"ขอให้โชคดีครับ ได้ผู้โดยสารอีก อย่าสูบบุหรี่ อย่าดื่มเหล้า อย่าเล่นการพนัน อย่าใช้จ่าย ฟุ่มเฟือย" ผมให้ศีล ให้พรคนขับแท็กซี่ เป็นประจำ เวลานั่งไปต่อรถประจำทาง ที่สถานีขนส่งสายใต้

หลายคนตอบยืนยันโดยไม่ต้องถาม "ผมไม่หรอกครับ" ผมก็ชมและให้กำลังใจ ว่าดีแล้ว ขอให้เป็นของหลัก ของครอบครัวต่อไป

บางคนมีน้ำใจมาก นอกจากจะทักทายยกมือไหว้ผมแล้ว ยังไม่ขอรับค่าโดยสาร ถ้าผมยอม ผมก็แย่เต็มที ที่ว่าหาเช้ากินค่ำน่ะ หาเช้ากินได้จนถึงค่ำทุกวันหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมวาง กฎเกณฑ์กับตัวเองว่า ขึ้นรถแท็กซี่ จะต้องแถมค่าโดยสารให้เขาเพื่อเป็นกำลังใจ ดีใจนิดๆ ว่าได้มีส่วนช่วยบ้าง ทั้งนี้รวมไปถึงคนที่มี อาชีพอื่นด้วย

แต่ก่อนผมเคยต่อว่าคุณศิริลักษณ์ว่าไปไหนมาไหน ชอบซื้อของเยอะแยะ ทั้งที่จำเป็น และไม่จำเป็น ต้องกินต้องใช้ ตอนหลังผมเอาอย่างบ้าง เห็นใครหาบของเร่ขาย ช่วยซื้อ ได้รายละนิดละหน่อย ก็ยังดี มีน้ำใจให้คนที่ลำบากกว่าเรา

ผมไปไต้หวันเมื่อต้นเดือนกันยายน ขณะรอเครื่องบินกลับ หนุ่มสาวชาวอีสานหลายคน นั่งล้อมวง คุยกับผม เพราะเคยเห็นผมในโทรทัศน์ และในหน้าหนังสือพิมพ์บ้าง ส่วนใหญ่ รำพึงรำพันว่าถูกเอารัดเอาเปรียบ ไปไต้หวันสองสามปี ค่าแรงที่ได้ แทบไม่พอใช้หนี้ ตอนที่กู้เขาเพื่อเสียค่านายหน้าพาไปทำงาน

บางคนบ่นว่า เข็ดแล้ว อยู่บ้านเราเมืองเราดีกว่า แต่ไม่รู้จะทำมาหากินอะไร ถึงจะพอกินพอใช้

ในขณะเดียวกันก็มีข่าวเป็นระยะๆ ว่า คนไทยคนนั้นคนนี้เป็นเศรษฐีติดอันดับโลก มีเงินเป็นหมื่นๆ ล้านบาท นับวันนับปีมีแต่จะรวยขึ้นๆ รวยจนน่าเป็นห่วง ยิ่งรวยมหาศาล มากขึ้นเท่าไร คนอื่นก็จะจนลง มากเท่านั้น

เริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันหนาหูมากขึ้นเรื่อยๆ ว่า ระบบทุนนิยม ที่เราเดินตามก้น ต่างชาติ อยู่นี้เป็น โลกาภิวัตน์ หรือ โลกาวิบัติ กันแน่ จะเปลี่ยนจาก "ทุนนิยม" เป็น "บุญนิยม" ดีไหม

- เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๘๓ ตุลาคม ๒๕๔๘ -