|
|
||||
| จดหมายจากญาติธรรม | หนังสือพิมพ์สารอโศก อันดับที่ 234 มีนาคม 2544 |
|||
|
|
||||
|
จริยธรรมในหัวใจดวงน้อย เพิ่งเสร็จจากการนำเด็กเข้าอบรมจริยธรรมที่ในเมืองค่ะ ที่โรงเรียนของดิฉันเป็นอำเภอรอบนอก และอัศจรรย์จริงๆเป็นเมือง ปิด มืดบอดทั้งครู-นักเรียน เขาอยู่ๆกันอย่างนั้นตลอดมาที่หลงผิดคิดว่า รอบข้างนั้นศิวิไลซ์ทางโลกีย์และทางธรรม เด็กจึงขาดคุณ ธรรม ระเบียบวินัย ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี โกงคะแนน เห็นแก่ได้ ฯลฯ สารพัดจะมีมา เมื่อนำมาอบรมแล้ว เปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือ การอบรมมีเวลา ๓ คืน ๔ วัน เข้าค่ายอบรมเด็กรู้จักผิดชอบชั่ว ดีแล้ว เราสามารถนำธรรมะ จริยธรรมสอนเขาได้ง่าย ยอมรับ มีสติ มีจิตสำนึก มีวินัย เป็น การช่วยเหลือชาติให้มีพลเมืองดีเพิ่มขึ้น เด็ก ๑๑๓ คนเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีค่ะ ซึ่งก่อนนี้หนักใจมากที่ทำอะไรไม่ได้เลย มาพบลูกศิษย์ที่มีสิ่งแวดล้อมขัดกับขนบธรรม เนียม ศีลธรรมอันดีงาม และขาดการสร้างสรรค์ เมื่อโครงการธรรมะนี้สำเร็จบรรลุเป้าหมาย ก็มีแรงใจทำดีต่อไปอีก จึงบอกแต่แรกแล้วว่ากำลังมีความสุข และสุขมากขึ้น เมื่อได้รับหนังสือสารอโศก เป็นแรงบันดาลใจมากขึ้น เด็กสามารถฝึกสมาธิ ขั้นพื้นฐานได้ ทำให้เขาสงบ ไม่สร้างความวุ่นวายอีก ที่น่าภาคภูมิคือทุกๆ คนที่ร่วมงานทานอาหารเจ โดยกลุ่มผู้ปฏิบัติธรรมมูลนิธิรัศมีธรรมมาทำให้ค่ะ ช่วงนี้นอกจากศึกษาธรรมะตามรอยพ่อท่านแล้ว กำลังศึกษาเรื่องกรรม และบังเอิญมีเรื่องแบบนี้มาให้อ่านมากเสียด้วยค่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยกับอุบาสิกา รักธรรม อโศกตระกูล ที่ปฏิบัติได้อย่างน่ายกย่อง เป็นตัวอย่างที่ดีค่ะ และทุกๆเรื่องจาก หนังสือเล่มนี้อ่านแล้วไม่เบื่อ ได้ข้อคิดมาก รู้สึกอิ่มเอม ไม่อ้างว้างว้าเหว่เลยค่ะ / ขจีรัตน์ ผัดวัง /
เลิกแล้วครับ พุทธาฯสุดยอดปาฏิหาริย์ กลับมาครั้งนี้มีสิ่งแปลกใหม่เกิดขึ้น ภายในครอบครัวของเราจากแต่เดิมที่ดิฉันเคยชวนสามีทานมังสวิรัติ สามีไม่เคยรับ ปากสักครั้ง แต่มาครั้งนี้สามีเป็นฝ่ายให้ดิฉันทำอาหารประเภทผักทานกัน ดิฉันได้ซื้อใบขุนศึกมาจากนครสวรรค์ด้วย ดิฉันรู้สึกดีใจ มากกว่าอะไรอีกค่ะ ที่สามีบอกว่าจะพยายามเลิกทานเนื้อสัตว์ แต่ยังมีไข่อยู่ค่ะ ดิฉันคิดว่าจะค่อยเป็นค่อยไป เพราะยังใหม่อยู่ แต่ นี่ก็หลายวันแล้วเรายังไม่ได้ทานเนื้อสัตว์กันเลย งดหมดทุกอย่าง เราซื้อกับข้าวเจมาทานกันค่ะ ได้ผลคืบหน้าอย่างไรจะเขียนมา รายงานอีกค่ะ / นางสุพี ปลื้มภักดิ์ /
