|
|
||||
|
ธรรมดาของโลกจะได้ไม่ต้องโศกสลด Workshop |
หนังสือพิมพ์ เราคิดอะไร
ฉบับที่ 131 เดือน มิถุนายน 2544 หน้า 1/1 |
|||
|
|
||||
|
คำฮิตติดตลาดระบาด ไปทุกวงการ ถล่ม คำตอบสุดท้าย ได้อย่างฉมัง ก็เห็นจะเป็นคำว่า "Workshop" "ช็อปปิ้ง" เรื่องความสุขจากการจ่ายทรัพย์ ไม่ว่าก่อน หรือหลัง IMF พ่อแม่พี่น้องก็ยังช็อปกันระเกะระกะ "รักชาติ" คำนี้ น่าเกลียดจะตาย เอาไปทิ้งโถส้วมนะ ผู้นำไม่เอา จะให้ประชาชนเดินตาม ฝันไปเถอะ "เวิร์กช็อป" คำเดียวเท่านั้น ทำเอาเส้นเลือดสูบฉีดในกายพลุ่งพล่าน แม้คำสุดฮิต ทางการเมืองมาก่อนคำของท่านนายกฯ เก่า ผมยังไม่ได้รับรายงาน ก็ยังกระเด็นไปเข้ามุมตึก " ปิ๊ง" อย่างระเบิดเถิดเทิง ก็เป็นไปตามมุมตกเท่ากับสะท้อน ยิ่งกดก็ยิ่งเงย เพราะอึดอัดมานาน ต่างคนต่างไม่ได้ดังใจ ปัญหาบ้านเมือง เจอคำว่า "ไม่ได้รับรายงาน" "ยังไม่ทราบ" "เป็นไปตามขั้นตอน" ฟังแล้วอกอีปุ๊กแทบแตก "ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม" ปีที่แล้ว โคตรจะเกลียดคำนี้เข้ากระดูก " เวิร์กช็อป" วันนี้เป็นคำสิริมงคล ต่อมฮอร์โมนหลั่งสารเอนโดฟินจี๊ดจ๊าด แต่ช็อปบ่อยๆ ไม่ก้าวสักที ก็จะกลายเป็นคำอัปมงคล ในทันใด! คำตอบอยู่ที่คน อยู่ที่ความสามารถของเจ้านาย... "หมั่นไส้ฉิบหาย" ใครบางคนนอกจากหมั่นไส้นายกฯ คนล่าสุด ยังพาลหมั่นไส้พวกกองเชียร์อย่างกระผมที่เป็นคนเขียน ตัดใจซะ ขอให้ปล่อยชีวิตนี้มาจาก "หุบเหวแห่งความสิ้นหวัง" จงทรมานจิตใจต่อไป ทุกข์เสียให้เข็ด! คนเราจะอยู่อย่างท้อแท้มืดสลัว ไปทำไม ความหวังเป็นพลังให้เราอยากอยู่ ทำตัวเป็นฝ่ายค้าน ก็หมดสมัยด่าเป็นชุด นางเอกพระเอกวันนี้เขายังไม่ให้ดี ๑๐๐ % มีดำๆ ด่างๆ บ้าง ฝ่ายค้านก็หมด สมัยค้าน ๑๐๐% เรียนอาจสูง แต่อีคิวก็ต้องพัฒนา สถานการณ์โลกเปลี่ยนแต่ก็ยังหลงเล่นบทโหดตามสคริ้ปเก่าๆ หรือ จะทำตัว เป็นนางร้าย ตัวอิจฉาในหนังไทย ก็สุดจะเวอร์ ความจริงของเรื่องนี้ (เวิร์กช็อป) ก็เป็นวิชาการทำงานเป็นหลักการบริหาร ธรรมดาที่ ต้องทำ โทษของการไม่เอาธุระ คนใหม่ก็เลยได้คะแนน โรงเรียนเล็กๆ นักเรียนไม่ถึงร้อย เขาก็ยังเวิร์กช็อปมานานกาล ครูน้อยครูใหญ่ระดมสมอง มองปัญหาหาทางแก้ไข กำหนด มาตรการเป็นข้อๆ ซักซ้อมความเข้าใจกับคนทำงานทุกคน เพื่อจะได้ไม่ต่างคนต่างพาย ต่างคนต่างเล่น มิฉะนั้น งานไหนก็งานนั้น เพลงมาร์ชจะกลายเป็นเพลงงานศพไปทุกที ยุคสิ่งแวดล้อมเป็นพิษ ยุคน้ำมันมะพร้าวต้องมาทำงานแทนน้ำมันดีเซล องค์กรมากมาย หน่วยงานซับซ้อนยิ่งกว่าขนมชั้น มากมายยิ่งกว่าขนมจีน ศัพท์ใหม่วันนี้ เขาจะมี องค์รวม บูรณาการ ฯลฯ วงการบริหารสายงานต่างๆ พยายามคิดวิธีการจัดการบริหารให้ได้ผล โดยมีศัพท์เทคนิคออกมาหลายคำ คนแก่คนเฒ่าฟังแล้วหูหักไปเลยก็มี! เมืองไทย คนไทย แผ่นดินไทย เมืองแห่งความมหัศจรรย์ เมืองแห่งความพิลึก และยิ่งพิลึกเมื่อเราเดินตามคำแนะนำฝรั่ง มังค่า คุณภาพคน จนลง จริยธรรม ต่ำลง จะพัฒนาอะไรก็ติดกึก จะลงลึกก็ติดกัก แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม ประชุมหัวกะทิทั้งประเทศ ทำมาหลายฉบับก็ยิ่งตกต่ำ ๑๐ ปีหลัง พบแล้วจุด อ่อนคือ "คำตอบอยู่ที่คน" เมืองไทยเมืองปราบเซียน ทฤษฎีการบริหารการจัดการ ว่าแน่ๆ เจอคนไทยกลับดื้อด้านไร้ผล แรกๆ ฮือฮา ข้าวใหม่ปลามัน แล้วก็เฮฮาปาร์ตี้ในฉากสุดท้ายให้มันรู้จักฝีมือคนไทยซะบ้าง ไผเป็นไผ! จัดการกับบ้านเมืองต้อง "รู้กรรมฐาน" อันหมายถึงความเหมาะสมแห่งฐานะ เลี้ยงลูกหลานบางตัวอาจต้องใช้ไม้เรียว แต่บางตัวเพียงทำเสียงดุ ก็สำนึกได้คิด "กรรมฐาน" ของนักปฏิบัติธรรมต้องรู้ "กิเลสที่รีบด่วน" ต้องลดละ ต้องจัดการ คนบางคนจึงหนีงานหนักไปสมัครงานสบาย ไปศึกษาสมาธิ ศึกษาปัญหาแทน ง่ายไม่ต้องลำบากหัวใจ! ทั้งที่ "กาย" ยังผิดศีล ยังเต็มไปด้วยสนิมสกปรก เกรอะกรัง " กรรมฐาน" ของคนทำงาน อย่าเอาแต่สั่งงานแล้ว แจ้งไปแล้วไง แล้วทุกอย่างจะเดินไปตามสายพานแห่งความสำเร็จ เจ้านายที่ทำงานแบบนี้ ลูกน้องช้อบ...ชอบ แต่งานไม่เดิน ถึงจะอยู่ จะไปก็ไม่มีผลกระทบอะไร อยู่ก็แค่นั้น ไปก็แค่นั้น! เทคนิคการทำงานของนายประเภทนี้ จึงเหมือนให้อิสระเสรี เคารพความเป็นคนของคนอื่น แต่เบื้องลึก ก็คือ ความอ่อนแอ ทอดธุระ ไม่ทุ่มเท ทุกอย่างย่อมมี เส้นระดับ "เกณฑ์มาตรฐาน" คนรักก็ต้องมีเกณฑ์ นิสัยปาน ระดับนี้ ผ่าน! คนทำงาน ก็ต้องมีคุณภาพ ระดับ นี้ ผ่าน ต่ำกว่าเกณฑ์ต้องตัดใจ อยู่ไปก็มีปัญหา รักดื่มด่ำ ยกให้แม้ดาวเดือน