๑๒ สิงหาคม ชาวไทยทั้งในมาตุภูมิ และต่างแดน ระลึกรู้ทั่วกันว่าเป็นวันสำคัญยิ่ง วันหนึ่งในรอบปีของปวงชนชาวไทย

ด้วยเหตุนี้ ทั้งภาครัฐและภาคเอกชนจึงจัดกิจกรรมเฉลิมฉลองยิ่งใหญ่ตลอดมาทุกปี ตามทิฐิของผู้นำหรือผู้จัด เปี่ยมสาระบ้าง ด้อยสาระบ้าง ไร้สาระบ้าง แต่ทั้งสิ้นก็เพื่อสื่อ แสดงความจงรักภักดีต่อสถาบันกษัตริย์

ส่วนวันอื่นๆ อีกสามร้อยกว่าวันในรอบปี ปวงกายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม จะเป็นไปด้วยสำนึกจงรักภักดีหรือไม่ เป็นเรื่องน่าคิด น่าคิดว่าทำไมหนอ ในเมื่อจัด กิจกรรมแสดงความจงรักภักดีกัน ยิ่งใหญ่เอิกเกริกทุกปี แต่บ้านเมืองของเรา กลับยิ่งจมปลักทุจริต ฉ้อราษฎร์บังหลวงหนักหนายิ่งขึ้นทุกวัน

น่าคิดว่าทำไมหนอนักการเมือง ข้าราชการ ข้ารัฐการ นายทุนใหญ่ต่างๆ ฯลฯ ที่ร่วม จัดกิจกรรม ๑๒ สิงหาคม ล้วนมีอำนาจมีบทบาทกำหนดชะตากรรมของชาติ นอกจาก มิอาจกำจัดชำระล้างทุจริต ฉ้อราษฎร์บังหลวง อันเป็นภัยร้ายกาจต่อแผ่นดินนี้ได้แล้ว ขบวนการฉ้อฉลแผ่นดินกลับแปรกระบวนท่าแยบยลแนบเนียนยิ่ง ยากจะตามรู้ ได้ทัน ตรวจสอบได้ชัดถึงขนาดต้อนให้จนมุมด้วยพยานหลักฐาน ท่าน ผู้มีอำนาจมีบทบาท เบ็ดเสร็จเหล่านี้ไม่รู้ไม่เห็นไม่เกี่ยวข้องบ้างเลยหรือไร

พฤติกรรมบ่อนทำลายชาติเยี่ยงนี้ หากจะโอ่อ้างว่าจงรักภักดีต่อ สถาบันกษัตริย์ เพราะร่วมกิจกรรมพิธีการในวันนื้ทุกปี

ก็ใช่เลย จงรักภักดีปีละ ๒ วัน คือ วัน ๑๒ สิงหาคม และวัน ๕ ธันวาคม

วันอื่นนอกจากนั้นปล่อยให้ความโลภมากเกาะกินกัดกร่อนชีวิต กว่าจะรู้สำนึกก็รวยเละบนความล่มสลายของชาติ

คนฉลาดรอบรู้โลกแต่เฉโก กับคนมีอำนาจแต่มืดบอดธรรม ไม่รู้ดีรู้ชั่ว สองคนนี่เผ่าพันธุ์เดียวกันหรือเปล่าครับ