ไม่กิน ไข่เป็ด ไข่ไก่ สิ่งที่ได้พบเห็นในงานนี้ก็คือ มีการชี้ขุมทรัพย์ให้แก่กัน ทั้งสมณะและญาติธรรมทั้งหลาย ซึ่งเป็นสิ่งที่แปลกใหม่ เพราะในที่ ทำงานของข้าพเจ้า หากมีการชี้ขุมทรัพย์และยอมรับกันได้ก็ดี แต่ถ้าไม่ยอมรับ ผู้ที่ชี้ขุมทรัพย์ก็คงซี้แน่ เพราะต่างก็ยังมีอัตตา หวัง ในลาภ-ยศ-สรรเสริญ-สุข การประชุมการผลิตพืชผักไร้สารพิษ ดูเหมือนต่างก็มีความคิดดีๆกันทุกคน บางครั้งฟังดูเหมือนจะเอาชนะกันด้านความคิด ไม่ฟังความคิดเห็นของผู้อื่น ก็แปลกไปอีกอย่าง เพราะที่ทำงานของข้าพเจ้า ผู้ที่เป็นประธานในที่ประชุมมักจะสรุป เอาอย่างที่ผม ว่าก็แล้วกัน การทานมังสวิรัติ บางครั้งไปทานอาหารบางอย่าง ที่ข้าพเจ้าเข้าใจว่าเป็นอาหารมังสวิรัติ แต่กรรมวิธีกลับไม่ใช่ เช่น บัว ลอยไส้งาดำ ข้าพเจ้ามาทราบที่หลังว่า มีการใส่น้ำมันหมูด้วย(ดูจากทีวี) ปัจจุบันก็ไม่ทานอีกเลย ไข่เป็ด ไข่ไก่ ข้าพเจ้าก็ไม่รับ ประทานแล้ว การถือศีล ๕ ข้าพเจ้าคิดว่าปฏิบัติดีขึ้น แต่ศีลข้อ ๔ นั้นข้าพเจ้าไม่พูดปดแล้ว แต่ยังพูดกระทบกระเทียบยังมีอยู่ พอมีสติรู้ก็ รู้สึกเสียใจมาก โดยเฉพาะเมื่ออยู่กับหมู่พวก แล้วพูดเกี่ยวกับพนักงานหรือเพื่อนร่วมงานบางคน ได้อ่านจดหมายจากญาติธรรม ท่านหนึ่งในสารอโศก ท่านปฏิบัติได้ดี กล่าวคือ เคร่งครัดที่ตนเอง ผ่อนปรนให้ผู้อื่น ข้าพเจ้าก็จะเคร่งครัดให้มากขึ้นกับศีล ๕ ทุก ข้อครับ / สมชาย / ฝึกฌานลืมตา ในส่วนตัวแล้ว จริตดิฉันชอบฟังและอ่านธรรมะจากพ่อท่านมากค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคำพูดที่ชัดเจนฉะฉาน ใช้ภาษาเฉียบคม ให้ธรรมะลึกซึ้ง เทศน์โดยไม่เห็นแก่เหน็ดแก่เหนื่อย กล้าที่จะประกาศธรรมะ โดยไม่สนใจว่าใครจะคิดยังไง แต่ดิฉันรับได้ค่ะ แม้ว่า จะปฏิบัติไม่ได้ทุกอย่างที่ท่านสอน แต่ก็ยังคงน้อมรับฟังด้วยความศรัทธา ยอมรับว่าธรรมะบางเรื่องยังไม่เคยได้ยินได้ฟังจากที่ไหน มาก่อน ได้ฟังธรรมะดีๆแปลกๆก็มีปีติดีค่ะ ฟังและอ่านธรรมะจาก พ่อท่านก็ดี จากสมณะองค์อื่นๆก็ตามของอโศก แล้วเกิดปัญญา มีดวงตาเห็นธรรมขึ้นเยอะค่ะ จิต ใจก็มักจะมีสมาธิดี ที่จะสนใจจดจำคำสอนและติดตามธรรมะไปอย่างไม่รู้เบื่อ ถ้าไม่มีอโศก ดิฉันอาจไม่เข้าใจเรื่องศีลได้อย่างลึก ซึ้งขนาดนี้ ไม่ว่าจะในเบื้องต้น ท่ามกลาง และที่สุด ศีล ๕ ที่ดิฉันถือขณะนี้ ก็เพิ่มการปฏิบัติได้อีก ๒ ข้อ คือ การกินอาหารมื้อเดียวมังสวิรัติ และไม่นอนที่นอน ดิฉันปูเสื่อนอน แทน ส่วนเรื่องการดูการละเล่นอะไรนี่ ดิฉันยังคงดูอยู่บ้าง ก็พวกรายการโทรทัศน์ ฟังเพลงอะไรยังงี้ ดิฉันยังดูยังฟังอยู่ค่ะ นอกจากนี้ ดิฉันยังสนใจธรรมะที่สำคัญๆที่แต่เดิมไม่ค่อยสนใจเลย