คุยนิดคิดหน่อย - บรรณาธิการ -

เคยตั้งสัจจะไว้เรื่องหนึ่งเมื่อหลายปีแล้ว และปฏิบัติด้วยดีตลอดมา ไม่คิดเลิกล้ม จนกว่าสุดจะฝืนสังขาร

ตั้งสัจจะอะไรไว้หรือครับ

"ถ้ามีสังสรรค์รุ่น (สิงห์ดำ ๑๔) ในจังหวัดปริมณฑล กทม. จะเดินไปทุกครั้ง" ทำมาแล้ว ๓ ครั้ง เดินไปปากน้ำ สมุทรปราการ ๒ ครั้ง แบกกลดสะพายย่าม ออกเดินเดี่ยวจากชุมชนสันติอโศกตั้งแต่บ่าย ๓ โมงก่อนวันนัด ไปถึงปากน้ำเที่ยงคืนกว่า กางกลดนอนที่สวนหย่อมหลังศาลากลาง ข้างบ้านพักผู้ว่าราชการจังหวัด ชายฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา รุ่งขึ้น ๑๐ โมงเช้า ก็เข้าไปร่วมเสวนากับเพื่อนๆ ที่บ้านผู้ว่าฯ

อีกครั้งหนึ่ง เดินไปนนทบุรี ออกเดินเดี่ยวจากที่เดิมตอนตี ๓ ในวันนัด ครั้น ๙ โมงเช้า ก็ไปนั่งพักซับเหงื่ออยู่ข้างถนนริมเขื่อนหน้าเรือนจำบางขวาง พอ ๑๐ โมงเช้าก็เข้าไปร่วมเสวนากับเพื่อนๆ ที่บ้านผู้ว่าฯ

เดินทุกครั้ง เท้าเปลือยเปล่า คงไม่ง่ายนักถ้าไม่เคยฝึกฝนมาก่อน ทางเท้าและ ถนนใน กทม. ช่วงบ่าย ๓ โมงยังร้อนระอุ และตามทางก็มากด้วยหิน กรวด ทราย และเศษของคมของแข็งต่างๆ

เคยเดินเดี่ยวทำนองนี้ไกลที่สุดครั้งหนึ่ง จากกรุงเทพฯ ไปบ้านตัวเอง ที่พนัสนิคมชลบุรี พักค้างริมถนนระหว่างทาง ๒ คืน

การตั้งสัจจะแบบนี้ หลายคนอาจคิดว่าบ้า เสียเวลา ทรมานสังขาร ไม่ได้ประโยชน์อะไร ไร้สาระ ผมมองต่างมุมว่าเปี่ยมสาระ แถมยังบำบัดโรคบ้าโลกธรรมได้ชะงัดอีกต่างหากไม่เชื่อลองดูก็ได้ ไม่สิ้นเปลืองเงินทอง ไม่ต้องขัดแย้งกับใครให้วุ่นวาย ได้ทั้งสุขภาพกายและสุขภาพจิต

ตั้งตนอยู่บนความลำบาก กุศลธรรมเจริญตั้งตนอยู่บนความสบาย กุศลธรรมเสื่อม

ผมเตือนตนเองอยู่เสมอว่า "ตีนหนาหน้าบางดีกว่าตีนบางหน้าหนา" (ขออภัยครับใช้ภาษาไทยเดิม)

ก่อนนี้ก็เคยตั้งสัจจะหลายเรื่อง เช่น เลิกบุหรี่เมื่อวันปีใหม่ ๒๕๒๕ เลิกเหล้าเมื่อ ๕ ธันวาคม ๒๕๒๕ ฯลฯ เป็นต้น และไม่เคยล้มล้างสัจจะ

ปีนี้ ถึงจะไม่ได้ไปร่วมงานวันวิสาขบูชาโลกที่พุทธมณฑล ก็ไม่เป็นสิ่งกีดขวางการปฏิบัติธรรมวิถีพุทธ

ขอตั้งสัจจะว่า "จะกินอาหารมื้อเดียวต่อไปให้เคร่งครัดยิ่งขึ้น"

เรื่องกินนี่ยากมากครับ ตั้งตบะหรือตั้งสัจจะและทำมา ๒๐ ปีแล้ว แต่ยังขาดตกบกพร่องจนได้ในบางกาละ จึงน่าเห็นใจนักการเมืองที่เคยกินสินบน จะให้ล้างปากแปรงฟันเลิกละเด็ดขาดทันควัน มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยครับ ปากมันเคย เงินวัดยังไม่วายงาบ เป็นชาวพุทธสายไหนเนี่ยะ