ผมคิดว่าการเป็นผู้นำต้องไม่กลัวการวิพากษ์วิจารณ์คำขวัญวันเด็ก '๔๘ ของท่านนายกฯ ทักษิณ ก็เน้นให้เด็กกล้าพูด กล้าคิด กล้าทำ

ผมคิดว่าเด็กไทยก็รู้สึกจะเป็นคนกล้ามากขึ้น โดยเฉพาะผู้ใหญ่ในวันนี้ ที่อยู่ในสภา ก็กล้าพูด วิจารณ์ท่านนายกฯ รวมทั้งผู้ใหญ่นอกสภา ก็กล้าวิพากษ์วิจารณ์ท่านนายกฯ เช่นกัน

แม้กระทั่งตัวท่านนายกฯ เองก็กล้าวิพากษ์วิจารณ์กลับ ซึ่งบางครั้งก็ดูเหมือนจะมีอารมณ์ไม่ชอบผสม

ผมจึงรู้สึกว่าคำขวัญวันเด็กปีนี้จึงไม่ตรงกรรมฐานของเด็กไทยเท่าไหร่ เพราะในอนาคต เราจะมีเด็กไทย ที่กล้าคิด กล้าพูด กล้าทำมากกว่าผู้ใหญ่ทุกวันนี้

แต่ของดีเด็กไทย หรือของคนไทยที่เริ่มเจือจาง คือ ความอ่อนน้อมถ่อมตน การมีสัมมาคารวะต่อผู้ใหญ่ เมื่อถูกผู้ใหญ่แนะนำตักเตือนสั่งสอน

ส่วนผู้ใหญ่ เมื่อถูกผู้น้อยซักถามทักท้วงด้วยท่าทีใดๆ ก็ตาม ควรกล้ารับฟังด้วยความใจกว้าง แม้จะเป็น ผู้น้อยประเภทที่เรารู้สึกว่าเป็นขาประจำ แต่ตัวอย่างผู้ใหญ่เช่นนี้ก็มองหาได้ยาก ในสังคมไทยทุกวันนี้

ผมมีความรู้สึกว่าผู้นำยุคใหม่ต้องไม่กลัวหรือรำคาญต่อการถูกซักฟอกใดๆ ในสภา

นี่ผมก็กำลังฝึกอยู่เหมือนกัน แต่ถ้ามีผู้นำสังคมทำเป็นแบบอย่างให้เห็นกับตา ผมคงมีกำลังใจ ฝึกได้ดีขึ้นกว่าเดิม และคงช่วยให้คนรอบข้างผมเป็นสุขและอบอุ่นมากกว่าเก่า

ท่านคิดดูแล้วกันคนในครอบครัวผมแม้จะทำงานเก่ง หาเงินเก่ง แต่พูดกันไม่ค่อยได้ บอกกันไม่ค่อยได้ ติกันไม่ค่อยได้ แนะนำกันไม่ค่อยได้ ผมคงเป็นโรคประสาทอ่อนๆ ท่ามกลางการมีเศรษฐกิจดี มีกิน มีใช้ในบ้านของผม

ล่าสุดผมได้ข่าวว่าคนในประเทศไทยเป็นบ้ากันมากขึ้นกว่าเดิม

แสดงว่าบ้านของผม ประเทศของผม ขาดแคลนอะไรครับ!