เมื่อรวยน้ำเงินแล้วแล้งน้ำใจ จะไปได้กี่น้ำ...
- วิมุตตินันทะ -

วันๆ หันไปทางไหนรอบทิศ มีแต่ปัญหาชีวิตของพวกกล้ารวย กล้ารวยแล้วมันซวยบรรลัยได้ยังไง แทบไม่มีใครสน ขอให้รวยล้นได้ก่อนเหอะ ทำมาหากินธรรมดา มันรวยเละไม่ได้ ก็อยากจะรวยลัดเป็นเศรษฐีข้ามคืนอย่างบางคนบ้าง

เช่น คดีพนักงานขนเงินธนาคาร กินค่าแรงแพงกว่าจับกังยังไง ก็ไม่พอรวยแข่งกับใครเขา เลยกะรวยด้วยพนันบอล แน่นอนมันพาเจ๊งเจ๋งเป้ง เมื่อหมดท่าอีหรอบนี้ อะไรจะดีกว่า เงินใกล้ตัวแบกยกสดๆ กับมือ ยักเชิดทีเดียว ๒๘ ล้าน น้อยๆ มันไม่คุ้ม

รัฐบาลส่งเสริมกีฬาบ้าดีเดือด เสร็จแล้วจะมาไล่ล่าผีพนันบอล จะตามจับไหวที่ไหน...

จะหลงละเมอเพ้อฝัน กีฬาๆ เป็นยาวิเศษ แก้กองกิเลสทำคนให้เป็นคน จะเอาแบบนั้น มันต้องกีฬาเด็กๆ เล่นพอ เห็นขัน ไม่ต้องผลาญ เงินใคร เป็นกีฬาคนจน เช่นล้อมวงเตะตะกร้อ มันก็พอดูได้บ้าง

แต่ของเล่นๆ มาเอาเป็นเรื่องต้องชนะจริงๆ แพ้ไม่เป็น ยิ่งบ้าเป็นเหยื่อหากินทำเงิน ของธุรกิจระดับโลก มันเหลวไหล สิ้นดีเกินบรรยาย...

ผีพนันมันเข้าสิงคนไทยทุกหย่อมหญ้า ต่อให้รวยเป็นร้อยล้าน ยังไม่สะใจ อย่างรายเสี่ยลูกชิ้นหมูยี่ห้อดัง ก็ยังอยาก รวยลัด ด้วยตัวช่วยไปซวยหมดตัวหลายสิบล้านที่บ่อนปอยเปต จนต้องมาแก้จน โดยขายยาบ้าเป็นอาชีพเสริม ว่าไปนั่น...เห็นไหมว่า จะบ่อนในบ่อนนอก จะบ่อนกระจอกหรือวิมานกาสิโนชั้นไหน ล้วนแล้วสั่งมาฆ่าคนจนรวย ไม่เว้น หน้าใครเลย

แค่บ่อนต้อนเหยื่อนักเลงพนันไปเชือด มันก็บ้าเลือดเหลือรับประทานอยู่แล้ว

แต่เทวดาท่านขี้อาย ขยายบ่อนนรก พันธุ์แท้มันโหลยโท่ย โดยใครไปเฉียดกรายเข้า หน่อย จะกลายเป็นผีพนัน เหมือนเซียนเก๋าไปด้วย ดูไม่เข้าท่าเสียภาพพจน์หมด

อย่ากระนั้นเลย ทำบ่อนนรกยกระดับเป็น สวรรค์ชั้นฟ้า พะยี่ห้ออังกิดเอนเทอร์เทนเมนท์คอมเพล็กซ์ ฉายาหรูเริด คือ อัครสถานบันเทิง ฝันกระเจิงไปโน่น

ครานี้ไม่ต้องห่วงพ่อนักเลงตัวดี ผีพนันน้อยใหญ่ของตายเห็นๆ ขายส่งเหมาโหลเข้าท่ากว่าเยอะ พ่วงไปเถอะ ลูกเล็ก เด็กน้อยพลอย ยกโขยงไปด้วย ตามประสาคนรักครอบครัวห่วงลูกหลาน บริการเยี่ยมชมขุมนรก สะดวกทุกเมื่อ เพราะ มีครบเครื่องวันสต็อปเซอร์วิส เชิญกินสูบดื่มเสพก็ได้หมดทุกคน

ท่านให้ระวังไว้นิดหนึ่ง ให้เล่นพอหอมปากหอมคอสนุกๆ นะลูก! (เดี๋ยวจะจนตายชักเร็วเกินไป กลายเป็นภาระ รัฐบาล ปิดโครงการ ล้างบางคนจน ในหกปีไม่สำเร็จ)... อะไรๆ ประมาณนี้!

