มกราคม ๒๕๔๕

"เด็กดีไม่ดื้อ เด็กดื้อ..."
มีกี่ครั้ง ที่ยอมเดินตามความคิดคนอื่น
มีกี่ครั้ง ที่เรายอมถอน ความคิดของตัวเอง...
มีกี่ครั้ง ที่ฟังความคิด ไม่เหมือนเราคิด ได้สบายๆ
มีกี่ครั้ง ที่ฟังเขาสอน เขาชี้แนะ ได้อย่างอ่อนน้อม
มีกี่ครั้ง ที่ยอมเดินตามความคิด ของหมู่กลุ่ม
มีกี่ครั้ง ที่ยอมทำตามมติ ที่ได้จากการประชุม
รู้บ้างไหม เขาบ่น เราเด็กดื้อ?
รู้บ้างไหม เขาบ่น เรามันมีมานะ?
รู้บ้างไหม เขาบ่น เรามันเอาแต่ใจ?
รู้บ้างไหม เขากระซิบ อย่าไปแตะเขาเลย?
เป็นความเข้มแข็ง หรือ แข็งกระด้าง
เป็นการยืนหยัด หรือ แค่เอาแต่ใจ
เป็นความตั้งใจ หลักการ หรือ หลักกู
นี่แหละ พลังสามัคคี มีโอกาสสั่นคลอน
นี่แหละ พลังความสุขสงบ มีโอกาสแตกร้าว
นี่แหละ ทางไปนิพพาน อาจหยุดชงัก
จากคนดีๆ... แต่มีปัญหา!

*อโศกสร้างคน คนสร้างเมือง(๗๔)
"ทำให้เป็นคนมักน้อย สันโดษ ทำประโยชน์ของสังคมมากกว่า ที่จะคิดประโยชน์ส่วนตน และ พวกพ้อง ทำให้เป็นคนใจเย็น มีความคิด ที่รอบคอบ คิดก่อนพูดก่อนทำ ให้รู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว พาตัวออกให้พ้น จากอบายมุขทั้งปวง มีความคิด ที่สร้างสรร เป็นประโยชน์ ต่อส่วนรวม และประเทศชาติ..." -สงัด ยิ้มสงวน (เขต จอมทอง กทม.)

*บรรลุธรรมด้วยการเขียน
จะเริ่มหัดเขียนบันทึกครับ" ญาติธรรม ชยพร แอคะรัจน์ (จ.กาฬสินธุ์)

- จิ้งจกยืนยัน อานิสงส์ของการเขียนบันทึก หลายๆคน ได้ทดลองแล้ว เกิดจริงมีจริง การรบยุคโลกาภิวัตน์ นักรบต้องระดม สรรพาวุธ เข้าต่อสู้กับเหล่ามาร
- "การเขียนบันทึก" เทียบกับ ภาษาวิชาการสมัยใหม่ ก็คือ "ภูมิปัญญาชาวบ้าน" เป็นของดี ที่ถูกละเลย เป็นอัตตาหิ พึ่งตน โดยแท้
- เขียนก่อนนอน วันละหน้า ก็พอนะฮะ ลองสัก ๑ อาทิตย์ก่อน จุ๊ย์ๆๆ

*คำตอบอยู่ที่คน
เป็นผู้ใหญ่บ้านระบบเลือกตั้ง ๕ ปี โดยไม่มีคนสมัครแข่งขัน วันนี้ญาติธรรม หมายเลย ๒๓๕๑๙๓ (อ.ชาติตระการ จ.พิษณุโลก) เล่าความหนักใจ ของคนมีเงิน! "โดยเฉพาะกองทุนเงินล้าน ปวดหัวที่สุด ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี จนกว่า แนวทางที่ปฏิบัติแล้ว จึงจะเห็นผล นโยบาย ข้อบังคับ หลักการดี แต่ก็ทำใจลำบาก ที่ทางการปฏิบัติ จะสำเร็จผลได้หรือไม่ เพราะความรับผิดชอบ จิตสำนึก ที่จะช่วยกันนั้น ต่างคนต่างคิด ต่างทำ ไปตามระเบียบ มันเหมือนดาบสองคม ที่ใช้ดีก็มีประโยชน์ ชุมชนมีอาชีพรายได้ มีความเข้มแข็ง แต่ทำไม่ได้ ก็ยิ่ง มีปัญหา..."

