|
เรื่องสั้น - แสงหล้า - เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังรัวแหลม ปานเดือนล้วงมือหยิบโทรศัพท์เคลื่อนที่ขนาดเล็กกะทัดรัด ออกมาจากย่ามใบเก๋ ที่วาง ข้างตัว ชำเลืองเลขหมายสายโทรศัพท์เข้าแวบหนึ่ง เป็นของเฮียดังที่หล่อนคาดไว้ ลังเลนิดหน่อยก่อนกดปุ่มปิดเครื่องรับ แล้วถอนใจยาว นั่งนิ่งบนเตียง ในห้องเช่า ทอดสายตาผ่านหน้าต่างบานเกล็ด อย่างเหม่อลอย ย้อนทบทวน เส้นทางชีวิต ด้วยหัวใจ เศร้าหดหู่ ไม่น่าเชื่อเลยว่า ชีวิตนักศึกษาสาวขี้อายคนหนึ่ง ในรั้วมหาวิทยาลัย จะเป็นไปได้ถึงปานนี้ "เดือน คืนนี้ไปเที่ยวกันมั้ย อ่านหนังสือมากๆ จะเครียดเอานะ จะเอาเอกี่ตัวล่ะนี่" เสียงแหลมๆ ของออยล์พูดเย้า "ไปเที่ยวที่ไหนเหรอออยล์" ปานเดือนถามยิ้มๆ ออยล์เคยชวนให้ไปเที่ยวด้วย ๒-๓ หน แต่หล่อนก็ปฏิเสธทุกครั้งไป เพราะ ไม่อยากไปที่ไหนช่วงกลางคืน ด้วยเห็นว่าค่อนข้างอันตราย แต่คราวนี้นึกอยากลองไปสักหน่อย ทำไมถึงชวนนัก "ก็...ไปแถวๆ รัชดา ฮู้ย ไปกันหลายคน สนุกดีนะ คืนนี้ไปนะ จะมารับ" ออยล์รวบรัด ออยล์เป็นนักศึกษาอีกคนหนึ่งที่มีรถขับไปเรียน ปานเดือนคาดเดาว่าครอบครัวของออยล์คงมีฐานะดีไม่ใช่เล่น ไม่เช่นนั้น ลูกสาว จะมีรถขับได้อย่างไร ปานเดือนรู้สึกตื่นตาตื่นใจเมื่อย่างก้าวเข้าไปในเธคหรูแห่งหนึ่งย่านรัชดา ออยล์ดึงมือหล่อนเดินไปที่โต๊ะมุมติดลำโพง ซึ่งมี เพื่อนๆ ชายหญิงสถาบันเดียวกันนั่งอยู่แล้ว ๖-๗ คน และมีหนุ่มใหญ่วัยเกิน ๔๐ นั่งอยู่ด้วยอีกคนหนึ่ง ออยล์แนะนำหล่อน ให้รู้จักว่า "นี่เฮีย ผู้แสนใจดีของพวกเรา" ปานเดือนยกมือไหว้ทักทายเฮียก่อนนั่งพร้อมกับออยล์ บนเก้าอี้ที่ว่างอยู่ เสียงเพลงแผดดังจนแสบแก้วหู แต่ดูเหมือนจะทำให้บรรยากาศครึกครื้นถูกใจทุกคน เสียงหัวเราะร่า ดังทั่วบริเวณ ประสาน กับเสียงเพลง กระแทกกระทั้น ปานเดือนหันไปรอบๆ หล่อนเห็นหญิงชายหลายคู่จับคู่เต้นอย่างออกรสออกชาติ ทั้งโยกหัว สะบัดก้น สุดเหวี่ยง บางคู่กอดกันกลมดิกแต่ไม่เห็นมีใครสนใจใคร ปานเดือนดื่มน้ำอัดลมเย็นเฉียบ นั่งดูเพื่อนๆ เต้นรำพักใหญ่ เอียงหน้าไปถามออยล์อย่างสงสัยเมื่อเห็นการเต้น เหมือน ไม่รู้เหน็ดเหนื่อย ของแต่ละคน ออยล์โน้มตัวมาชิดกระซิบที่หู "นี่ไงคำตอบ แล้วจะรู้เองว่าทำไมไม่เหนื่อย" ออยล์หยิบยาเม็ดสีขาวส่งให้ เหมือนถูกมนต์สะกด ปานเดือนบี้บดเม็ดสีขาวลงในแก้วน้ำอัดลม เม็ดเล็กนิดเดียวคงไม่เป็นไรหรอก หล่อนดื่มจนหมดแก้ว รู้สึก ขมคอขมลิ้น มึนศีรษะเหมือนจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ ร่างกายเบาหวิวเหมือนจะเป็นลมไปเดี๋ยวนั้น เพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง ฉุดหล่อน ลุกขึ้นไปเต้น หล่อนปลิวไปตามแรงฉุดนั้น