ไม่รู้ช่างคิดออกมาได้ยังไง แทนที่จะคุมกำเนิดขุมนรก ทั้งตัวผีพนันนักเลง ให้ละเลงล้างผลาญ เฉพาะในบ่อน รับอนุญาต เท่านั้น (ตามเจตนาอ้างล้างบ่อนเถื่อน และผันเงินผีนรกเข้ากระเป๋ารัฐจัดจ่ายรายการมหากุศล นั่นนี่ ดีกว่า) เสร็จแล้วทำไปทำมาบานปลาย กระจายเชื้อเลือดพนันผีสิงจากพ่อถึงลูกหญิงชายตัวเล็กเด็กแดง แจ้งเกิดเป็น ผีเปรตทั่วถึงทั่วไทย

วิสัยทัศน์จะดูดกวาดเงินทุกอย่างที่ขวางหน้าจากทุกคนแบบนี้ น่าเป็นงงว่าไปเอาอย่างจากไหนมา... ไม่อยากเชื่อนะ ว่า ท่านทั้งหลายใช้อวัยวะส่วนบนสุดคิดค้นกลั่นกรอง หรือว่ารัฐบาลเทวดาท่าจะบ๊องจริงๆ...

ฟังข่าวบ้านเราทุกค่ำเช้า แล้วมันเศร้ารัดทดหมดหวังขนาดไหน เมืองไทยที่รัก... พระท่านสอน เราไม่รอ เราไม่หวัง แต่เราทำ... อะไรจะดีกว่า-มันต้องเป็นเรา พึ่งตนจนคนอื่นพึ่งได้!

อเมริกาน่าชม-น่าชัง

ลองมามองกว้างๆ ไกลไปถึงอเมริกาดูบ้าง เขาเป็นตัวอย่างเยี่ยมยอดน่าศึกษาฐานะต้นแบบทุนนิยมเสรีเต็มๆ ใครๆ มักกระเหี้ยนกระหือรืออยากไปอเมริกาเหลือเกิน เมืองไทยก็บ้าเห่อไม่เบา แห่กันไปเรียน ไปขุดทอง หรือไปเที่ยว เอาทั้งนั้น ที่นั่นไม่รู้มีอะไรดีนักหนา คนถึงสิเน่หาจะไปเป็นอันดับหนึ่ง มันน่าสังเกตว่าคนไปเรียนอเมริกามาแล้ว พวกเขามี อันใดดิบดีในตัวเองจริงๆ ขึ้นมาสักเท่าไหร่...

ยิ่งเห็นฝีมือบริหารระดับประเทศ ตามก้นอเมริกามาหลายสิบปี ทุ่มเทงบกลาโหม ซื้ออาวุธมโหฬาร เอามาใช้งาน อะไรได้ นอกจากทหารเป็นใหญ่ ใช้รถถังปฏิวัติซ้ำซาก และครองอำนาจเผด็จการเรื้อรัง หรือหลงปราบคอมมิวนิสต์ ขนานใหญ่ ก็ล้มเหลว มาสงบได้ด้วยสันติวิถีภูมิปัญญาไท

ทางด้านเศรษฐกิจ คิดอยากเป็นเสือสัตว์เศรษฐกิจ จนฟองสบู่แตกแบกหนี้ท่วมกระอักเลือดเป็นแถว ยิ่งพัฒนา ทรัพยากร ผลาญเกลี้ยง จนอายลาวประเทดผู้น้องเสียอีก

