เรียงวลี กวีธรรม

ห่วงหลาน
ลูกหลานเอยแรมร้างห่างผู้เฒ่า
ไปหางานที่ไหนเล่าเลยถิ่น
กลับบ้านช่วยปู่ย่าหากิน
ทรัพย์ในดินรอเจ้าเอาขึ้นมา
- / - โสนริมนา - / -

หยุดชั่วดูถูกชาวนา
กินข้าวกินไปให้คิด ชีวิตชาวนาลำบาก
ขั้นตอนทำนายุ่งยาก ตรำตรากชีวิตลำเค็ญ
กินข้าวคิดดูรู้ได้ ชาวนายากไร้แสนเข็ญ
เส้นเลือดปูดโปนเห็นเอ็น ลำเค็ญแสนเศร้าชาวนา
โอด..โอย..เอวหลังเจ็บปวด เซซวดไถลลื่นยืนถลา
ล้มลุกคลุกคลานชีวา เปรอะเปื้อนกายาทาด้วยโคลน
ตีนแตกเลือดไหลใจสู้ ทนอยู่แดดร่มลมฝน
เกิดมาน้อยหน้าผู้คน ซ้ำผลคนเขลาประณาม
แต่งานของคนบ้านป่า เลิศค่าไม่บ่นคนหยาม
น้ำใจของเขากลับงาม มองข้ามชาวนาอย่างไร
หากเกิดชาวนาบ้าเดือด หน้าเลือดมีข้าวไม่ขาย
มีเงินไร้ข้าวต้องตาย เสียหายอย่าหลงทะนงตัว
ขอให้ศึกษาสัจจะ เทิดทูนชาวนาเหนือหัว
อย่าหลงแบ่งชั้นลืมตัว หยุดชั่วดูถูกชาวนา
- / - นักบุญ - / -

คนของแผ่นดิน
เป็นชาวไร่ชาวนาไร้สารพิษ
ใช้ชีวิตเรียบง่ายใฝ่สร้างสรร
เลิกติดเหล้าบุหรี่หวยการพนัน
โชคหลายชั้นรออยู่หน้าถ้ากล้าทำ
กสิกรรมไร้สารพิษชีวิตสูง
ช่วยนำจูงพ้นหนี้บาปแสนสุขสันต์
พึ่งตนเองคือหัวใจหลักสำคัญ
ร่วมมือกันสานฝันให้เป็นจริง
กสิกรรมไร้สารพิษชีวิตรอด
ไม่ถูกหลอกใช้เคมีเป็นหนี้สิน
ปุ๋ยสะอาดจะกอบกู้ฟื้นฟูดิน
เราปลูกกินกินที่ปลูกสุขใดปาน
เป็นชาวไร่ชาวนาชีวิตใหม่
กล้าแก้ไขกล้าเปลี่ยนแปลงอย่างอาจหาญ
ผลสำเร็จเกิดจากประสบการณ์
ร่วมประสานรวมพลัง"ฅนของแผ่นดิน"

ใครประเสริฐ
ใบไม้เหลืองเปลื้องตนพ้นจากขั้ว
ที่เคยพักฟักตัวจนมัวหมอง
ตั้งแต่แตกใบอ่อนจนร่อนกอง
ก็ได้กรองมลพิษไม่บิดเบือน
ทำหน้าที่ดีเด่นไม่เว้นว่าง
เป็นแบบอย่างคุณค่าหาใดเหมือน
แม้สิ้นขัยใบแห้งเมื่อแล้งเยือน
ก็ร่วงเกลื่อนเป็นสารอาหารดิน
เกิดเป็นคนผลชัดสัตว์ประเสริฐ
ค่ากำเนิดเกินนับกว่าทรัพย์สิน
แต่ช่วงที่อาศัยใช้ชีวิน
ได้สร้างสิ่งโสภิณหรือกินฟรี
หากมีกรรมต่ำค่ากว่าใบไม้
ก็จะไร้น้ำหนักแห่งศักดิ์ศรี
เสียกำเนิดเป็นคนผลชีวี
ใช้อินทรีย์เปล่าดายน่าอายฟาง
- / - อ่อนฌาน ญาณเยาว์ - / -

(สารอโศก อันดับที่ ๒๔๗ เมษายน ๒๕๔๕)