อาณาจักร จะมั่นคง รุ่งเรือง ร่มเย็นเป็นสันติสุข
ก็ด้วยศาสนจักรหยั่งศาสนธรรมลงได้ลึกซึ้งและทั่วถึง
อาณาจักรพึงตระหนักในคุณและค่าของศาสนจักร
ยึดศาสนธรรมเป็นครรลองบำบัดทุกข์บำรุงสุขปวงชน
สนองนัย "....เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม
เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม"

อาณาจักรใดไร้ศาสนธรรมนำพา
ย่อมเนื่องด้วยเหตุวิปริตผิดเพี้ยน ๒ ส่วน
ส่วนหนึ่ง ผู้ครองอาณาจักรไม่เห็นธรรม
จึงหลงใหลใช้อำนาจเป็นธรรมตามทิฐิตน
อีกส่วนหนึ่ง ผู้ครองศาสนจักรไม่ถึงธรรมแท้จริง
จึ่งมิอาจรินหลั่งกระแสธารสัจธรรมเอิบอาบใจชน
ซ้ำยังมอมเมาด้วยดิรัจฉานวิชาสารพัดอีก
กลียุค วิบัติ หายนะจึงเป็นอันหวังได้

โลกกับธรรม ใช่แยกขาดเป็นสัดส่วน
ดังโลกอยู่ส่วนโลก ธรรมอยู่ส่วนธรรม
โลกไร้ธรรมจักสงบสุขได้ฉันใด
ธรรมไร้โลกจักโปรดสัตว์สั่งสมบารมีได้ไฉน
ธรรมอันตรัสไว้ดีแล้วย่อมเป็นไปเพื่อเกื้อกูลโลก
หากมิอาจหาญแสดงธรรมให้ปรากฏแก่ผู้มีธุลีในดวงตา
มีอันใดเล่าควรค่าแก่ก้อนข้าวบิณฑบาต

อาณาจักรโหมไฟอบายมุขคุโชนแผดเผาแผ่นดิน
ศาสนจักรไยสงบงันนิ่งดูดายอยู่เล่า
งาน "วันวิสาขบูชา" จะบังเกิดสาระใด
หากมิได้สักการะบูชาพระพุทธองค์ด้วยธรรม
ด้วยยืนหยัดธรรมาภิบาลต้านอบายมุขครองเมือง
มิฉะนั้นต้องถามตนว่าเป็นพุทธบริษัทหรือกาฝาก