แม้การศึกษาก็พาออกนอกวิถีพุทธไปไกล คุณครูไม่รู้จักเศรษฐกิจพอเพียง ครูเกือบทั้งหมดเป็นหนี้จมหู แล้วลูกหลาน ที่ไหนจะมีปัญญาพึ่งตน พ้นหนี้ ไม่มีดอกเบี้ย คุณครูกลาย เป็นนักธุรกิจผู้อำนวยการ ดังกรณี โรงเรียน ดีเด่น สุไหง-โกลก ก่อหนี้ ๓ ล้าน อาจารย์ใหญ่ เข้าตาจน เพราะจนไม่เป็น กระทั่งฆ่าตัวตาย

อนึ่ง เมืองอเมริกา มีภาพลักษณ์น่าชมชื่น ตื้นลึกอย่างไร แม้แต่คนจีน ยังเรียกขานว่า "มุยก็ก เหมยกว๋อ" คือ ประเทศ งดงาม

อย่างไรก็ตาม ความหลากหลายสร้างสรรเก่งกาจต่างๆ กำลังสะท้อนความจริงชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ว่าล้มเหลวไปก่อน หน้าเรา เอาแค่ปัญหาสุขภาพอย่างเดียว อเมริกาชนอายุมากขึ้นหน่อย กลายเป็นตุ่มเดินได้ เป็นโรคอ้วนเพราะ กินเกิน ทั้งเนื้อนมไข่น้ำตาลและอาหารขยะ ในขณะที่ไทยเรายังเดินหน้าบนทางที่

ล้มเหลวนานาประการ ช่างไม่รู้ตัวเลยว่าเราตกเป็นทาสค่านิยมตามกระแส เหมือนอเมริกาเป็นพ่อของเรา ตั้งแต่ เมื่อไหร่ ถึงได้ตามก้นติดๆ จนไร้หัวคิดประมาณนั้น

แม้ว่าความสง่างามของอเมริกาอันย่อมมีอยู่จริง ท่ามกลางความน่าเกลียดน่าชัง ที่ปรากฏควบคู่อยู่ด้วยเช่นกัน แต่ความภาคภูมิ ดังกล่าวนั้น มีอันสั่นคลอนด้วยตัวบั่นทอนซึ่งปฏิเสธไม่ได้

ตัวอย่าง ผลก้าวหน้าทางปรมาณู ทำให้สหรัฐทำลูกระเบิดปรมาณูออกมาได้ กระทั่งใช้ ถล่มฮิโรชิมา เผด็จศึก สยบญี่ปุ่น ผู้ก่อสงครามโลกได้สำเร็จ

มันจำเป็นด้วยหรือ ต้องทิ้งระเบิดทีเดียว ๒ ลูก ฆ่าคนทั้ง ๒ เมืองทันทีเลย (สงครามที่ชนะโดยทำลายชีวิตคน มากเท่าไหร่ มันยิ่งล้มเหลว... สันติภาพ ที่ได้มาโดยประหยัด ทั้งคู่ศึกให้สูญเสียน้อยสุดๆ ต่างหาก ถึงจะเป็นชัยชนะ พึงประสงค์ไม่ว่างเปล่า)

แม้กระนั้น ก็ใช่ว่าจะเป็นวิถีสร้างสันติภาพถาวร ฝ่ายญี่ปุ่นเข็ดขยาดแท้ๆ นับว่าเป็นบุญไป ส่วนอเมริกาเองสิ กลับยิ่ง ประมาทเหิมเกริม หลงปักใจเชื่อมั่นในอาวุธ จะต้องแข่งขันเพื่อนำหน้ากว่าใครๆ ในความเก่งกาจทำลายเพื่อน มนุษย์ การเพิ่มเขี้ยวเล็บ เพื่อเอาชนะโดยเหี้ยมโหดทุกวิถีทาง มันเป็นความเจริญของมนุษย์ตรงไหนกัน...