ฮะ ถ้าคนไม่ลดละเห็นแก่ตัว โลกแตกอีกกี่ใบ ก็ไม่มีทางแก้ไข ร้ายให้กลายดีได้ จุ๊ย์ๆๆ

*ชีวิตดีต้องมีกัลยาณมิตร
จากญาติธรรม เกษม สุนทร (อ.เมือง จ.แพร่)
"กระผมนาย เกษม สุนทร อ่านหนังสือสารอโศก, ดอกบัวน้อย, ดอกหญ้า มาก็เกือบ ๑๐ ปีแล้ว จำได้ว่า เคยเขียนรายงาน การปฏิบัติธรรม มาแค่ครั้งสองครั้งเอง ก็ต้องอ้างว่า ไม่ค่อยมีเวลา น่ะแหละครับ ความจริงเวลามี อยู่แต่ผมยังแบ่ง ไม่ค่อยลงตัว เท่านั้นเอง การปฏิบัติธรรมตอนนี้ ตั้งแต่ได้พบหมู่กลุ่ม 'ลำปาง-แพร่-น่านอโศก' เมื่อต้นปีมานี้ ทำให้มีไฟ ในการปฏิบัติอีกมาก ได้เข้าร่วมประชุม ในที่ต่างๆ ของท่านญาติธรรม เห็นการปฏิบัติธรรม ของท่านญาติธรรม หลายๆท่านแล้ว ทำให้มีพลัง ที่จะพัฒนา ตนเองขึ้นอีก ปัจจุบันนี้ก็ทาน ๒ มื้อ...."

สาธุ นี่แหละฮะ พลังแห่งการคบคุ้นหมู่กลุ่ม ยิ่งพวกเรา หากิจกรรมช่วยกันทำ ก็จะยิ่งมี ความคุ้นเคยมากขึ้น ธรรมะที่อยู่คนเดียว โดดเดี่ยว ไม่ใช่ธรรมะอโศกฮะ จุ๊ย์ๆๆ

*พระมาลัยยุคใหม่
หากไม่ติดยึดในรูปแบบ แต่จับเข้าหาแก่นแท้ เราก็จะพบนิทานโบราณ มิใช่เรื่องเพ้อฝันอีก ต่อไป "ขอขอบคุณทีมงานมากค่ะ ที่ส่งหนังสือ ให้ตลอด ทำให้มีสิ่งเตือนใจ ไม่ให้ตกไปใน ทางชั่วร้าย เพราะสภาพแวดล้อม เป็นคนแถวบ้าน รวมทั้งคนที่บ้าน ติดสุราจนไม่คิดจะเลิก ไม่คิดว่า มันเป็นโทษภัย กลับคิดว่า มันเป็นสิ่งดี ทั้งที่ชาวนา ไม่ค่อยมีรายได้อะไร ปีหนึ่งทำนา แค่ครั้งเดียว อาชีพเสริมก็ไม่มี ยังเล่นหวย ติดหวย ติดการพนันต่างๆ จนเป็นหนี้เป็นสิน มากมาย แต่ก็ไม่หงุดหงิดอะไรเขา เพราะเขาก็มีความคิด จิตใจต่างจากเรา การได้รู้จัก กับชาวอโศก ทำให้วางใจได้ พัฒนาจิตได้ระดับหนึ่ง ศีล ๕ ตอนนี้ ก็มั่นคงอยู่ อบายมุขต่างๆ ก็ละได้มากแล้ว"

ญาติธรรม ทองคำ สุดตาชาติ ก็เป็นพระมาลัยอีกคนหนึ่ง "พระมาลัย" จะต่างกับ "สัตว์นรก" ตรงที่ ท่านเรียนรู้ แต่สัตว์นรก เอาแต่กลุ้มใจ เสียใจ นี้คือ การมองแบบ "อภิธรรม" ที่นักปฏิบัติธรรม ต้องฝึกฝน ทุกคนไม่มียกเว้น จุ๊ย์ๆๆ

*ทำความดีสัก ๑ อย่าง
พระคุณเจ้าจากกุมภวาปี จ.อุดร หมายเลข ๒๕๘๖๔๓ เล่าประสบการณ์ทางธรรม ให้รับทราบดังนี้ "แต่ที่ยังติดขัดอยู่ ก็แต่เรื่องการขบฉัน เพราะไม่มีอาหารเจเลย จึงต้องใช้วิธี ที่ทำกันทั่วไป นั่นก็คือ 'เขี่ย' หมู 'เขี่ย' ไก่" ออก ฉันแต่ผักอย่างเดียว แต่ก็จะพยายาม ให้ข้อปฏิบัติอันนี้ บริสุทธิ์ที่สุด เท่าที่จะทำได้..."

