ลาภมิควรได้ กับ คุณค่าแห่งความเป็นมนุษย์

บ่อนที่ยิ่งใหญ่ในกรุงเทพฯ มีหลายบ่อน และทุกบ่อนล้วนผ่านประสบการณ์ขายลูกขายเมีย ขายครอบครัว มาแล้วทั้งสิ้น

ถ้าเป็นน้ำตา บ่อนเหล่านี้คงเฉอะแฉะ

ถ้าเป็นเจ็บช้ำ คงเป็นกำแพงสูงกว่าภูเขา

แต่แหล่งพิฆาตความเป็นมนุษย์ก็ยังคงลอยนวล ทำลายฉีกกระชากชีวิตมากมายมหาศาล

ทุกครั้งที่บ่อนถูกทำลาย เสียงร่ำร้องให้เปิดเสรีก็ดังกระหึ่ม

ยิ่งคนไทยไปถูกจับในบ่อนเขมรเพราะพกลูกไม้โกงสารพัด

ก็ยิ่งย้ำ เมื่อไหร่เราจะมีบ่อนเสรีเสียที ปล่อยให้เงินตราไหลออกนอกประเทศได้อย่างไร

เมืองไทยยังมีลาภมิควรได้อีกหลายเรื่อง

หวยบนดิน หุ้นบนกระดาน การพนันจากกีฬาทุกประเภท เล่นกันสนั่นเมือง

คุณค่าของชีวิตที่แท้ คือ การทำงาน

งานหนักคือดอกไม้งามของชีวิต

และเม็ดเหงื่อนั้น แท้จริงคือน้ำมนต์พรมชีวิตของเรา

สิ่งได้มาอย่างง่ายๆ สบายๆ ลงทุนน้อยกะเอากำไรมาก ล้วนเป็นเครื่องมือทำลายคุณค่ามนุษย์ อย่างเหี้ยมโหด

คนเสพติดการพนัน จะมีอุปนิสัย ๓ ข้อ ขี้เกียจฟุ่มเฟือยและไม่ซื่อ

หากเป็นเพื่อน เขาเรียกคบมิตรชั่วเบอร์ ๑

หากเป็นมงคล เขาเรียกอัปมงคลเบอร์เอ

ความดีของมนุษย์ ไม่ได้มีใครสอน แต่เรียนจากความต้องการของตัวเอง

ถ้าเราไม่อยากให้ใครมาทำร้าย ก็อย่าทำร้ายเขา

ถ้าเราไม่อยากให้ใครมาขโมยของเรา เราก็อย่าไปขโมยของเขา

ถ้าเราไม่อยากให้ลูกหลานสูบบุหรี่กินเหล้า เราก็อย่าทำ

ใจเขา-ใจเรา คือกฎแห่งจักรวาลของความเป็นมนุษย์

มนุษย์เรียนรู้คุณธรรมจากความต้องการ

และแปรความต้องการไปสู่เบญจศีลและเบญจธรรม

คนเห็นแก่ตัวจึงแปลไม่ยาก หากทำกับตัวเองอย่างหนึ่ง แต่ทำกับคนอื่นเป็นอีกอย่างหนึ่ง

เพราะเราเป็นมนุษย์ เราจึงคิดอะไรคล้ายๆ กัน

ต้องการอะไรเหมือนๆ กัน

เกลียดอะไรก็เหมือนๆ กัน

ท่านขงจื๊อจึงสรุปว่า "จงปฏิบัติต่อเพื่อนบ้าน เหมือนกับที่ท่านต้องการให้เพื่อนบ้านปฏิบัติกับท่าน"

การเรียน "ความดี" จึงมิใช่เรื่องยาก แค่สามัญสำนึกก็พอได้

แต่ความเห็นแก่ตัวต่างหาก ที่ทำให้เราเลือกปฏิบัติ

ตัวเราอย่าง ตัวเขาอย่าง

ลูกหลานเราอย่าง ลูกหลานเขาอย่าง

ดีกับเรา ร้ายกับเขา

ท่านสมณะโพธิรักษ์ ประกาศ โศลกแห่งชีวิตสังคม "หวังรวย-ก้าวหน้า หากไม่ศึกษาลดกิเลส ย่อมกู้ประเทศไม่ได้"

รักจะเป็นผู้นำ บ้านเมือง หากมองแต่เม็ดเงินที่เพิ่มมากขึ้น

ผู้คนมีโอกาส ใช้เงินใช้ทอง

มีโอกาสกู้ง่าย ใช้ง่าย

ไม่ยอมศึกษากิเลสมนุษย์

ย่อมหมดหนทาง กู้ประเทศ

ตำราตะวันตกมีปรัชญามากมาย มักจะอ้างเพื่อกรุยทางสิ่งที่ตัวเองคิด

"เหตุผล" ที่เป็นเสาศักดิ์สิทธิ์ ผู้นำบ้านเมืองบางคน กลับลดราคากลายเป็นแค่สัตว์เลี้ยงไปซ้ายไปขวา สุดแต่ ความปรารถนาของตัวเอง

ตำราพุทธธรรม กลับไม่นำพากล่าวอ้าง

การบริหารบ้านเมือง ที่เน้นแต่การบริโภคกระตุ้นให้หิวกระหาย ไม่หยุดไม่หย่อน

สิ่งนั้นมิใช่ความเก่ง แต่เป็นการซื้อเวลาก่อนประชาชนพินาศ

ดึงความเป็นมนุษย์กลับมาเถิด

หากศีลธรรมไม่กลับมา โลกาจะวินาศ

มีใครบ้าง จะเชื่อฟังหลวงปู่พุทธทาส?

ต่อให้ฝนตกเป็นทองคำ ก็มิอาจสนองตอบความโลภของมนุษย์

ท่านมหาตมะ คานธี ค้นพบสัจธรรมมานานแล้ว

หยุดเถิด ธุรกิจที่ทำลายคุณค่าความเป็นมนุษย์

สิ่งแวดล้อมของสังคมวันนี้ กำลังกัดกร่อนตัวเราให้ห่างจากความเป็นคนทุกที ๆ

ขอเถิด โปรดช่วยให้ความเป็นมนุษย์ของประชาชน กลับคืนมาเถิด

- เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๘๑ สิงหาคม ๒๕๔๘ -