อเมริกาจึงบาปมหันต์ กับการทำอาวุธมหาประลัย ทำเอาไว้คุ้มหัวตัวเองไม่พอ ยุให้เกิดลูกค้าทั่วโลกเป็นศัตรูคู่กัดกัน เศรษฐกิจอเมริกา จึงก้าวหน้าไปโลดด้วยค้าอาวุธสงคราม กำไรงาม เล็กๆ ไม่ ใหญ่ๆ ทำ สำหรับชาวพุทธ สัตถวณิชชา การค้าขายศาสตรา เป็นธุรกิจต้องห้ามขาด วิบากของบาปสำคัญอันนี้ ท่านว่า น่าเป็นห่วงมากทีเดียว เวรกรรม ออกผลมา เมื่อไหร่ สงสัยพระเจ้าองค์ไหน จะไม่กล้าคุ้มครองผู้ทำบาปร้ายแรง ให้อยู่เย็นสวัสดีมีสุข ทุกคืนวัน... อย่างน้อยๆ ผู้ทำบาปย่อมเศร้าหมอง เดือดร้อนตัวเองอยู่แล้วจริงๆ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ พระพุทธพจน์!

ความสง่างามของคนอเมริกา โดนเขย่าให้ หวั่นไหวอย่างแรงอีกครั้งหนึ่ง ในกรณีถล่มเวิลด์เทรด ๑๑ กันยา อเมริกา กล่าวโทษ โยนบาปให้แก่ผู้ก่อการร้าย ถึงขนาดต้องไปทำลายล้างถึงอิรัก สุดท้ายไม่เห็นมีอะไรในกอไผ่ ตามที่ กล่าวหาใหญ่โต นายบุชชนะซัดดัม ดูไม่ต่างอะไรกับนิทานอิสป หมาป่ากับลูกแกะ

และไม่ว่าใครจะถูกผิด ก่อนหลังมากน้อย กว่ากันประการใด ความจริงคือ เวรย่อมไม่ระงับด้วยการไม่จองเวร สงครามเกิดได้ตามธรรมชาติของผู้ไม่มีศาสนาทั้งนั้น จนกระทั่งทุกวันนี้ โลกยิ่งเดือดร้อนกับภัยก่อการร้าย หนักขึ้น ทุกวันคืน ไม่ต้องอะไรมาก แค่สงคราม จิตวิทยา สร้างสถานการณ์ข่มขู่จริงบ้างเท็จบ้าง มันเกิดโกลาหล ต้องกังวล ระวังภัย ผลาญต้นทุน เศรษฐกิจพังตั้งเท่าไหร่ ท่านผู้รู้ฟันธงว่า มันคือ สงครามครูเสดยุคใหม่ไปแล้วนั่นเอง!!

อีกอนึ่ง เป็นที่น่าสังเกตเหลือเกินว่า ประชาคมโลก เกือบทั้งหมดไม่เห็นด้วยกับการก่อสงครามอิรัก ผลลัพธ์ของ สงคราม ก็พิสูจน์ด้วยว่า เป็นชัยชนะที่ว่างเปล่า เมื่อล้มเหลวไม่เป็นท่าถึงขนาดนี้ ประหลาดที่ผู้นำบุช ยังคงกลับมา เป็นผู้ชนะเลือกตั้ง รอบสอง ระบบการเมืองของอเมริกาดูจะสวนกระแสโลก และเข้าใจยากในภูมิปัญญาอเมริกันชน

มาถึงวันนี้ อเมริกาไม่วายขายขี้หน้าซ้ำซาก จากกรณีภัยพิบัติพายุเฮอร์ริเคนแคทรีนา ที่ถล่มเมืองนิวออร์ลีนส์ จมน้ำเกือบหมด

เคราะห์ดีอยู่บ้าง ที่รู้ล่วงหน้าตั้งสองวัน ต้องเตรียมพร้อมอพยพ อาหารและเครื่องบินขนเสบียง แต่ทางการก็ลังเลกับ ปัญหาอพยพซึ่งต้องทำจริง ไม่ใช่ซักซ้อม เนื่องจากนิวออร์ลีนส์ เป็นเมืองท่องเที่ยว ที่ไหนมีนักท่องเที่ยวคึกคัก การโยกย้ายคน ต้องจ่ายแพงมาก เพราะธุรกิจจะต้องปิดชะงัก ทั้งบางคนไม่ยอมทิ้งบ้าน ด้วยเหตุผลนานาประการ

ทางการยังได้แนะนำในเว็บไซต์ ให้ผู้คนออกจากเมืองไปหาเพื่อนบ้านญาติมิตร ขอพักอาศัยแถมกำชับด้วยว่า "ให้กินอาหารอิ่มท้องก่อนไปถึง"

