ในปี ๒๕๔๐ ซูฮาร์โตครองประเทศมาแล้วตั้ง ๓๐ ปี มีรัฐธรรมนูญที่แข็งแรง ว่า ๒๗ จังหวัด ของเขาแบ่งแยกไม่ได้ ผมเขียนไปอย่างนั้น พวกนักวิชาการต่างๆ ก็หัวเราะ บางคนก็เขียน จดหมายมาด่า หลายคนโทรศัพท์มาด่าถึงไทยรัฐ หลังจากนั้นอีกไม่นาน เอ็นจีโอเข้าไปใน อินโดนีเซียเต็มไปหมด โดยเข้าไปที่จังหวัด ติมอร์ตะวันออก ซึ่งเป็น ๑ ใน ๒๗ จังหวัด ของประเทศ อินโดนีเซีย

เอ็นจีโอพวกนี้ ส่งมาจากประเทศออสเตรเลีย กับนิวซีแลนด์ พักเดียวก็มีเรื่อง ทะเลาะเบาะแว้งกัน ระหว่างคริสเตียน กับมุสลิม ทะเลาะกันไม่นาน ก็มีคนร้องเรียนไปที่ออสเตรเลีย ร้องเรียนไปที่สหประชาชาติ ว่าประเทศอินโดนีเซีย ละเมิดสิทธิมนุษยชน เหตุการณ์ตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายเอ็นจีโอ ก็ไปปลุกปั่นประชาชน ให้เรียกร้องสันติภาพ เรียกร้องการแยกประเทศ ก็ต้องมีการลงประชามติ องค์การสหประชาชาติ ส่งกองกำลังสันติภาพเข้าไป ในไม่ช้า ก็มีการลงประชามติ ประเทศอินโดนีเซีย แยกเป็น ๒ ประเทศ คือ ประเทศติมอร์ตะวันออก และประเทศอินโดนีเซีย

บังเอิญช่วงนั้น ผมได้ไปอยู่ตอนที่เกิดการแยกประเทศ เพราะผมเป็นที่ปรึกษา สายการบินอยู่แห่งหนึ่ง ซึ่ง ส.ส. จังหวัดอุบลราชธานีท่านหนึ่ง มีหุ้นอยู่ในสายการบินนี้ด้วย สายการบินนี้ รับส่งอพยพผู้ลี้ภัย ดังนั้น คนเชื้อสายติมอร์ ที่อยู่ในมุมต่างๆ ของอินโดนีเซีย ที่หนีๆ ไป คนที่นำกลับไปก็พวกเรา ผมนี่แหละครับ นำพากลับไปจากบาหลีบ้าง จากจังหวัดนั้น จังหวัดนี้ นำเขาไปส่ง จึงรู้เรื่องพวกนี้ว่าแตกเพราะอะไร

อีกไม่ช้าไม่นาน จังหวัดอาเจ๊ะเอาแล้ว ต่อมาก็อีเรียนจายา ตอนนี้จังหวัดล่าสุดได้แก่ จังหวัดลอมบ็อก และอีกไม่นาน อินโดนีเซียจะต้องแยกเป็น ๑๑ ประเทศ

คนที่เป็นผู้นำอินโดนีเซีย บอกว่าแยกไม่ได้ นางอัลไบรต์ของทางอเมริกา ลุกขึ้นโต้ทุกครั้ง โต้ผู้นำอินโดนีเซีย ว่า เขาอยากจะแยก ต้องให้เขาแยกไป สิ่งที่ทำนายไว้อย่างนี้ มันเป็นความจริง ว่าประเทศอินโดนีเซีย จะแตก แล้วก็แตก ผมเลยค่อนข้างเชื่อว่า สิ่งที่ได้อ่านได้ ฟังมาจากโซเวียต มันย่อมเป็นความจริง เขาบอกอินโดนีเซีย จะแตกเป็น ๑๑ ประเทศ ประเทศพม่าเป็น ๖-๙ ประเทศ เขาบอกประเทศไทย จะเป็น ๔ ประเทศ แล้วพม่าเป็นอย่างไร ๒-๓ วันก่อน นางอองซาน ซูจี มีเรื่องมีราวกัน แล้วคน ๒ คนลุกขึ้นมาด่ารัฐบาลพม่า คือ นางอัลไบรต์ รัฐมนตรีว่าการ กระทรวงการต่างประเทศ ของอเมริกา อีกคนหนึ่งคือ นายอัลกอร์ เป็นเรื่องกิจการภายใน ของพม่า แต่นางอัลไบรต์ลุกขึ้นมา อัลกอร์ลุกขึ้นมา อันนี้มันเป็นแผน แต่ดั้งเดิมของเขา

แผนแผนหนึ่ง ที่ทางอเมริกากลัวมาก คือมีผู้ชายอยู่คนหนึ่ง เก่งมาก ชื่อ จอห์น ไนซ์บิตต์ คนนี้เขียนวิเคราะห์อะไร ทำนายโลกขึ้นมา มันเป็นความจริง ทุกประการ นานมาแล้ว ทางรัฐบาลสหรัฐ-อเมริกาให้ทุนเขา ให้คนเขาเป็นพันๆ คน ในการตระเวนไปทั่วโลก เก็บข้อมูลโลกมา โดยรัฐบาลอเมริกา ออกค่าใช้จ่ายทุกอย่าง แล้วเอาข้อมูลมารวมกัน วิเคราะห์ ข้อมูลโดยละเอียด แล้ว จอห์น ไนซ์บิตต์ เขียนหนังสือ ขึ้นมาเล่มหนึ่ง ชื่อว่า แม็กกะเทร็นด์ แม็กกะเทร็นด์เป็นหนังสือ วิเคราะห์ ทำนายแนวโน้มของโลกทุกอย่าง พอวิเคราะห์เรียบร้อย มันเป็นไปตามนั้น ทุกประการ รัฐบาลอเมริกันเชื่อ ในการทำนายของ จอห์น ไนซ์บิตต์ รัฐบาล ๑๕ ประเทศ ของกลุ่มอียู ก็เชื่อคำทำนายนี้ด้วย ตอนหลังรัฐบาลอเมริกัน ให้เงินอีก บอกให้ไปทำนาย กลุ่มประเทศ ทางเอเชีย จอห์น ไนซ์บิตต์ ส่งคนเป็นหมื่นคน มาเก็บข้อมูล แล้วทำนายโลกไว้ เขียนหนังสืออีกเล่มหนึ่ง ชื่อว่า แม็กกะเทร็นด์ เอเชีย ทำนายโลกไว้ ๘ ข้อ

หนึ่ง ทำนายว่า ความเจริญของโลกจะย้ายไป แต่เดิมความเจริญของโลก จะย้ายไปเรื่อยๆ เดิมโน้นอยู่อียิปต์ ไปที่กรีก จากกรีกไปกรุงโรม จากกรุงโรมขึ้นมายุโรป ฝรั่งเศส อังกฤษ แล้วไปสหรัฐอเมริกา จอห์น ไนซ์บิตต์ทำนายว่า ในศตวรรษนี้ ความเจริญของโลก จะย้ายมาอยู่ที่ แปซิฟิกลิงค์ แปซิฟิกลิงค์อยู่ตรงไหนบ้าง ก็เป็นทางญี่ปุ่น จีน เกาหลี ฮ่องกง สิงคโปร์ จะมาไทย มาเลเซีย มันจะมาประเทศพวกนี้

ทางสหรัฐก็เฝ้าติดตาม การเจริญเติบโตบ้านเรามันสูงจริงๆ เมืองไทยเคยขึ้นถึง ๙ เราเคยไปถึง ๑๐,๑๑,๑๒ สมัย คุณเปรม ของเกาหลีก็ไป ๙,๑๐ ของจีนความเจริญเติบโตไปถึง ๑๒% ของมาเลเซีย ๗%-๘% พวกฝรั่งตกใจ มันเป็นไปได้ ที่ความเจริญของโลก จะเคลื่อนมาแถบนี้

พอทำนายอย่างนี้ ข้ออื่นๆ ไม่ต้องไปสนใจ สนใจข้อ ๑ และสนใจข้อ ๘ พวกฝรั่งก็อยู่ไม่ติด เขาจึงตั้งใจว่า จะต้องสกัดกั้นไว้ก่อน พอเขาตั้งใจจะสกัดกั้นจีน เขาสกัดไม่ได้ เพราะตอนนั้น จีนยังไม่เป็นสมาชิก ขององค์การการค้าโลก ซึ่งก็มีข้อดีคือ เงินของเขายังไม่สามารถ คอนเวิร์ทเทเบิ้ล นั่นคือยังไม่มีค่าภายนอก ปกติทั่วไป เงินจะมีอยู่ ๒ ค่า มีค่าภายใน กับมีค่าภายนอก เงินดอลล่าร์สหรัฐ ไปซื้อของในสหรัฐก็ได้ นั่นคือมีค่าภายใน สหรัฐเป็นสมาชิก องค์การการค้าโลก มันก็มีค่าภายนอก เรามาแลก เงินสหรัฐที่ไหน ก็แลกได้ แต่ปรากฏว่า เงินหยวน ของจีนสมัยนั้น มันมีค่าภายในอย่างเดียว ใช้ในเซี่ยงไฮ้ได้ ใช้ในเมืองต่างๆ ของจีนได้ แต่มาใช้ในเมืองไทย เราไม่รับแลก เอาไปใช้ที่ไหนๆ ก็ไม่ได้

