บุญของคนที่ได้เกิดในแผ่นดินไทย
จากโครงการถอดเท็ป สุนทรพจน์ของ นายนาวิน ขันธหิรัญ ผู้ว่าราชการจังหวัดนครปฐม ณ พุทธสถานปฐมอโศก

ผมเต็มใจจะมาพูด เพราะเกษตรกร เป็นกระดูกสันหลังของชาติ ชีวิตผม ก็คลุกคลีอยู่กับเกษตรกร แม่ทำนา พ่อเป็นนายทหาร แต่ก่อนนี้ มีเรือสีแจว ไปเก็บข้าวนา เอาข้าวใส่ยุ้งไป แจวไปนะครับ เก็บสายบัว ตามลำน้ำ เอามาจิ้ม น้ำพริก ลงเรือ กินในเรือ ชีวิตมันสดชื่นอยู่กับน้ำใสๆ เดี๋ยวนี้มันน้ำเน่าหมด ข้าวก็ปลูกไม่ขึ้น คนที่บางเลน เขาร้องมาถึงสุพรรณบุรี บอกว่าหว่านข้าว ๓ ครั้ง ยังไม่งอกเลย เพราะว่าพวกบางเลนนี่ เลี้ยงกุ้งกูลาดำกัน กุ้งกูลา ไม่ใช่สระอุนะ สระอู เพราะมันกินโฉนด เป็นอาหาร ใครเลี้ยง ต่างก็บอกว่า ' กูลาแล้ว กูไม่เอาอีกแล้ว กูเข็ดแล้ว ' เดี๋ยวนี้ ยังมีผู้หลงผิด ยังเลี้ยงอยู่ ประมาณ ๘,๐๐๐ ไร่ ทำน้ำจืด กลายเป็นน้ำเค็ม ทำให้นาข้าว เขาเดือดร้อนกันไปหมด

ธรรมชาติ เขาอยู่ของเขาดีๆ เราไปเปลี่ยนแปลง ธรรมชาติ ดูดเอาน้ำทะเลมาใส่ในน้ำจืด เอารถขนมา ตอนกลางคืน ตอนกลางวันตำรวจจับ มาดึกๆหน่อย ใส่รถขนมา คิดว่ารถน้ำมัน ไม่ใช่หรอก เอามาลงใส่นากุ้ง ให้มันเป็นน้ำกร่อยๆ แล้วก็เลี้ยงกุ้งกุลาดำ ซึ่งมันอยู่ ในทะเล มันไม่ใช่กุ้งที่เลี้ยง อยู่ในน้ำจืดนะครับ มันอยู่ในทะเล แล้วจับมันมาเลี้ยงในนี้ ทำให้ธรรมชาติ เสียหายไปหมด ต่อไปถ้าไม่เลิก ถ้าขนน้ำเค็ม ขึ้นไปเลี้ยงกุ้งแถวๆ ปิง วัง ยม น่าน ต้นน้ำ ลำธาร แล้วก็ปล่อยน้ำเค็ม ไหลมาตามลำน้ำเนี่ย ผมว่า ปลาน้ำจืดตายหมด น้ำเสียหายหมด ดุลย์ทาง ธรรมชาติ เสียหายหมด เพราะน้ำเป็นสิ่งสำคัญ อันดับ ๒ รองจากอากาศ คนเราอดอากาศ ๑-๒ นาทีตาย อดน้ำ ๓ วันตาย อดอาหาร ๗ วันตาย

