๒.
กองทราย ที่ฝันก่อ ล้อเล่น
กลับเป็น กองทราย ทลายฝัน
จึงแค่ ฝันค้าง กลางวัน
พลัดพราก จากกัน มิหันลา
ฝั่งฝัน อยู่ไหน ไม่รู้
หดหู่ เกินห้าม ถามหา
เพียงเสี้ยว พลิกผัน ทันตา
ทะเลบ้า มาเยือน เรือนตาย
หลัดหลัด สวรรค์ พลันนรก
หยกหยก โลกทิพย์ พลันฉิบหาย
เหลือซาก กากเดน เห็นกระจาย
หลากหลาย อนาถา อนาจาร
ที่รอด ระเบ็ง เซ็งแซ่
เที่ยวแล หาญาติตน อลหม่าน
ทันใด คลื่นยักษ์ซ้ำ ตามต้องการ
อันธพาล มากกว่าเก่า อีกเท่าตัว
เป็นภาพ อาบน้ำตา หาไหน
ที่สุดแห่ง ความเสียใจ ไปทั่ว
กลืนกล้ำ ร่ำร้อง ก้องระรัว
พันพัว อย่างพิสุทธิ์ มนุษยชน

กำสรวลสมุทร
(ก่อนสุดศักราช)

แสนมือสมุทรไร้จุดทะยาน
แสนใจสะท้านล้านใจสะทก
คลื่นคลั่งสั่งหล้านาวาโยนยวบ
คลี่หุบยุบฮวบคลื่นรวบวับหก
กวาดดินกินแดนรี่แล่นแผ่นยก
แสนมือเหมือนฉกควักอกจกใจ
นาวาวิโยคหาดโชกด้วยชล
สุสานถนนรถยนต์หล่นไหล
สุสานสมุทรชีพรุดลอยไกล
คลื่นยักษ์คลั่กใหญ่เคลื่อนย้ายทะยาน
เสียงโหยเสียงไห้สู่ใต้สมุทร
เสียงมวลมนุษย์ลึกสุดประสาน
สูงถึงแผ่นฟ้าดิ่งหล้าบาดาล
แผ่นโลกร้าวฉานประสานคำร้อง
คำร้องของโลกชุ่มโชกน้ำตา
คำร้องของฟ้าแผ่นหล้าสนอง
คำเตือนแผ่นดินก่อนสิ้นทำนอง
ข่มความผยองของมวลมนุษย์
กำสรวลสมุทรก่อนสุดสมัย
กำสรวลหัวใจยังไม่สิ้นสุด
คลื่นความวิกฤตเปล่งฤทธิรุทร์
คลื่นรักเร่งฉุดใจทรุดจากทราย.

* โชคชัย บัณฑิต

-เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๗๗ เมษายน ๒๕๔๗ -