อเมริกาตั้งใจจะยั้งจีนให้ได้ แต่เงินจีนยังไม่มีค่าภายนอก เขาก็ต้องไปทำลายเครือข่ายของจีน ประเทศไหนบ้าง ที่เป็นเครือข่ายของจีน เราจะเห็นว่า ประเทศไทย มีชาวจีนอยู่ ๓๕ % ท่านอาจจะไม่รู้ตัว ในประเทศมาเลเซีย มีคนจีน ๓๘% ในประเทศสิงคโปร์ มีคนจีนเกือบจะ ๑๐๐ % ไต้หวัน แน่นอน คนจีนทั้งนั้น ฮ่องกง แน่นอน คนจีนทั้งนั้น อินโดนีเซีย มีคนจีน ๑๕ % ฟิลิปปินส์ คนจีนก็เยอะแยะ แล้วประเทศเหล่านี้ เราตั้งประเทศห่างกันแทบตาย แต่เวลาเราตั้งเวลา กลับห่างกันชั่วโมงเดียว ตอนนี้เวลา ๒ ทุ่มครึ่ง ที่เมืองไทย เวลาจีน ก็ ๓ ทุ่มครึ่ง ตอนนี้เวลา ๒ ทุ่มครึ่ง เวลาฟิลิปปินส์ก็ ๓ ทุ่มครึ่ง เวลาอินโดนีเซีย ๒ ทุ่มครึ่ง มันห่างกันอย่างนี้ แต่เราตั้งเวลาไว้ตรงกัน ประเทศรัสเซียใหญ่ๆ อย่างนั้น มีทั้งหมด ๑๑ ชั่วโมง ที่ว่าห่างกัน ประเทศจีนใหญ่ ไม่น้อย แต่ตั้งเวลาไว้ตรงกันทั่วประเทศ ตะวันออกเวลาเท่าไหร่ ตะวันตก เวลาก็เท่านั้น

การตั้งอย่างนี้ ฝรั่งเขามองออกว่า นี่แหละเราต้องการจะเป็นเครือข่ายเดียวกัน จีนเขาก็เก่งเหมือนกัน พอเป็นอย่างนี้ เขาต้องทำลายเครือข่ายของจีน ประเทศใด จะทำลายได้ง่ายที่สุด เขาสำรวจดูแล้ว ก็เห็นว่าประเทศไทย ทำลายง่ายที่สุด เพราะเรากู้เงินต่างชาติ ไว้เยอะที่สุด เรามีการเงินเสรี เขาเลยโจมตีมาที่ ประเทศไทย ตอนปี ๒๕๔๐ ให้ร้อยชวลิต พันชวลิตก็เอาไม่อยู่ เพราะเป็นความมุ่งมั่น ต้องการโจมตี แล้วคนที่มองเห็น ก็มีไม่กี่คน ว่าที่กำลังเกิดขึ้นตอนนั้น ไม่ใช่เป็นเรื่องภายในของเรา หลายคนตะโกนว่า เป็นเรื่องภายใน แต่จริงๆ เป็นเรื่องภายนอก ที่เขาต้องการ จะเล่นเรา คนที่มองเห็น เป็นคนที่อยู่ในอำนาจนานๆ คนที่อยู่ข้างบนนานๆ เขาจะมองเห็น คนที่มองเห็น แล้วออกมาประกาศ คือใครบ้าง ลีกวนยู ออกมาประกาศ บอกตอนนี้รู้สึกว่า เรากำลังถูกโจมตี อีกคนที่พูดจาอ้อมแอ้ม ไม่เต็มปากเต็มเสียง ก็คือ ท่านซูฮาร์โต ตอนนี้อยู่มา ๓๐ ปีแล้ว แต่คนที่ประกาศด่าโต้งๆ คือ ดอกเตอร์มหาเธร์ โมฮัมหมัด ท่านเป็นนายกรัฐมนตรี ของมาเลเซีย ตั้งแต่ปี ๒๕๒๔ ท่านซัดกับฝรั่งมานานนม ท่านบอกเลยว่า ตอนนี้ที่ประเทศไทยกำลังเซๆ ไม่ได้เกี่ยวอะไร กับประเทศไทย มันเกี่ยวกับ รัฐบาลสหรัฐอเมริกา ใช้นายจอร์ช โซรอส มาโจมตีค่าเงินของไทย เพื่อจะให้ไทยเซล้ม พอล้มปั๊บ ก็จะเป็นทฤษฎีโดมิโน คือถ้าใครล้ม ประเทศรอบข้าง ก็ล้มตามไปเรื่อยๆ