และไม่ค่อยจะค้นคว้าหาความรู้เอาเสียเลย ก็คือเรื่อง อริยสัจ ๔ โดยเฉพาะเรื่องทุกข์ ดิฉันทึ่งมาก เมื่อศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมว่า เราถูกอวิชชาครอบงำซะจนไม่มีโอกาสรู้เลยว่า เราเกิด มาแล้วไม่ควรประมาทกับเรื่องของความแก่และความตาย ซึ่งสังขารทั้งหลายจะต้องมีความแปรปรวน เปลี่ยนแปลงอยู่ทุกวันทุก ขณะจิต ซึ่งเราก็จับมันไม่ค่อยทันว่า มันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่มีตัวตน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปในเรื่องของทุกข์ เราชินชากับการเข้า ไปยึดมั่นถื่อมั่นในขันธ์ ๕ คือรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ว่าเป็นเรา เป็นตัวเราเสมอ แล้วเราก็จะเป็นทุกข์กับชีวิตอยู่ร่ำไป สำหรับสมุทัย สิ่งที่ควรละคือ ตัณหา ความทะยานอยาก เร่าร้อน ด้วยมรรคคือตัวที่รู้ และละสมุทัยคือตัณหา มรรคคือ ความเห็นที่ถูกต้องในสัมมาทิฐิในข้อแรก ว่าไม่มีตัวเรา ซึ่งตั้งแต่เกิดมาจนโต ดิฉันคิดแต่ว่า ชีวิตคือความสุขมากกว่าความทุกข์ ไขว่คว้าหาแต่ความสุขทางโลกๆมาปรนเปรอกิเลสตัวเอง แล้วก็ยึดมั่นในเวทนาที่มันเกิดมาเป็นสุข มาเป็นสุขที่สุดแล้วมาเป็นของ เรา รู้อย่างนี้ดิฉันเลยตั้งหน้าตั้งตาศึกษาค้นคว้าธรรมะ สิ่งใดที่ดิฉันทำได้ก็จะลงมือทำทันทีค่ะ กิเลสตัวไหน ยากๆก็พยายาม ค้นคว้าหาต้นตอของมัน ศึกษาทุกข์ โทษที่จะได้รับ แม้จะยังทำไม่ได้ก็ตามค่ะ ธรรมะอื่นๆที่ดิฉันชอบก็มีเรื่องบุญนิยม การทำงานเพื่อสังคม ธรรมะที่เป็นโลกุตระ ดิฉันเห็นด้วยกับการปฏิบัติธรรม ที่ไม่ แยกตัวเองออกไปจากสังคม ไปนั่งหลับตาแบบฤาษี แต่กล้าที่เปิดเผยธรรม เพื่อช่วยคน ช่วยสังคม ทำดีได้ในชาตินี้ไม่ต้องรอถึง ชาติหน้า ดีมากๆค่ะสำหรับนิยามของคนรวย ที่ว่าต้องขยันทุกวัน แต่กลับเป็นฝ่ายเสียสละ มันละความโลภได้อย่างดียิ่ง เน้นการให้ มากกว่าการเอา ดิฉันจะพยายามตื่นตัว ที่จะเรียนรู้ความไม่ดี แล้วเลิกหยุดความชั่ว จะพยายามยิ้มให้มาก เพราะเป็นคนยิ้มยาก ค่ะ ที่สำคัญคือฝึกฌานลืมตาด้วยโพชฌงค์คือ สติ วิริยะ และธัมมวิจัยค่ะ / โสภิต ใจเอี่ยม / หนังสือทำให้เกิดปัญญา ดิฉันอ่านหนังสือของชาวอโศกหลายเล่ม งานเจ้าพ่อพญาแลปีนี้ ดิฉันนอกจากไปเป็นลูกค้าอาหารมังสวิรัติแล้ว ก็ได้ซื้อ หนังสืออีกหลายเล่ม เป็นต้นว่า ความสุขอยู่ตรงนี้ งดงามในความง่าย แพทย์ทางเลือก จุดไฟศรัทธาท่ามกลางทุกข์ ฯลฯ หนังสือของชาวอโศกอ่านแล้วทำให้เกิดปัญญา ตัดรักหักชังได้ง่ายขึ้น ชีวิตดิฉันตอนนี้ ๖๐ ปี อยู่กับพ่อบ้านอายุ ๖๘ ปี เขา จู้จี้ขี้บ่น เขาปากร้ายใจร้อน