จิ้งจก อยากให้พวกเราได้สังเกตว่า การปฏิบัติธรรมนั้น ก็อยู่ในชีวิตประจำวันนี่แหละ ไม่ได้หายไปไหน และจะต้องตั้งใจ ทำความดี เริ่มสักอย่าง ให้เป็นหลักเป็นฐาน เพื่อไว้เป็นจุดเริ่มต้น แห่งการลดละ กิเลสในแต่ละเรื่อง เช่น เรื่องกิน ก็อาจเริ่มที่ การลดมื้อ หรือ เลิกจุบจิบ เรื่องกาม อาจจะเริ่มที่ 'ไม่เสพย์' จะลดละกิเลสตัวไหน ต้องมีมาตรการ เป็นรูปธรรมสัก ๑ อย่าง แล้วค่อยๆ เพิ่มเติมฮะ จุ๊ย์ๆๆ

*แจ้งเพื่อทราบ
"อยากจะผลิตผักผลไม้ปลอดสารพิษ ส่งให้กับชมรมมังสวิรัติ ที่เชียงใหม่ ติดที่อยู่ไกลไปหน่อย และของคงมีไม่พอส่ง มีที่อยู่ ๒๐ ไร่ ปลูกไม้ผล นานาชนิด กล้วยบางที เมื่อสุก ก็ให้นกหนู กระต่ายป่ากินไปฟรีๆ..."

- จากญาติธรรม สมบัติ มั่งคำ (อ.พร้าว จ.เชียงใหม่) พวกเราชาวเหนือ จะคิดเอาไปใช้ ประโยชน์ไหมฮะ? จุ๊ย์ๆๆ

*มุมมอง มุมนี้ ก็มี
จากญาติธรรม มลิวัลย์ บูรณทรัพย์เจริญ (อ.วิเศษชัยชาญ จ.อ่างทอง) "ดิฉันรักหนังสือ อโศกมากเลยค่ะ จะชอบอ่าน ทั้งดอกหญ้า, สารอโศก, ดอกบัวน้อย ถ้ามีใครมาขออ่าน ดิฉันก็จะแจก ให้เขาไปอ่านบ้าง เพื่อที่เขาจะได้รู้จักความดี ศีล สมาธิ ปัญญา และทำตน ให้เป็นประโยชน์บ้าง..."

- ศึกษาความคิดคนอื่น เราจะมองอะไรด้วยความสุขุม หนักแน่น และเมตตา แถมใจกว้างอีก ต่างหากนะฮะ นี่แหละ ประโยชน์อีกด้าน ของการอ่านหนังสือ ทราบว่าปีที่แล้ว ไปช่วยที่ พุทธสถานศาลีอโศก ตั้งหลายวัน แล้วปีนี้จะช่วยอีกไหมฮะ จุ๊ย์ๆๆ

*ธรรมะไม่หวานดอกจะบอกให้
ญาติธรรม บริพัตต์ ขอจิตต์เมตต์ เล่าประสบการณ์ชีวิตสู่กันและกัน "ผมขออภัยครับเรื่องรูปถ่าย เพราะผมมีธุระ เป็นห่วงเรื่องงาน ซึ่งมีการสมัครสอบ ไปทำงานที่อเมริกา ผลปรากฏว่าไม่ได้ เพราะหัวหน้า เขามีคนของเขาอยู่แล้วครับ (ผมสอบ ๓ ครั้งแล้ว)" ตอนสัมภาษณ์ เขาถามว่า ทำไมไม่มีเพื่อนสนิท (เดินคนเดียว) ผมตอบว่า ผมเอาข้าวมาทาน เพราะกินมังสวิรัติได้ ๒๐ ปีแล้ว และไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มเหล้า ไม่เที่ยวกลางคืน จึงไม่คบหา สมาคมกับเพื่อนที่ทำงาน น่าแปลกครับ เป็นคนแปลกสำหรับทางโลก ถ้าคนนั้นถือศีล ๕ เขาคงคิดว่า ผม AB"

- ฮะ ธรรมะอาจไม่หวาน แต่เป็นบุญ
- เรื่อง "มนุษยสัมพันธ์" เป็นอีกเรื่อง เป็นวาสนาบารมี ของแต่ละคน บางคนปฏิบัติแล้ว เพี้ยนมากก็มีจริง เพี้ยนน้อยก็มีจริง
- แต่จิ้งจกว่า กรณีญาติธรรม บริพัตต์ สอบไม่ได้ ถือว่าโชคดี เป็นบุญของชีวิตแล้วนะฮะ อเมริกา นับวันจะลุกเป็นไฟ อันตรายทั่วไปหมด 'บุช' ไม่เอา 'บิน ลาเดน' ไม่เอา เอา 'บุญนิยม' ดีกว่าฮะ จุ๊ย์ๆๆ

