สามัญทั่วไปเข้าใจว่า การได้ทำอะไรสนุกๆสบายๆ คือ ความสุข แต่โดยสัจจะ หาเป็น เช่นนั้นไม่ เพราะมันเป็นเพียงบันเทิงอารมณ์ หรือความพอใจ กับสภาพ ที่เราเป็นอยู่ ในช่วงเวลาอัน สั้นนั้นๆ เหมือนบางช่วงเวลา ที่เราพอใจ นั่งเงียบๆ คนเดียว เราก็ว่าสุข แต่หากให้นั่งเงียบๆ คนเดียว ไปจนตลอดชีวิต ยังจะสุข อีกมั้ย?

ถ้าคิดว่าการอยู่ว่างๆสบายๆ คือ ความสุข แล้วทำไมคนถูกจำคุก จึงนั่ง หน้าเศร้า กันล่ะ?

ถ้าเราคิดว่า งานเลี้ยงสังสรรค์ เป็นความสุข ถามว่าหากให้เรา จัดงานวันเกิด ทุกวัน จะเอามั้ย? แม้ไม่ตอบเป็นวาจา ก็รู้ว่าต้องส่ายหัว ไปตามกัน

ความสนุกกับความสบายจึงมิใช่สุข

แต่ความสุขจะเกิดขึ้นได้ เมื่อเราทำใจ ให้ยินดีกับสภาพชีวิต ที่เป็นอยู่ กับปัจจุบันนั้นๆ

บางคนทำงานเหนื่อยหนัก แต่หากยินดี เขาก็มีความสุขกับการทำงานได้

บางคนทำงานเบาเหมือนเป่านุ่นตามลม แต่หากใจไม่รักเสียแล้ว ไม่แคล้ว ทุกข์หนัก ความสนุกกับความสบาย จึงมิใช่สุข

บ่อยครั้งเหมือนกัน ที่ความสนุกนำมาซึ่งโศกาในภายหลัง อย่างผู้ที่สนุก กับการสำส่อน ทางเพศ เป็นเอดส์ตายกันเรียบ วัยรุ่นที่สนุกอย่างเสเพล เที่ยว และเสพยา ชีวิตในอนาคต พบแต่ความมืดมน เหมือนคืนข้างแรม

สุขอันจริงแท้ จึงอยู่ที่ใจเรา ขอเพียงรู้จักปรับจิต ให้ยินดี กับสภาพชีวิต ที่เป็นอยู่ ทุกข์สากรรจ์ปานใด ก็ยังยิ้ม ได้เสมอ

หอมดอกพุทธา หนังสือสารอโศก อันดับที่ ๒๔๐ เดือนกันยายน ๒๕๔๔ หน้า ๑๕๒