สายธารแห่งน้ำใจรินหลั่งมากเท่าใด
ยังมิเคยเหือดแห้ง...
ชีวิตเราจะสุขมากมาย หากคิดจะให้ มากกว่าคิดจะเอา ให้ด้วยจิตยินดี มิหวังผลตอบแทน
เพียงคิดจะให้ ดวงใจก็เอิบอาบความสุข เหมือนหยาดฟ้าพร่างพรมพฤกษาให้สดชื่นชีวา เราจะสัมผัสได้ หากคิดเอาสิ่งใดมาเป็นของตัว ลู่ทางที่จะเอาให้ได้มากมายผุดพรายขึ้นในหัว มีทั้งวิธีง่ายๆ ไปจนถึงอุบายกลโกง
เมื่อนักการเมืองคิดเป็นนายกฯ เพื่อประโยชน์ตน จึงต้องงัดกลยุทธ ลูกเล่นการเมืองนานา เพื่อคว้าตำแหน่ง ทั้งสวมหน้ากาก เข้าหาประชาชน แทงข้างหลังพวกพ้อง ใช้อำนาจเงิน หาเสียง ฯลฯ
ทุกข์ร้อนลนลานกับการแย่งชิงอำนาจเป็นใหญ่ เพียงแค่คิดก็ชั่วช้า ครั้นลงมือกระทำ ย่อมเลว บัดซบ
เมื่อนักธุรกิจคิดหวังจะร่ำรวยถ่ายเดียว ดวงใจมากไปด้วยความโลภ จึงดิ้นรนทุกวิถีทาง เพื่อกอบโกย ขูดรีดเงิน จากประชาชน ด้วยเชิงกลวิธีลวงล่อนานา เพื่อการขายสินค้า ให้ได้มาก และมี ผลกำไรสูงสุด
ภายในหัวมีแต่ตัวเลข แล้วชีวิตจะมีความสุขสงบได้อย่างไร?
โลภมากก็ทุกข์มาก เสียสละได้มากเท่าใด สุขใจมากเท่านั้น
เพียงคิดจะให้อภัยศัตรูคู่แค้น แดนสุขสงบก็ได้เกิดขึ้นแล้ว ภายในใจ... ความโกรธเคือง เคียดแค้น ชิงชัง แม้ยืน - เดิน -นั่ง -นอน ก็ระคนอยู่ด้วยความทุกข์ ร้อนเร่า ไฟพยาบาท สุมทรวง ความคิดประหวัดถึงแต่ การทำร้ายทำลาย ศัตรูคู่อาฆาต จิตใจไม่ปรกติสุข
ม่านพยาบาทบังตา ทำให้เรามิอาจอภัย คนที่ทำร้าย หรือทำเราให้เจ็บใจ ด้วยวิธีใดๆ ก็ตาม การเข่นฆ่าราวี มิใช่หนทาง แห่งการหลุดพ้น ประตูสวรรค์ มิได้เปิดอ้า ทว่าเรา กำลังตกสู่ขุมนรก ที่ลุกโชน ด้วยไฟพยาบาท จะหาความสงบเย็น ให้กับใจได้อย่างไร
เพียงคิดให้อภัย ดวงใจก็เป็นสุขแล้ว เหมือนสาดน้ำเข้าดับกองไฟ ทุกข์ร้อนมลาย หายสิ้นทันที
ในสมัยพุทธกาล เคยมีคนถามพระพุทธเจ้าว่า "พระองค์รู้สึกอย่างไร กับพระเทวทัต?"
พระองค์ตอบว่า "ความรู้สึกของเราที่มีต่อราหุล เสมอด้วยความรู้สึก ที่มีต่อเทวทัต"
จะเห็นได้ว่า พระองค์มีความรักและเมตตา อันแผ่ไพศาลเหลือประมาณ แม้กับภิกษุ เลวสุดๆ อย่างเทวทัต ยังให้อภัย และเมตตา เสมอบุตร เฉกพระราหุล
ขอเพียงเราคิดจะให้ ดวงใจก็เป็นสุขแล้ว
แม่น้ำ ลักขิตะ