นอกจากแคทรีนา จะพาคนตายไปหลายร้อยศพแล้ว หลังพายุผ่านไป การบรรเทาทุกข์ เกิดปัญหามาก ล่าช้า เกินเหตุ อุปสรรคเกิดขึ้น ทั้งด้านเครื่องมือสื่อสารขัดข้องกะทันหัน ตลอดจนการประสานงานทุกระดับมีปัญหา ติดขัดไปหมด

วันที่เกิดพายุถล่ม ผู้ว่าการมลรัฐต้องทำงานอย่างหนักนาทีต่อนาทีกับภาวะความเป็นความตาย เธอได้ร้องขอ ประธานาธิบดีบุช ใน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านมีให้ เสร็จแล้วแทบไม่มีอะไรส่งมาถึงเลย

(ข้อมูล นิตยสารไทม์ ๑๙ กันยายน ๒๕๔๘)

พวกผู้รอดชีวิต ยังเล่าว่า ศูนย์หลบภัยชั่วคราวทั้งสอง ที่ได้ปิดลงเมื่อวันเสาร์ กลายเป็นดินแดนไร้ขื่อแป มีทั้งการ ข่มขืน และฆ่า... มีศพลอยอยู่ทุกหนแห่ง ศพเต็มไปหมด บางศพ มีกระสุนอยู่ด้วย...

"พวกเขาให้เราอยู่ที่นี่เยี่ยงสัตว์... เราได้กินอาหารแค่ ๒ มื้อ ไม่มียา แล้วตอนนี้คนนับหมื่นต้องขับถ่ายกันกลางถนน มันไม่ใช่แล้ว ที่นี่คือสหรัฐอเมริกานะ วิวอนเน็ตเกรซ- จอร์แดน ผู้หลบภัยในศูนย์ประชุมฯ พร้อมลูก ๕ คนกล่าว...

"พลเมืองของเรามากมายไม่ได้รับความช่วยเหลือที่ต้องการ โดยเฉพาะในนิวออร์ลีนส์ ถือว่าไม่อาจยอมรับได้" บุช ยอมรับความผิดพลาดแบบไม่พบเห็นบ่อยครั้งนัก... (ไทยโพสต์)

สถานการณ์หลังพายุเลวร้ายหนักขึ้นด้วย ภัยมนุษย์ เมืองนิวออร์ลีนส์ ถิ่นเกิดดนตรีแจ๊ส มีโจรถืออาวุธ บุกปล้นสะดม ไปทั่ว ใกล้ทำให้เมืองท่องเที่ยวยอดนิยมของอเมริกาแห่งนี้กลายเป็นแดนอนาธิปไตยไร้ขื่อแป

กระทั่งผู้ว่ามลรัฐหลุยส์เซียนา ต้องออกคำสั่งให้กองกำลังรักษาดินแดนซึ่งมีหลายหมื่น คน "ยิงทิ้ง" พวกโจรได้ทันที

กรณีแคทรีนา ซึ่งไม่สามารถบรรเทาทุกข์ภัยเท่าที่ควร ตามข่าวมักโทษไปที่ระบบงาน ของรัฐ เช่น "ระบบราชการ ได้ก่ออาชญากรรม ขึ้นมาแล้ว" สาธุคุณอารอน บรุสชาร์ด บอกใน รายการทีวี NBC "พวกเราได้ถูกทอดทิ้ง โดยประเทศ ของเราเอง"

"ถ้าเราทำได้แค่นี้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีข้าศึกศัตรูที่ไหนเลย รัฐบาลกลาง รัฐบาลมลรัฐและรัฐบาลท้องถิ่น จะรับมือการโจมตี ก่อการร้าย ซึ่ง ไม่มีการเตือนล่วงหน้า และมุ่งสังหารทำลาย ล้างให้มากที่สุดได้อย่างไร" วุฒิสมาชิกนาง ซูซาน คอลลีนธ์ หัวหน้าคณะกรรมาธิการสอบข้อเท็จจริง กล่าว และว่า "การตอบสนองของรัฐบาลต่อแคทรินา "ขาดตก บกพร่องอย่างร้ายแรง" (ข้อมูลไทยโพสต์)