*นักรบศาลีอโศก
ญาติธรรม รำพัน ชะเอม นักรบรุ่นเก่าแก่แห่งทุ่งไพศาลี วันนี้ยังแข็งแรง (ยกเว้นฟันบางซี่ ที่ชิงหนีเอาตัวรอด) แอบมองผักพื้นเมือง อย่างมาดมั่น ขณะนี้ ทางศาลีอโศก ก็เริ่มเคลื่อนไหว เรื่องผักพื้นเมืองแล้ว แต่ลุงรำพัน มีแผนจะทำแบบประณีต ขึ้นศาลากับเขา "ผมพอมีฝีมือ กะจะลองทำดู" (คนเคยกินเหล้า ขี้มักจะทำกับข้าวเก่งนะ)
- ไปงานพุทธาฯ'๔๕ คราวนี้ จิ้งจกหวังจะได้ อาหารจานเด็ด จากลุงรำพัน สักจานนะฮะ จุ๊ย์ๆๆ

*ตั้งใจหรือปล่อยตามยถากรรม
จากญาติธรรม สุกรี ธรรมเจริญ (อ.หนองหาน จ.อุดร) "รู้สึกว่าการฆ่ามดแมลงต่างๆ จะลดลงไปมาก แม้แต่เวลารับประทาน อาหารเนื้อสัตว์ ก็รู้สึกคาวมาก ทานไม่ได้มาก เหมือนแต่ก่อนๆ รู้สึกผะอืดผะอม เป็นบางครั้ง สำหรับเป็ดไก่ เว้นไม่ฆ่ามาแล้ว เป็นเวลากว่า ๓๐ ปี แล้ว..."

- ชีวิตนักปฏิบัติธรรม จะปฏิบัติตามยถากรรม ปล่อยไปเรื่อยๆ ย่อมไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง
- ธรรมะต้องตั้งใจ ต้องพากเพียร ฝึกฝน นั่นก็คือ "อิทธิบาท" นั่นเอง
- โดยธรรมชาติ ตัวรู้ จะเดินอยู่ ๒ แบบ แบบแรก จากก้นบึ้ง ค่อยๆออกมาสู่ข้างนอก แบบนี้ พวกเจโต แบบที่ ๒ จากวิถีข้างนอก ทะลวงลงสู่ข้างใน นี่พวกปัญญา ใครรู้ตัวไม่มีบารมี ควรใช้แบบที่ ๒ นะฮะ จุ๊ย์ๆๆ

*ความดีย่อมมีอุปสรรค
จากพระคุณเจ้า วัดหนองแขม (อ.พรานกระต่าย จ.กำแพงเพชร) "ตอนนี้ก็ยังปฏิบัติมา ๓ พรรษาแล้ว ๑.ไม่ดูทีวี -ไม่ฉันกาแฟ -เลิกบุหรี่ มา ๓ พรรษาแล้ว แต่มีล้มบ้าง ก็คือทานเนื้อสัตว์ เพราะมีปัญหาหลายอย่าง บางพวกก็ว่า ศิษย์พระเทวทัต ผมจึงบอกเขาไปว่า ควรจะศึกษา ข้อประพฤติปฏิบัติ ของสันติอโศกให้จริงๆ จึงจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร บางทีผมก็นิ่งเสีย เพราะพูดกับพวก อวิชชามากหัวรุนแรง"

- นี่แหละ จะปฏิบัติความดีสักอย่าง ก็ต้องมีอุปสรรค เป็นของธรรมดานะฮะ เพราะมีการขัดแย้ง เราจะเกิดพลังปัญญา แตกฉาน ทางนิพพาน ไม่มีมาร ก็ไม่ใช่ทางนิพพานนะฮะ จุ๊ย์ๆๆ

*ไฟเผาขยะ ตบะเผากิเลส
-กิน ๓ มื้อ ไม่จุบจิบ จดบันทึกประจำวันก่อนนอนทุกคืน อ่านจิต ดูใจตัวเอง ลดตัวโทสะทุกขนาด (อรพิน ทิพย์เวศ จ.ชลบุรี)

-ไม่กินจุบจิบ ประหยัดของใช้ส่วนตัว เช่น สบู่ (เรณู ถึงเจริญ อ.บางกระทุ่ม จ.พิษณุโลก)

-กินวันละ ๒ มื้อ มื้อเที่ยงไม่เกินบ่ายโมง ไม่นอนที่นอนสูงๆ ไม่ใช้ของฟุ่มเฟือย ละอบายมุขทุกอย่าง (อ้าย ผัดวัน อ.แม่อาย จ.เชียงใหม่)

-ปฏิบัติธรรมมา ๑๗ ปีแล้ว และจะปฏิบัติไปตลอดจนถึงวันตาย (สี บุญถูก อ.เมือง จ.กาฬสินธุ์)

-ฟังธรรมทุกวัน (จากเท็ป) ไม่นอนกลางวัน ไม่ซื้อของห้าง ออกกำลังกายสัปดาห์ละ ๓ ครั้ง (มลิวัลย์ วิลา อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี)

คติประจำเดือนนี้ อย่ามัวทำงาน จนลืมทำใจ อย่ามัวทำใจ จนลืมทำงาน

จิ้งจกส์