"ความขยันบากบั่นเอาจริง ช่วยเสริมสร้างชีวีให้มีสุข"

ไม่ว่าจะลงมือกระทำสิ่งใด ล้วนสำเร็จได้ทั้งนั้น ขอเพียงเราขยันบากบั่นเอาจริง...

ความขยันช่วยเสริมสร้างชีวีให้มีสุขได้อย่างไร???

สุขจากการใช้ชีวิตอย่างมีไฟ...คนที่สร้างนิสัยกระตือรือร้น ขยันขันแข็งทำการงาน มักเป็นคนที่มีความสุขกาย สบายใจ เห็นประโยชน์ ในสิ่งอันตนกระทำ ทุ่มเทแรงกาย ให้ด้วยใจรัก... ได้ทำในสิ่งที่ใจรัก คนเราก็มีความสุขกับการทำงาน แม้เหนื่อยหนัก ปานใดไม่เคยหวั่น

สุขจากการได้ใช้เวลาในแต่ละวันอย่างคุ้มค่า... บางคนจะนึกเสียดาย วันวัยในภายหลัง เมื่ออายุล่วงเข้าสู่วัยชรา-วันนั้นในอดีต ตนเกียจคร้าน ไม่สรรสร้างชีวิต แต่เมื่อคิดได้ ก็สายเสียแล้ว... ปัจจุบันเป็นส่วนสำคัญที่สุด คิดกอปรสิ่งใด ให้เร่งลงมือกระทำ กาลเวลาไม่เคย หยุดคอยใคร คนไหนขยัน ทำมากก็ได้มาก ทำน้อยได้น้อย ไม่สรรสร้างสิ่งใด เท่ากับเกิดมาสูญเปล่า

สุขจากคนรอบกายรักใคร่เอ็นดู... คนขยันอยู่ที่ไหนใครก็รัก เป็นบุคลิก ที่สังคมต้องการ อย่างมาก

ลูกเกียจคร้าน พ่อแม่ต้องสิ้นเปลืองพลังงาน ด่าเช้าด่าเย็น ลูกน้องคนไหนอู้งาน เจ้านายปวดกบาลแย่ แต่หากเป็นลูกที่ดี ขยันขันแข็ง พ่อแม่เป็นรัก สุดขั้วหัวใจ และ หากเป็นลูกน้องคนขยัน เจ้านายชื่นชมยกย่อง แถมเพิ่มเงินเดือน ให้อีกต่างหาก... อย่างนี้ชีวิต มีแต่สุขกับสุข เท่านั้นเอง

ความบากบั่น ช่วยเสริมสร้างชีวี ให้มีสุขได้อย่างไร???

สุขที่ได้สู้อดทน.. .คนเราจะรู้สึกภูมิใจในชีวิต หลังจากได้ผ่านการต่อสู้ บากบั่นกับอุปสรรค นานัปการ ถึงจะแพ้บ้าง ยังรู้สึกภูมิใจ เพราะได้ทุ่ม สุดฝีมือแล้ว หากชนะยิ่งภูมิใจใหญ่... คนที่สักแต่ว่า ทำลูบๆคลำๆ ไม่เอาจริงกับสิ่งใด ย่อมมิได้สัมผัสสุข อันเกิดจาก การบากบั่นสู้ชีวิต

การเอาจริงช่วยเสริมสร้างชีวี ให้มีสุขได้อย่างไร???

สุขที่ดำเนินชีวิตอย่างเชื่อมั่น... คนที่ขาดความเชื่อมั่นในตน กระทำสิ่งใด ก็สงสัยโลเล จิตใจสับสนเป็นทุกข์ เพราะขาดการลงมือ กระทำอย่างเอาจริง...

ไม่ว่าการงานใดก็ตาม หากเราเอาจริงทำจริง ความเชื่อมั่นว่า ต้องสำเร็จ จะตามมา แล้วนำพาเราไป ถึงจุดหมายได้ในที่สุด

เมื่อต้องการเข้าถึงซึ่งความหลุดพ้น ก็ให้เอาจริงกับการขัดเกลาตน จนพ้นกิเลสตัณหา

เมื่อต้องการเข้าถึง ซึ่งสภาพสงบสุข ก็ให้เอาจริง กับการดับทุกข์

เมื่อต้องการเสริมสร้างชีวีให้มีสุข ก็ให้เราขยัน บากบั่นและเอาจริง...