงหมดตัวอีกครั้ง

เงินหมดผมทนไม่ได้ ไปโกหกเพื่อนครูว่าผมมีความจำเป็นเดือดร้อนเรื่องเงิน ต้องชักแม่น้ำ ทั้งห้า เพื่อให้เพื่อนครูสงสาร พอได้เงินผมก็ตรงไปที่บ่อนไก่ ผมพอรู้ว่า ไก่ชนของเซียนดำ คนต่างหมู่บ้าน เลี้ยงมาอย่างดีมีทางเอาชนะคู่ต่อสู้ได้มากกว่า ผมจึงวางเงินเดิมพันไก่ ของเซียนดำ จนหมดกระเป๋า ไก่ชนกันถึงสามยก (ยกหนึ่งคือขันน้ำที่เจาะรูเล็กๆ ตรงกลาง จมลงในน้ำ บนโถแก้วใหญ่ ที่ตั้งโชว์ เอาไว้) ไก่ของเซียนดำเป็นต่อสิบต่อหนึ่ง ผมดีใจคิดว่า วันนี้ต้องได้เงินแน่ พอพี่เลี้ยงไก่ทั้งสองฝ่าย ให้น้ำเช็ดถูได้ที่แล้ว ไก่ทั้งสองตัว ก็ลงสู่สังเวียน ไม่ถึงสามนาที ไก่ของเซียนดำ ก็ร้องจ๊อกๆ บินหนี ยอมแพ้เอาดื้อๆ ผมหัวใจแทบวาย เงินพนันสูญไปทันที หลายวันต่อมา ผมได้รู้ว่าเซียนดำ ให้ลูกสมุน รับแทงไก่ ฝ่ายตรงข้าม เอาไว้หลายหมื่น แล้วสั่งให้คนที่เช็ดน้ำไก่ ตอนหมดยก แอบเอา เข็มเล็กๆ สอดปักไว้ใต้ปีกไก่ พอไก่ขยับปีก บินจิกตีต่อสู้กัน เข็มที่ปักไว้ใต้ปีก ก็ขยับทิ่มแทงเข้าไป ได้รับความเจ็บปวด ไก่ตัวนั้น จึงยอมแพ้ทันที ผมนึกขึ้นมา ก็ยังแค้นใจไม่หาย

วันไหนว่างผมก็เข้าไปเล่นแทงสนุ้ก เล่นกันทั้งวันคืน ผลัดกันแพ้ชนะ พอเลิกเล่นไม่มีใครได้ มีแต่คนเสีย แท้จริงเงินพนัน ถูกหักเป็นค่าเกมเข้ากระเป๋าเจ้าของโต๊ะสนุ้กหมด วันๆ ผมได้แต่คิด ไปหาหยิบยืมเงิน มาเล่นพนันเพื่อให้ได้เงินเพิ่มมากขึ้น

การพนันอีกชนิดหนึ่งที่ผมชอบมากคือไฮโล ครั้งหนึ่งผมยืมเงินมาได้สองหมื่นบาท จังหวะสิ้นเดือน พอดี ผมจึงชวนเพื่อนครูเล่นไฮโล ผมไปซื้อลูกไฮโลชนิดลูกสะกิด โดยจะมีเครื่องรับเล็กๆ ใส่ไว้ใน กระเป๋ากางเกง เมื่อเขย่าไฮโลออกต่ำสูง เครื่องจะสะกิด บอกให้รู้ทันที หากว่าพวกเซียนพนันแทงผิด ผมก็จะรีบเปิดกินทันที แต่ถ้าพวกเซียนพนัน แทงถูก ผมก็จะพูดโอ้เอ ้ดึงเวลาไว้ ให้คนที่ชอบยักย้าย เงิน ออกไปจากจุดที่แทงถูก เสียก่อน แล้วจึงค่อยเปิดกิน ช่วงแรกๆ ก็พอได้เงินอยู่ มีกำไรเป็นหมื่นๆ แต่ต่อมา เซียนพนันด้วยกันก็รู้ จึงนำเครื่อง ชนิดเดียวกัน แอบเข้ามารับคลื่น รู้ไฮโลจะออกต่ำ ออกสูง ไม่ทันข้ามคืน เงินที่ผมได้มา พร้อมเงินทุนที่พกพามาก็หมดไป เหงื่อไคลไหลย้อย ชุ่มไปทั้งตัว มันออก อาการร้อนรุ่ม ขึ้นมาทุกครั้ง ที่ผมเสียเงินจนหมดตัว