ตัวอย่างข่าวโดยย่อของเหตุการณ์อันเกิดคนละซีกโลก เช่น ภัยแคทรีนา คงช่วยให้เรารู้จักอเมริกาชัดเจนขึ้นอีก เป็นกอง

เป็นต้นว่า ในภาวะปกติ ไม่มีเหตุเภทภัย เหมือนผู้คนจะอยู่ในระเบียบเรียบร้อยดี ครั้นระบบควบคุมป้องกัน เกิดติดขึ้น ขึ้นมา ด้วยภัยธรรมชาติ หรืออื่นใด กลายเป็นช่องว่างให้เกิดพวกก่อการร้าย เบียดเบียนผู้คนในเมืองถิ่นเดียวกัน

ศาสนาเงิน อาจจะจัดระเบียบวัตถุบ้านเมือง ให้ดูสะดวกสบายน่าอยู่ชวนเที่ยว ลึกๆ แล้วถึงอย่างไร ก็ไม่สามารถ จัดระเบียบคน ให้อยู่ในวินัย หรือมีประสิทธิภาพอย่างน่าพอใจยั่งยืน

ขณะเดียวกัน ความเจริญด้านจิตวิญญาณ ด้วยพลังทางศาสนา อันนำพาให้คนรักใคร่ สามัคคีเสียสละอุ้มชูกัน นับวัน ยิ่งอ่อนด้อย ไม่มีน้ำยาสร้างภูมิคุ้มกันให้แก่ตัวเองหรือสังคม

ทั้งนี้น่าจะเป็นเพราะวิถีชีวิตประจำวันร่วม สังคมหมู่ฝูง กับวิถีทำมาหากินอันต้องแก่งแย่ง กันสุดๆ ใครๆ ต่างมุ่ง เอาเปรียบ เป็นกำไรชีวิต สองวิถีดังกล่าว มันขัดแย้งกันอยู่ในตัวเอง ถ้าสำเร็จผลด้านเศรษฐกิจอาชีพ เป็นอย่างดี สมานฉันท์ สันติภราดรต่างๆ ย่อมเสื่อมทรามจะดูงามก็เพียงมารยาทเท่านั้นกระมัง

โดยเฉพาะอเมริกันชน ในเมืองใหญ่ ย่อมเหมือนกับคนเมืองสมัยใหม่ ซึ่งอยู่กันแบบตัวใครตัวมัน ครั้นมีปัญหา เดือดร้อน ต่างพึ่งพาตัวเองได้น้อย ต้องร้องขอบริการจากรัฐ ยิ่งบริการจากรัฐที่อยู่ไกลบ้านไกลเมือง แน่นอน ว่าเสี่ยง กับภาวะขาดตกบกพร่องได้ง่าย ดังกรณีที่รัฐบาลโดนก่นด่าอย่างสาหัส เมื่อช่วยเหลือผู้คนไม่ทันการเสียเลย

ระบบบริการของรัฐ เดินด้วยเงินและอำนาจบังคับ ในขณะที่บริการอาสาสมัครจากเพื่อนบ้านสังคม ทำด้วย ศรัทธา น้ำใจ ผู้ประสบเคราะห์กรรมแคทรีนา กับคลื่นสินามิ เช่นในบ้านเรา ต่างเจอทุกข์ภัยและได้ความช่วยเหลือ ที่ไม่เหมือนกัน แม้ไทยจะยากจนขัดสนกว่า แต่ไม่เกิดเรื่องเลวร้ายเหมือนที่นิวออร์ลีนส์

อีกประเด็นหนึ่ง อันน่าจะกล่าวถึงเชื่อมโยงปัญหาสังคมจนเกิดมิคสัญญีย่อยๆ กรณีนิวออร์ลีนส์ คือเรื่องอาวุธปืน ดูเหมือนจะเป็นสรณะ ซึ่งขาดไม่ได้ในสังคมอเมริกัน หนังทุกเรื่องไม่พ้นจะต้องยิงฆ่าตัดสินกันด้วยปืน ผู้คนสามารถ หาปืนมาใช้ได้ง่าย จึงไม่แปลกที่โจรใช้อาวุธปล้นฆ่าก่อภัยเหี้ยมโหด ซ้ำเติมภัยธรรมชาติเลวร้ายอยู่แล้ว จนทางการ ต้องปราบ โดยสั่งยิงทิ้งไปเลยทันที