แต่พออารมณ์เสีย ซ้อมจนอ่วมอรทัย! รักแท้นะจะบอกให้ เมาเหล้าเป็นมีเรื่องกับชาวบ้าน งาน การไม่สนใจ แถมเมาได้เมาดี เมามันทุกวัน! ทำงานรับใช้ เป็นลูกน้อง จงรักภักดี ดีกับเราทุกอย่าง แต่เลวกับเพื่อนร่วมงานทุกคน! จัดการบริหารเก่ง ทำงาน เยี่ยมบรรลุ เป้าหมายยอด แต่โกงสารพัด กอบโกยไม่เลิก! ตัดก่อนตาย เตือนก่อนวอดวาย! หลายๆ อย่างในชีวิตจริง ล้วนมีเกณฑ์มาตรฐาน ต่ำไปต้องเลิกคบ จำใจต้องประหาร วันนี้ แสงอาทิตย์อุทัยไขขาน แสงเรืองรองค่อยๆ ลอยฟ่องจากขอบฟ้า เอะอะก็เวิร์กช็อป ก็ไม่แปลก หากไม่ทำซิ ถึงเป็นเรื่อง มากหน่วยงาน ต้องทำรหัสสัญญาณให้เหมือนกัน จะบุก จะถอย ต้องรู้กัน นายหลายคนตั้งมารับรู้ มาพยักหน้าเปิดไฟเขียว เส้นแบ่งแดนกรมกองของมึง ของกูต้องยกทิ้ง นายใหญ่ คุมยอด คอย บัญชาการรบ! การเริ่มต้นที่ดีเท่ากับสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง จะเหลือก็การกำกับดูแล กัดไม่ปล่อย อุทิศเวลาเล่นไม่เลิก เวลาส่วน ตัวน้อยลง เวลาเพื่อแก้ปัญหามากขึ้น นายที่ไม่ลงพื้นที่ ก็เหมือนไม่เช็ดก้น สั่งแบบไม่ติดตาม เป็นได้ก็แค่สั่งขี้มูก "ผักชีโรยหน้า" "ย้อมแมวขาย" มีอยู่ทั่วทุกหัว ระแหง นายห่วยไม่เอาไหน ก็เป็นได้แค่ผักชีแค่แมงๆ ๕๐% ที่เหลือเป็นความสามารถความเอาจริงแค่ไม่กี่เดือน ยังไม่ต้องประเมินผล จักรเฟือง สนิมเขรอะ แค่เคาะสนิมก็ เหนื่อยตายชัก ต้องใช้เวลาสักพัก อย่าเป็นพาลชน เอาแต่ดุด่าลูกเดียว ถูกต้องกับถูกใจ บางทีมันต้องใช้เวลา เมื่อถึงวันนั้น ๕๐% ยังขยุกขยิกอยู่อย่างเก่า ที่สำเร็จไปแล้ว ๕๐% ก็จะกลายเป็นโทษประหาร ๑๐๐% ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป ยังไม่ตายจากย่อมมีความหวัง กำลังใจยืนหยัดต่อสู้ โปรดอุ้มชู อย่าด่วนปากเบา อย่าว่าแต่เป็นเรื่อง การเมืองเลย ทำตัวแบบนี้ในครอบครัว บ้านก็จะแตกสาแหรกขาด วันนี้แบบในครอบครัว บ้านก็จะแตกสาแหรกขาด วันนี้น้องชายได้ดิบได้ดี พี่ๆ ก็ต้องมีเมตตา ลุ้นให้รอด มิใช่แช่งให้ฉิบหาย เพราะฉิบหายเมื่อไหร่ นั่นคือคนไทยทั้งประเทศ เห็นอย่างนี้ ใจคอจะแช่งต่อไปหรือ |
||||
 |
||||
|
||||
|
ธรรมดาของโลก จะได้ไม่ต้องโศกสลด (เราคิดอะไร ฉบับ ๑๓๑ มิ.ย. ๔๔ หน้า ๔๒ - ๔๔ ) |
||||
