"อโศกโตทุกๆชั่วโมง" คือ คำกล่าวของพวกเราบางคน ที่ไปร่วมงานปลุกเสก ในครั้งนี้มา นับตั้งแต่ตี ๓ ครึ่ง จนถึง ๒ ทุ่ม ถ้าไม่นั่งฟังธรรมในศาลา ก็ย้ายออกมา นั่งสัมมนา กลุ่มย่อย สรุปแล้ว ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ มีแต่รายการนั่งกับนั่ง เพื่อรวมพลัง และ ระดมสมองกันทั้งวัน

ถ้าเราเอาสมองเอาความคิดมารวมกัน อโศกมีแต่โตกับโต แต่ในทางตรงกันข้าม เอามาหักล้าง ทำลายกัน อโศกมีแต่ตายกับตาย

ชาวอโศกที่มีปัญหา คือชาวอโศกที่ปล่อยให้กิเลสอาสวะ พัฒนาได้ อย่างเจริญยิ่ง เพราะมัวแต่ ไปเพ่งโทษ รับผิดชอบต่อ กิเลสของคนอื่น จนกลายเป็น คนมีกิเลสเพิ่มขึ้น อีกหลายเท่าตัว เพราะ ไปดูดเอากิเลสของเขา มารวมเข้า กับกิเลสอันมากมาย ของเรา อย่างเมามัน ทั้งๆที่เสือร้าย (โลภะ โทสะ โมหะ) กำลังขี่คอเราอยู่ แต่กลับจะไป จัดการเสือ(ก.) ร้ายของชาวบ้านก่อน

ชาวอโศกที่มีปัญญา และได้ชื่อว่า เป็นผู้เข้ากระแส เพราะมีความเพ่งเล็งกล้า ในการลดละ กิเลสของตน ไม่ใช่ไปกล้าเพ่งโทส กิเลสของเขา ถ้าจะให้เจ๋ง กิเลสของเขาเพลาๆลงบ้าง ลืมไปบ้าง ก็น่าจะสบาย กว่ากันเยอะเลย เพราะนักปฏิบัติ ที่เฝ้ามองตน อยู่เสมอๆนั้น จะตระหนักได้ เป็นอย่างดี ว่าสิ่งที่เปลี่ยนแปลง แก้ไข ได้ยากที่สุด นั่นก็คือ ตัวเราเอง"

โครงการกู้ดินฟ้า ด้วยกสิกรรมไร้สารพิษ (บุญญาวุธหมายเลข ๓) เป็นงานยักษ์ ที่สำคัญ งานหนึ่ง ของชาวอโศก ซึ่งพ่อท่าน ปรารภขึ้นมาว่า ถ้าจะให้ดี ชุมชน และ เครือข่ายของเรา แต่ละที่ ควรจะมีคน เป็นร้อย เป็นพันขึ้นไป

ที่บ้านราชเมืองเรือ เป็นสนามรบ (ทางความคิด) แห่งหนึ่งของชาวอโศก เพราะ เป็นชุมชนที่ เพิ่งตั้งใหม่ มีคนหลายจริต หลายความคิด มาอยู่รวมกัน นอกจากนี้ ทั้งภูมิอากาศ และภูมิประเทศ ก็เปลี่ยนแปลง เป็นไป (อนิจจัง) อย่างรวดเร็ว

จะโทษว่าฟ้าลิขิต หรือเวรกรรมของพวกเราก็ได้ ทำให้คนบ้านราชฯ ไม่มีโอกาสตั้งตัว ที่จะปรับเข้าหากัน (และก็ไม่มีเวลาพอ ที่จะตั้งหลัก เอาเรื่องเอาราว กันได้เท่าไหร่) ต้องช่วยกันแก้ปัญหา เฉพาะหน้าที่ มีคนมาอบรม และมาขอดูงาน อย่างต่อเนื่อง ยาวนาน จนทำให้เกือบลืม กิเลสของเพื่อน ไปชั่วคราว และพองานหนัก ผ่านไปได้ด้วยดี ความจงเกลียด จงชังทั้งหลาย ที่มีต่อกัน ก็เบาบางลงไป ได้มากทีเดียว

เพลงที่ชาวบ้านราช เปิดฟังกันอยู่บ่อยๆ นั่นก็คือ งานหนักไม่เคยฆ่าคน ! เพราะงานหนัก ฆ่ากิเลสในตน ได้อย่างดี วิเศษเยี่ยมนักแล.

คณะผู้จัดทำ