คำกรอง กรองคำ - น้อมคำ อิสรา -


รำลึกร้อยปีศรีบูรพา
ศรีแห่งอักขระร้อย เรียงฝัน
บูรพาเพียงสวรรค์ หว่างฟ้า
ฝากชีวิตคืนวัน วิจิตร ยิ่งแล
บรรเจิดรักเปี่ยมหล้า เลิศล้ำลานศิลป์
แผ่นดินประดับแก้ว เกริกไสว
เพชรแจ่มเจียระไน หนึ่งแท้
เพลินกุหลาบโลมใจ สายประดิษฐ์
แสงทิพย์ส่องสว่างแม้ มนุษย์ผู้พลาดหวัง
"ข้างหลังภาพ" พลิกฟื้น ใฝ่ถวิล
เสียงสะอื้นอุระยิน ยิ่งช้ำ
ชั้นเชิงปราชญ์เปรียบสิน พิสุทธิ์ เสถียรแฮ
ธารโศกให้สาดซ้ำ เสกถ้อยฤทัยถอน
อาวรณ์อ่อนอกโอ้ อาลัย
เกียรติยศปัญญาไทย เทิดท้น
"คำขานรับ" "เล่นกับไฟ" "ปราบพยศ"ยินนอ
"อำนาจใจ" จรัสพ้น แผ่นพื้นภูมิสยาม
"สงครามชีวิต" ซึ้ง "สุนทรี"
ปลื้ม "แม่ยอดยุพดี" เด่นสล้าง
"โลกสันนิวาส" มี "มารมนุษย์" สนุกเฮย
"แสนรักแสนแค้น" สร้าง สิทธิ์ให้ใฝ่สมาน
ชื่นชมงานรับใช้ ประชา
วิหคเหิรเวหา แห่งด้าว
ทางชีวิตเปี่ยมชีวา หวังมิ่ง มิตรแล
หลักประพันธ์เพื่อน้าว โลกน้อมนำศานติ์
สายธารสันติภาพพร้อม ผดุงชน
เกิดเพื่อสร้างสากล เกริกก้อง
ศาสตร์ศิลป์ประสิทธิผล ชีพผ่อง แผ้วฤา
กุหลาบ สายประดิษฐ์ ซ้อง ศักดิ์แคว้นแดนสยาม
รำลึกนามหนึ่งนี้ กัปกัลป์
ศรีแห่งบูรพาสรรค์ สถิตเอื้อ
ร้อยปีเปรียบร้อยวัน ยังหวั่น ถึงนอ
น้อมศิระเลือดเนื้อ แนบไว้วรรณศิลป์
๏ วาสนา บุญสม



วิถีผี วิถีพุทธ
จะรวมพลคนข่าวมาลงขัน จะกี่ประธานสมาพันธ์สิ่งพิมพ์โขน
หนังสือพิมพ์วารสารทุกสื่อโซน ก็ยังโยนโลนหยาบเป็นระยะ
ทั้งยั่วยุเยาวชนคนชรา ให้ตื่นเต้นกามากักขฬะ
กามตายด้านคุกคามกามราคะ ต้องปลุกให้ถูกนะอย่าหน่อมแน้ม
จะเห็นได้ไล่ทันวันอาทิตย์ มาลัยดอกไม้พิษสะพรั่งแถม
สองฉบับแข่งยอดขายหมายสอดแนม ประจานหญิงเป็นแหม่มให้ป๋ายล

เพศศึกษาไม่จำเป็นเน้นสั่งสอน เดรัจฉานไม่เดือดร้อนเพศสับสน
ก็เจนจบรู้ทั่วทุกตัวตน คนกับคนไม่จำเป็นเกณฑ์เรียนรู้

หน้าที่คนมีอะไรสอนให้ครบ ทิศทั้งหกสอนให้จบเป็นคู่คู่
อบายมุขอีกหกยกมาชู ศีลกาเมฯยกมาสู่เวทีเรียน
ดูโรงเรียนปอเนาะเพาะลูกศิษย์ วิถีพุทธต้องเร่งผลิตอย่าบิดเพี้ยน
วิถีผีอบายมุขปราบให้ราบเตียน นี่กระเหี้ยนกระหือรือแม้ฮาโลวีน

หยุดประกวดความงามความหรูหรา ให้หญิงเพ้อผลาญพร่าเหมือนยาฝิ่น
หลงความสวยเสียความสาวเศร้าอาจิณ มันเล่นลิ้นเข้าล็อกผีหลอกอำ
อสุภกรรมฐานเจริญเถิด ใจประเสริฐไม่เตลิดไม่ตกต่ำ
"ผมขนเล็บฟันหนัง" ด่างดำ ก็แค่นั้นอย่านำมาเป็นเกม
ยิ่งปรุงก็ยิ่งมีซีดีเปรอะ ภาพเลอะเทอะนางนายขายกามเข้ม
ติดรสขมเปรี้ยวหวานเผ็ดมันเค็ม ไม่เชื่อพระจึงตกเต็มขุมนรกฯ
๏ ทิวเรือง ไทยเขียว

- เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๗๙ มิถุนายน ๒๕๔๘ -