ดิฉันอยู่กับเขา ก็ทุกข์มากพอสมควร ก็ได้มิตรดีอย่างหนังสือของชาวอโศก ที่ทำให้รู้สึกว่าชีวิตไม่ ว้าเหว่เกินไป ดิฉันจะพยายามปฏิบัติตาม ขอขอบคุณค่ะ / วิไลวรรณ / การต่อสู้ที่หนักมาก ๒. การละอบายมุข ยังชอบดูโทรทัศน์เกี่ยวกับกีฬาประเภทต่างๆ และยังต้องระมัดระวังตัวขี้เกียจ ๓. การเลิกกินเนื้อสัตว์ บริสุทธิ์ ๔. การไม่นอนกับภริยาหรือผู้หญิงอื่น นับแต่วันปฏิญาณเป็นต้นมา แม้ทางกายจะบริสุทธิ์ ขนาดมีคนเอาผู้หญิงมาให้หลับ นอนก็ปฏิเสธ แต่บางครั้งยังอยากเสพกาม ถึงกับต้องช่วยตนเอง และบางครั้งยังชอบสบตากับ ผู้หญิง และบางครั้งยังนึกอยากจะ นอนกับภริยา เพราะตอนเลิกนอนกับภริยานั้น ภริยาเพิ่งมีอายุเพียง ๓๕ ปี และกระผมก็มีอายุเพียง ๔๔ ปี การต่อสู้ทั้ง ๔ ข้อนับว่า ข้อ ๔ เป็นการต่อสู้ที่หนักมาก / สมาชิก ส.๐๐๙๔๒ /
กามเกิดเพราะดำริ เมื่อความดำริเกิดติ๊กลงไป ในใจ เปลี่ยนดำรินั้นทันที ไปคิดเรื่องอื่นแทน หรือเปลี่ยน อิริยาบถ ไป ทำงานโน่นงานนี่ อย่าอยู่คนเดียวเด็ดขาด อารมณ์นี้ตั้งอยู่ไม่ได้นาน หัดเอาชนะตนเองทุกครั้ง แล้วความรู้สึกฟุ้งซ่านในกามจะไม่ มากวน ...บ.ก. ลวดลายลีลาในหล้าโลก แต่บางคนก็หลง(ยศ) แม้แต่หลวงพ่อของเขาก็หลงยศลูกชาย ไม่ยอม เรียกชื่อลูกชาย เรียกแต่ ผอ.อย่างเดียว เขาเป็น ผอ.ประถมศึกษาจังหวัด ผมเป็นเพื่อนหลวงพ่อของเขา วันหนึ่งไปเยี่ยมหลวงพ่อของเขา และเขาก็มาด้วย เจอกันพอดี ขณะนั่งคุย กันกับหลวงพ่อของเขา หลวงพ่อก็แนะนำเขาให้รู้จักผม เขาไม่ยอมหันหน้ามาไหว้ผมเลย เราก็ เอ...เราก็เป็นเพื่อนพ่อของเขา เขาก็ รุ่นลูกเรา เราควรหรือจะหันไปไหว้เด็ก คนเอ๋ยคนเราก็เท่านี้ ไม่เห็นมีสิ่งใดควรใฝ่หา ก็คิดเหมือนกัน แต่คิดสงสารเขามากกว่า อ่านแล้ว ติชมแนะนำอย่างไรก็ขอน้อมรับ เคยบอกบ้างแล้วว่า ผมสื่อธรรมะไม่ ค่อยเป็น / ผัน ขำโพธิ์ /
|
||||
 |
||||
|
|
||||
|
(สารอโศก อันดับ ๒๓๔ มีนาคม ๒๕๔๔ หน้า ๒๓ - ๓๓ จดหมายจากญาติธรรม) |
||||
สารอโศกเล่ม
๒๓๐ เดือน พ.ย.๒๕๔๓ มาถึง รีบอ่าน รู้สึกอบอุ่นอิ่มใจ กราบภาพพ่อท่านด้วยศรัทธาในความมักน้อย
สันโดษ สร้างสรรค์สิ่งที่มีคุณค่าอันเป็นสัจธรรม ขอขอบพระคุณสมาคมผู้ปฏิบัติธรรม
ที่ไม่ทอดทิ้งดิฉัน เกื้อกูลดิฉันตลอดมา 
คุณขจีรัตน์มีสุขที่เกิดจากการทำความดี
นับเป็นความสุขโดยธรรม ต่างจากความสุขที่สมใจในกิเลส ตัณหา อุปาทานต่างๆ
เด็กร้อยกว่าคน จำนวนไม่น้อยเลย เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี มีจิตสำนึก
มีวินัย คุณธรรมเหล่านี้สังคม ขาดแคลนเหลือเกิน ใครอยู่ตรงจุดไหนควรร่วมด้วยช่วยกัน
เอาภาระ แม้เหนื่อยแต่ก็สุขใจ ...บ.ก.