"ท่านผู้พิพากษาที่เคารพ เงินเดือนของผมก็ไม่มีเหลือ ภรรยาก็รับจ้างตัดเย็บเสื้อผ้า มีรายได้แค่ พอมาซื้อข้าวปลากินอยู่ไปวันๆ ผมจนปัญญาที่จะไปหาเงินก้อนโตมาใช้หนี้ได้ ไม่เคยคิด โกงใครเลย ขอได้โปรด เมตตาสงสารครูผู้ยากจนสักครั้งเถอะครับ"

"ครูนพเจ้าจงจำไว้นะ ตราบใดที่ยังมัวเมาเล่นการพนัน อนาคตจะมืดมน จะยิ่งยากจน ครอบครัว ไร้ความสุข จะเจ็บป่วยสุขภาพย่ำแย่ก่อนวัยอันควร

แต่ที่สำคัญจิตวิญญาณของเจ้าจะถูกอำนาจผีพนันขันต่อครอบงำ ถึงเจ้าจะตายไป และได้มาเกิด เป็นมนุษย์อีกครั้ง จิตวิญญาณที่เพาะเชื้อการพนันไว้จะมีฤทธิ์แรงยิ่งๆ ขึ้น เจ้าจะเป็นทุกข์ ไม่รู้จบสิ้น

"เอาหละครูนพ เมื่อเจ้ายอมรับผิดข้าก็จะให้โอกาสกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ปรับเปลี่ยนความคิด เสียใหม่ เว้นขาดจากการพนันทุกอย่าง ตั้งใจนำพาลูกศิษย์ตัวน้อยๆ ให้มีความรู้มีคุณงาม ความดี ให้ยิ่งๆ ขึ้นก่อนที่จะสายเกินไป"

ภาพของผู้พิพากษาและบริวารจางหายไป ความมืดสนิทเข้ามาแทนที่ "คุณหมอคะ คนไข้เริ่ม หายใจเองได้แล้วค่ะ"

"เขาฟื้นมาแล้วหรือคะ คุณหมอฮือๆๆ" ผมจำได้ เสียงที่ถามละล่ำละลักผสมเสียงร้องไห้นั้น คือเสียงภรรยาผมเอง ผมพึ่งรู้ตอนนี้เองว่าเธอยังห่วงใยผม ทั้งที่ผมทำตัวเลวมาหลายสิบปี

ผมหายใจสะดวกขึ้น ความทรงจำเริ่มฟื้นคืนมา... ผมถูกหามส่งโรงพยาบาลเพราะอดหลับ อดนอน เล่นการพนัน ที่บ้านงานศพติดต่อกันถึงหกคืนเต็มๆ จึงช็อกหมดสติกลางวงไพ่นั่นเอง

โชคดีที่ท่านผู้พิพากษายังให้โอกาสที่จะเป็นพ่อที่ดี เป็นสามีที่ดี เป็นครูที่ดี และเป็นคนดี ของสังคม เพื่อชดใช้หนี้กรรมที่ได้กระทำมาบ้าง

ถ้าผมยังไม่สำนึกตัวก็ไม่ควรอยู่เป็นชาวพุทธให้หนักแผ่นดิน

- เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๖๗ มิถุนายน ๒๕๔๗ -