อเมริกันชนเคยชินกับการใช้อำนาจเป็นธรรม มากกว่าที่จะใช้ธรรมเป็นอำนาจทำนองนั้นหรืออย่างไร อาวุธปืน ถึงจำเป็น และสำคัญในชีวิตชาวบ้าน เช่นเดียวกับอาวุธสงคราม จำต้องสะสมและค้าขายในระดับโลก

ตอนเด็กๆ เคยดูหนังขายยากลางแปลง เป็นหนังคาวบอย ขี่ม้ายิงปืน ยุคบ้านป่าเมืองเถื่อน ภาพการรุกราน ต่อสู้ สงครามแย่งชิงดินแดน กับเจ้าถิ่นอินเดียนแดงหรือกับใครอื่น มันเป็นประวัติศาสตร์ผ่านไปนับสองร้อยปีแล้ว

บทเรียนอันน่าอัปยศอดสูเหล่านั้น มาถึงวันนี้ คนอเมริกันสำนึกสำเหนียกในโทษภัยของสงครามเพียงใด หรือว่า แท้จริง ไม่ได้มีอะไรก้าวหน้าไปถึงไหนเลย... นอกจากเปลี่ยน รูปแบบแทนที่จะทำลายชีวิตฆ่าทิ้งเลือดเนื้อสดๆ กลายเป็นว่า ฆ่าคนทั้งเป็นให้ตายทางเศรษฐกิจอย่างเลือดเย็น ช่วงชิงแต่ทรัพย์สินมันไม่พอ มันต้องเอาตัวคนทั้งชาติ มาใช้งานเป็นทางเศรษฐกิจสมัยใหม่ ให้กำไรบานเบิกกว่ากันเยอะ ดังที่อเมริกาตั้งตัวเป็นยักษ์ใหญ่จัดระเบียบโลก ระเบียบ การค้า W.T.O. หรือ F.T.A. จะอย่างไร ก็เพื่ออเมริกาจะได้เปรียบนั่นเอง ไม่มีวันหรอก ที่จะเสียเปรียบ หรือ คิดเสียสละ...

สรุปแล้วอเมริกา เป็นตัวอย่างที่ดีของประเทศที่อยู่ในระบบนำหน้าทุนนิยมเสรี มือใคร ยาวคว้าได้คว้าเอา หรือ ปลาใหญ่ กินปลาเล็ก ฟังแค่นี้มันแสนเหี่ยวใจ มืออ่อนตีนอ่อนทันที ยิ่ง ปลาซิวปลาสร้อย จะอยู่เป็นเหยื่อใครทำไมหนอ แม้ปลาใหญ่เอง ก็อยู่ไม่สุข จะถูกปลาใหญ่ปลายักษ์ฟัดกันเองไม่มีหยุด ดังนั้นเมื่อไม่อยาก หน้าโง่เกินไป ก็ต้อง หาทางเป็นไท โดยพึ่งตัวเองเต็มๆ ก่อนอื่น พร้อมกับพึ่งมิตรดีสหายดีสังคมสิ่งแวดล้อมดี อีกต่างหาก

นั่นคือทั้งโดยความจริงหรือด้วยตรรกะ ระเบียบทุนนิยมสังคม ที่ถืออำนาจอาวุธและเงินตราเป็นตัวตั้ง ไม่น่าจะเป็น สังคมพึงประสงค์ของเราท่าน นอกจากพวกอยากเป็นเสือสิงห์กระทิงแรดด้วยคน เท่านั้นกระมัง ดังน้ำย่อมไหล ไปหาน้ำ น้ำมันย่อมไหลไปหาน้ำมัน...

อเมริกาจะมีอะไรดีวิเศษ มันก็น่าศึกษาดู แต่เท่าที่รู้จักแม้ไม่มาก ก็อยากบอกว่า วิถี อเมริกาทั้งน่าชม-น่าชัง แถมยัง อดห่วงไม่ได้ว่า เมื่อรวยเงิน แล้วแล้งน้ำใจ ก็ไร้น้ำยา...