สาระของกฎหมาย ๑๑ ฉบับเป็นหนังสือแสดงเจตจำนง (LOC) ที่ลูกหนี้ถูกบังคับให้เขียนเองเพื่อให้ IMF พอใจ

โดยมี Side Letter ที่เป็นหนังสือประกอบอีกหลายฉบับที่เป็นความลับ คนไทยไม่มีโอกาสรู้นอกจาก รัฐมนตรี

เปรียบเทียบก็เสมือนเป็นการให้เราฆ่าตัวตายโดยการขายทรัพย์สินถูกๆ เพื่อใช้หนี้ต่างประเทศ

สาระสำคัญ ๔ ประการของ พ.ร.บ. ๑๑ ฉบับ ที่ไม่ได้ดูผลประโยชน์ของคนไทยมีดังนี้

๑. เรื่องการซื้อขายที่ดิน คนต่างชาติมีสิทธิ์ซื้อคอนโดฯ และมีสิทธิ์เช่าที่ระยะเวลานาน ๕๐ ปี ต่อสัญญาได้อีกครั้งไม่เกิน ๕๐ ปี หากมีเงิน ๒๕ ล้าน ก็สามารถซื้อที่ดินได้ ๑ ไร่

๒. เรื่องอาชีพ ประเทศไทยเคยมีกฎหมายคุ้มครองสงวนอาชีพบางอาชีพให้คนไทย เนื่องจากสังคมไทยนั้น คนไทยบางคนก็อยู่ในสภาพที่ยังอ่อนแอ

อาทิ การค้าขายปลีก อาชีพนี้ ไม่ต้องใช้ความรู้ไม่ต้องใช้ทักษะอะไรมาก

แต่รัฐบาลก็กลับอนุญาตให้ต่างชาติเข้ามาทำธุรกรรมค้าปลีกได้

ในหลายประเทศ เช่นญี่ปุ่น จะมีการวางกฎระเบียบบังคับให้ศูนย์การค้าปฏิบัติเช่นให้หยุด ๑ วัน ใน ๑ อาทิตย์ ให้ตั้งห่างจากร้านค้าปลีก รวมถึงการกำหนดสัดส่วนระหว่างกัน

ณ วันนี้ เรามีศูนย์การค้าต่างชาติหลั่งไหลเข้ามา เช่น แม็คโคร โลตัส บิ๊กซี คาร์ฟูร์ ฯลฯ ร้านขายปลีกของคนไทย กำลังทยอยเจ๊งปิดไปเรื่อยๆ

คนอ่อนแอ กำลังถูกคนแข็งแรงข่มเหงรังแก

Modern Trade เป็นระบบการค้าสมัยใหม่ที่ขายของเยอะก็จริงแต่ใช้คนให้น้อย พึ่งเทคโนโลยีให้มาก

การค้าวิธีการนี้ เหมาะกับประเทศที่ไม่มีแรงงาน ซึ่งไม่ใช่ในประเทศไทย เรายังไม่ถึงเวลา

๓. พ.ร.บ. ทุนวิสาหกิจ รัฐวิสาหกิจที่เป็นของรัฐบาลทั้งหมดจะแปลงเงินทุนให้เป็นหุ้น ให้กระทรวงการคลังศึกษาแล้วแปรรูปขายให้ต่างชาติ

เราเอาธุรกิจผูกขาดไปขายให้ต่างชาติทั้งหมด

ประเทศในทวีปอเมริกาใต้ หลายประเทศ แก้ปัญหาด้วยวิธีนี้ หนี้ยังไม่ลด มีแต่เพิ่ม และคนตกงาน มากขึ้น

และการแห่ขายในสถานการณ์ขณะนี้จะได้ราคาดีอย่างไร มันก็เหมือนการขายเลหลัง!

๔. เรื่อง พ.ร.บ. คดีทางแพ่ง กฎหมายล้มละลายมีการแก้ไขเพื่อให้ฟ้องได้เร็วขึ้น ยึดทรัพย์ได้รวดเร็วขึ้น

คดีมโนสาเร่ ที่ศาลตัดสินได้เร็วก็ได้ปรับเพิ่มขยายวงเงินฟ้องให้มากขึ้น

ทั้งหมดนี้เรียกกฎหมายขายชาติ เพราะเป็นกฎหมายที่ร่างขึ้นมาเพื่อคนต่างชาติโดยแท้!!!

(หมายเหตุ บรรยายเมื่อวันที่ ๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๔ ณ พุทธสถานศาลีอโศก)