|
คุยนิด คิดหน่อย - บรรณาธิการ - 'อานาเซด อะเนาะยาติม' "จงฟังเสียงจากพวกเรา เสียงร้องไห้จากพวกเรา เป็นสัญลักษณ์แห่งความยากลำบาก เราเป็นคนอนาถา จงชักจูงพวกเรา จงช่วยเหลือพวกเราผู้ด้อยโอกาส มนุษย์ผู้อ่อนแอ เราทุกคนเป็นคนที่ด้อยในทุกๆ สิ่ง กลุ่มพวกเราเป็นลูกกำพร้าและอนาถาอยู่ในการดูแลของผู้อื่น ชีวิตของเราในแต่ละวันต้องการความรักและต้องการคนเห็นใจ เราต้องการคนเห็นใจซึ่งกันและกัน ไม่มีพ่อไม่มีแม่ ไร้ที่พึ่งพิง ในภาวะที่ประสบกับปัญหาเศร้าเสียใจ ได้ผู้ให้การดูแล ผู้มีบุญคุณ เธอคือ ตัวแทน ของพ่อแม่ โอ้พระเจ้า เราขอวิงวอนให้ความรัก ความเอ็นดู บ่าวของพระองค์จูงเรา ชี้นำเรา หนทางที่ถูกต้อง เพื่อประสบ ปลอดภัย ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า" เสียงเด็กหญิงอัสมา มะสัน เด็กกำพร้าวัย
๑๓ ปี จากอำเภอตากใบ นราธิวาส ร้องเพลง ศูนย์เด็กหญิงกำพร้าฯ แห่งนี้อยู่ด้วยเงินซะกาด ทานบังคับ ๒.๕๔% ของรายได้ตามหลักศาสนา อิสลาม และ เงินบริจาคเงินการกุศลอื่นๆ (ไทยโพสต์ ๑๓ ก.ย.๔๘) ทำให้นึกถึงคนไทยที่มั่งมีล้นเหลือมากมายหลายตระกูล และยังไม่หยุดยั้งฉ้อฉลแผ่นดิน * ถึงร่ำรวยล้นฟ้ามหาศาล สิ้นลมปราณทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง - เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๘๓ ตุลาคม ๒๕๔๘ - |