เริ่มสะบัดมือสะบัดขาไปตามจังหวะเพลงที่เร่าร้อน รู้สึกสนุก จนหัวเราะ ร่วนเสียงดัง ไม่ช้าก็หายมึนศีรษะ หลังจากนั้นหล่อนก็เหมือนคนอื่นๆ ที่เต้นโยกสุดฤทธิ์สุดเดช เหนื่อยนักก็พักดื่มเหล้า เบียร์ สูบบุหรี่ ตอนแรกๆ หล่อนสำลักควันบุหรี่อยู่บ้าง แต่เดี๋ยวเดียวหล่อนก็พ่นควันปุ๋ยๆ ทั้งกลุ่มออกจากดิสโก้เธคเมื่อเกือบตีสองของวันใหม่ และคืนนั้นเองที่หล่อนไม่ได้กลับห้องพักที่เช่ารวมกับเพื่อนอีก ๒ คน หากแต่เพื่อนๆ พาหล่อนไปร่วมปาร์ตี้อัพยากันต่อที่คอนโดมิเนียมหรูแห่งหนึ่ง แถวชานเมือง ซึ่งเป็นของ "เฮีย" เสี่ยใหญ่ใจถึง ที่หล่อน เพิ่งรู้จัก ในเธคนั่นเอง ภายในห้องพักชั้น ๔ เย็นฉ่ำด้วยแอร์คอนดิชั่นที่เปิดรอคอยไว้ก่อนแล้ว แสงไฟสลัวรางดูหม่นมัว เพื่อนๆ พากันเต้นต่อ อย่าง กระหาย ทั้งๆ ที่เพิ่งเต้นในเธคมาหยกๆ หลายคนเมายาเต้นท่าโลดโผนยักย้ายยั่วยวน บางคนเมามาย ไม่ได้สติ เริ่มเปลื้องผ้า ออกทีละชิ้น ท่ามกลางเสียงเชียร์เร่งเร้าของเพื่อนๆ ในไม่ช้า ปานเดือนก็เห็นเพื่อนควงคู่กันเข้าไป ในห้องใกล้ๆ นั้น สักพัก ใหญ่ ก็กลับออกมาสนุกกันต่อ เหมือนเป็นเรื่องปกติสามัญ "หนู ไป๊ ไปเต้นกับเฮียนะ" เฮียฉุดมือปานเดือน หล่อนถลาไปตามแรงดึงนั้น บรรยากาศที่ใครๆ ก็กระโดดโลดเต้น แล้วหล่อน จะมานั่ง หนีบเอี้ยมเฟี้ยม ให้มันแปลกแตกต่างจากเพื่อนๆ ไปทำไม เฮียเต้นไปกอดซุกไซ้ปานเดือนไป พักใหญ่ก็กึ่งรั้งกึ่งลากหล่อนเข้าไปในห้องนอนใกล้ๆ หล่อนอยากจะขัดขืน แต่อะไรสักอย่าง ทำให้ต้องคล้อยตาม สำนึกหนึ่งที่เหลืออยู่เล็กน้อยเตือนว่า หล่อนกำลังจะถลำลงเหวลึก แต่ขณะนี้ไม่มีใครจะช่วยหล่อน ได้อีกแล้ว แม้แต่ตัวของหล่อนเอง ก็ไม่อาจคุ้มครองตัวเองได้ คืนนั้นความสาวของหล่อน ต้องหลุดลอยไปดูง่ายดาย เสียเหลือเกิน จากครั้งที่ ๑ คืนนั้น ก็มีครั้งที่ ๒ คืนต่อมา และครั้งที่ ๓..๔..๕...จนกระทั่งเกือบปีแล้ว ที่ปานเดือน ตกอยู่ในวังวน กับกลุ่ม ปาร์ตี้ยาอี ยาเสพติดเม็ดเล็กๆ ที่ดูไม่น่ามีพิษสง แต่ทำให้ชีวิตหล่อนไหลลงต่ำเกินกว่าที่ใครจะคาดคิดได้ ชีวิตหล่อน เปลี่ยนไป ต้องเพิ่มปริมาณเสพ ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อยามค่ำคืนย่างเข้ามา หล่อนจะคึกคักดื่มด่ำความสนุกเร้าใจกับกลุ่ม เพื่อนๆ อย่างเต็มที่ เดี๋ยวไปผับนั้น เดี๋ยวไปผับโน้น แล้วก็ไปจบที่คอนโดมิเนียม สวรรค์ชั้น ๔ ที่เฮียเนรมิตขึ้นมา แล้วเมื่อวานนี้เองที่หล่อนได้รู้จัก "เฮีย" ลึกซึ้งขึ้น หลังจากปาร์ตี้ที่สวรรค์ชั้น ๔ จบลงเกือบรุ่งสาง หล่อนทิ้งร่างนอน หมดเรี่ยวแรง เช่นเดียวกับเพื่อนๆ จนกระทั่งบ่ายคล้อย แต่ละคนจึงงัวเงียตื่นขึ้น เพื่อแยกย้ายกันกลับ เมื่อเพื่อนๆ กลับกัน หมดแล้ว เฮียได้เรียกหล่อน ไปคุยตามลำพัง "หนู