ตอนที่ท่านชวลิตลงไปแล้ว ดอกเตอร์ มหาเธร์ โมฮัมหมัดร้อนใจมาก ถึงขนาดบินมาประเทศไทย พบกับนายชวน หลีกภัย แล้วบอกว่า เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ที่เราเซทุกวันนี้ เพราะเราใช้เงิน ดอลล่าร์นี่มาก เงินดอลล่าร์ เป็นเงินของอเมริกา ทางอเมริกาต้องการจะเล่นเรา เมื่อไหร่ก็ได้ เขาชักเราขึ้นลง ได้ตลอดเวลา เหมือนกับเราเป็นหุ่น ต่อไปนี้การค้าขาย ในกลุ่มอาเซียนของเรา ไทยค้ากับมาเลเซีย อย่าใช้เงินดอลล่าร์ดีกว่า ใช้เงินริงกิตของมาเลเซีย หรือใช้เงินบาทของไทย ไทยจะค้ากับมาเลเซีย หรือจะค้ากับใคร มาเลเซียจะค้ากับสิงคโปร์ จะค้ากับอินโดนีเซีย ใช้เงินของเรากันเอง อย่าไปใช้เงินดอลล่าร์ นายกฯ ชวน ฟังแล้วพยักหน้า หงึกๆ เอาด้วย ปากน่ะเอาด้วย แล้วผมก็มีความเชื่อว่า ท่านก็คงตั้งใจจะเอาด้วย เพราะท่านเป็นคนไทย ท่านต้องรักชาติ บ้านเมืองอยู่เหมือนกัน

แต่ปรากฏว่า พวกคอหอยลูกกระเดือก ที่อยู่รอบๆ ที่เป็นพวกที่ถูกฝรั่ง ครอบกะโหลกมา มีใครบ้าง คนที่จบมหาวิทยาลัยดังๆ จากเมืองนอกนั่นแหละ ที่ไปเมืองนอกตั้งแต่เด็กๆ ขาดความเป็นไทย ขาดความเป็นเอเชีย เป็นแต่ตัวเท่านั้น แต่พอมองลงไปในสมอง คนพวกนี้ไม่ได้อ่าน หนังสือพิมพ์ไทย ผมก็ป้วนเปี้ยนอยู่กับพวกนี้ อยู่พอสมควร เป็นที่ปรึกษา หลายกรรมาธิการในสภา คนพวกนี้อ่านแต่ หนังสือพิมพ์ฝรั่ง ดูแต่ข่าวซีเอ็นเอ็น ไปเมืองนอก ตั้งแต่ ๑๐-๑๑-๑๒ ขวบ ไปจบปริญญาตรี ปริญญาโท จบปริญญาเอกที่โน่น แล้วก็กลับมาเมืองไทย มาบริหารชาติบ้านเมือง กรอบที่บรรจุอยู่ในสมอง เป็นเรื่องของ ต่างชาติทั้งสิ้น แล้วเขามองบ้านเราไม่ออก มองไม่ออกว่าเราจะเสียอะไร

ดังนั้น จะต้องให้ใคร คนใดคนหนึ่งมันแตก ซูฮาร์โต เขาก็ไม่เอาด้วยกับสหรัฐอเมริกา ไปชวนเขาไป เขาไม่ไป อเมริกาถึงแค้น โก๊ะจ๊กตง เขารู้ เขาไม่ไป จะไปชวนดอกเตอร์ มหาเธร์น่ะหรือ เจ้านั้นยิ่งไม่ไปใหญ่ คนเดียวที่เหลือก็คือ ลูกแม่ถ้วน นี่เองครับ

(อ่านต่อฉบับหน้า)