เฮียมีเรื่องอยากให้ช่วยสักหน่อยนะ ไม่รู้จะรบกวนหนูมากไปไหม" เฮียพูดเสียงเนิบนาบ "เฮียจะให้หนูทำอะไรหรือคะ" ปานเดือนถามอย่างประหลาดใจ ก็เฮียทำงานเก่งทั้งร่ำรวยออกปานนั้น เด็กสาวอย่างหล่อน จะมีความสามารถอะไร ไปช่วยเฮียได้ "แต่ละเดือนเฮียมีค่าใช้จ่ายมาก ก็ที่ให้พวกเรามาร่วมสนุกกันนี่แหละ เดือนละ ๒-๓ แสนบาทเชียวนะ ถ้าไม่ช่วยกันบ้าง เฮียก็แย่" หน้าตาเฮียดูจริงจัง "เฮียจะให้หนูทำอะไรหรือคะ" ปานเดือนยังคงย้ำคำถามเดิม "ก็แล้วแต่จะเลือกช่วยเฮียแบบไหน ยาเม็ดหนึ่งก็หลายร้อย และหาซื้อยากขึ้นทุกที แล้วใช้กันวันหนึ่งคนละไม่รู้กี่เม็ด ทั้งยาอี ยาไอซ์ ต้องมาช่วยกันออกค่าใช้จ่ายบ้าง" เฮียไม่อ้อมค้อมอีกแล้ว ปานเดือนสะดุ้ง หล่อนจะเอาเงินทองมาจากที่ไหน เพราะทุกวันนี้หล่อนก็ต้องขอพ่อแม่ใช้ แค่ค่าเรียน ค่ารถ ค่าเสื้อผ้า ค่าแต่งตัว ค่าเที่ยว ค่าบัตรเติมเงินมือถือ และอีกจิปาถะ แต่ละเดือนก็แทบไม่พอใช้อยู่แล้ว "ไม่ต้องจ่ายเป็นเงินก็ได้ แต่ต้องมาช่วยงานเฮียบ้างที่ 'แฮปปี้นิวเวย์' หนูรู้จักแล้วใช่มั้ย" "เฮีย" ปานเดือนอุทาน "เฮียจะให้หนูไปทำงานอาบ อบ นวด หรือคะ" "ก็เป็นของเฮียเอง ไม่เห็นต้องกลัว หนูก็ผ่านอะไรต่างๆ มามากมายแล้วนี่ ถ้าไม่ทำงานที่นี่ ก็ต้องไปหาเพื่อนใหม่มาให้เฮีย เก่าๆ มันก็ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ถ้าเป็นนักศึกษาสดๆ ซิงๆ เฮียมีรางวัลอย่างงาม ถ้าไม่ทำอะไรเลย ก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก" เฮียพูด เสียงเด็ดขาด ปานเดือนตกตะลึง เข้าใจทันทีถึงที่มาของรถที่ออยล์ขับ และเหตุผลที่ออยล์เฝ้าแต่ชวนหล่อน ให้ไปเที่ยวด้วยกัน หล่อนก็คือ เหยื่อรายหนึ่งนั่นเอง แล้วนี่หล่อนต้องล่อหลอกหญิงสาวคนอื่น ต่อไปอีกหรือนี่ ถ้าไม่เช่นนั้น หล่อนก็ต้องเป็นหญิงบริการ อาบอบนวด หรือไม่ก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก แต่จะไม่มาได้อย่างไร ในเมื่อหล่อนตกเป็นทาสยาเสพติด อย่างโงหัวไม่ขึ้น อย่างนี้ ต้องทอดกาย แลกยาเม็ดสีขาวจากเฮียมาโดยตลอด เฮียก็ใจเย็นวางกับดักมาเนิ่นนาน จนหล่อนตายใจ จนถึงวันนี้ ที่แทบไม่มี ทางเลือกอีกแล้ว "ยังไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้ แต่พรุ่งนี้ต้องมีคำตอบให้เฮีย จำไว้นะ" "กราบแม่ค่ะ ลูกเดือนนะคะ เย็นนี้หนูจะกลับบ้าน อยากจะกอดแม่ อยากให้แม่ลูบหัวเป็นสิริมงคลชีวิต หนูอยากเริ่มต้น ชีวิตใหม่ ในปีใหม่นี้ แล้วหนูจะเล่าให้แม่ฟัง ที่บ้านนะคะ" น้ำตารินไหลแต่ปานเดือนตั้งใจมั่น หล่อนจะไม่หาเหยื่อมาบำเรอเสี่ยบ้ากาม จะไม่เป็นหญิงอาบอบนวด และจะเลิก ยาเสพติด ให้ได้ แม้แสนยากเพียงใดก็ตาม - เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๘๖ มกราคม ๒๕๔๙ - |