ในสมัยจอมพล ป. มีเพลง 'ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว บ้านเมืองของเรา แสนอุดมสมบูรณ์' ตอนเด็กๆ ผมฟัง ก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก ก็ร้องไป คิดว่าทั่วโลกคงเหมือนๆกันอย่างนี้นะ คงเหมือนเมืองไทย ปลูกอะไร มันก็เขียว อย่างนี้ ผมเดินทางดูงานมา ทั่วโลกแล้ว กลับมารู้สึกรักเมืองไทย ขึ้นเยอะเลย เออ...เมืองไทย ทำไม มันน่าอยู่ขนาดนี้ เราไม่นึกเลยว่า เกิดมาในที่ ที่มันมีความสมบูรณ์ขนาดนี้ แต่ก่อนเขาบอก เกษตรกร เป็นกระดูกสันหลัง ของชาติ เราก็ไม่รู้สึกอะไร เขาบอก เราผลิตข้าวได้มาก ขายข้าวได้อันดับหนึ่งของโลก เราก็ไม่นึกอะไร ข้าวเรากินทิ้งกินขว้าง กินครึ่งจาน แล้วก็ทิ้งไป แล้วน้ำกินครึ่งแก้ว แล้วก็ทิ้งไป เราไม่นึกว่า มันจะมีอะไร แปลกประหลาด ไปจากบ้านเรา เราคิดว่าที่อื่น ก็คงเหมือนเรา ไปถึงก็คงจะมีต้นไม้ เขียวๆ อย่างนี้นะ และ คงจะปลูกอะไรก็ขึ้นนะ มันคงเหมือนบ้านเรา ไปจริงๆ มันไม่เหมือนหรอก ไปมาทั่วโลกแล้ว รักประเทศไทย ขึ้นอย่างมากมาย เพราะว่าโลกเรากลมๆ หรือมันเบี้ยวๆ อย่างลูกชมพู่ แล้วแต่ นักวิทยาศาสตร์ จะพูด ในโลกนี้ มีดินหนึ่งส่วน มีน้ำ ๓ ส่วน ในน้ำ ๓ ส่วนนั้น ปลูกอะไรไม่ได้หรอก พื้นแผ่นดิน ที่มีอยู่ส่วนเดียวเนี่ย ไปดูมาทั่วโลกแล้ว มันปลูกไม่ได้หรอก ผมไปสวีเดน ไปแถวสแกนดิเนเวีย ไปแถวขั้วโลก มันเป็นน้ำแข็งหมด มันลบ ๓๐ องศา หน้าหนาว ต้นไม้อะไรก็ขึ้นไม่ได้ น้ำในต้นไม้ มันเป็น น้ำแข็งหมด ใบต้นไม้ก็หักหมด มันเป็นน้ำแข็ง มันขึ้นไม่ได้ ขึ้นได้ชนิดเดียว คือพวกสน ไม้ใบโตๆ อย่างของเรา มันขึ้นไม่ได้เลย คิดดู เดินชนกัน หูยังหักเลย มันเป็นน้ำแข็ง จนเห็นได้ว่า เขาจะต้องมี ที่ปิดหูไว้ ให้มันอุ่น อย่างนี้จะปลูกอะไรขึ้นครับ มันหนาวยิ่งกว่า ตู้เย็นอีก โยนเม็ดมะม่วงไป ก็ไม่งอก โยนลูก มะพร้าวไป มันก็ไม่งอก มันหนาวตายหมด ไปดูขั้วโลกใต้ซิขึ้นไหม ก็ไม่ขึ้นอีก เป็นน้ำแข็งอีกครับ คนแถวนั้น เขากินอะไรกันครับ ก็กินเนื้อแมวน้ำ มันอยู่ในน้ำแข็งได้ และไม่อายุยืนอย่างพวกเราหรอก เขาไม่มีผักกิน อายุเฉลี่ย เขาเพียง ๓๗ ปี ทำไมเขาตายเร็ว เพราะเขาไม่มีผัก ผลไม้กิน กินแต่เนื้อแมวน้ำ คนเราไม่ใช่ สัตว์กินสัตว์นะ พวกเรานี่ เป็นสัตว์กินพืช ดูที่ฟันครับ ฟันเราเหมือนเก้ง เหมือนกวาง คือมันเรียบๆ ถ้าสัตว์ กินเนื้อสัตว์ จะมีเขี้ยว แบบหมา แบบงู แบบแมว แบบเสือ มีเขี้ยวงับแล้ว ก็ติดเลย เพราะฉะนั้น คนเรา เป็นสัตว์กินพืช เรากิน ผลหมาก รากไม้ รู้หมด ต้นชนิดนี้กินลูก ต้นชนิดนี้ ต้องกินยอดมัน ต้นชนิดนี้ กินใบมัน ต้นชนิดนี้ กินดอกมัน ต้นอย่างนี้ กินลำต้น เช่นอ้อย คนเรารู้หมด เรารู้ธรรมชาติ ปวดท้องก็รู้ เอาเปลือกแค ต้มน้ำกิน เป็นไข้ก็รู้ เอาฟ้าทะลายโจร มาตากแดด ป่นทำยาลูกกลอนกิน เราอยู่มากับ ธรรมชาติ รู้จักต้นไม้ มากมายหลายชนิด รู้จักว่ามันเป็นยา เป็นพืช เป็นอาหาร ต้นไม้เขาเลี้ยงเรา มานะครับ เราเป็นหนี้ ต้นไม้ใบหญ้า เยอะแยะเลย และคนที่ได้พึ่งพาต้นไม้ มากที่สุด คือคนไทยนี่แหละ

ประเทศอื่นๆเขาปลูกต้นไม้ไม่ขึ้น บ้านเราที่ไหนปลูกอะไรก็ขึ้นไปหมด ผมไปประเทศอื่นๆ ผมชอบเก็บ เมล็ดพันธุ์มา แล้วมาโยนดูซิขึ้นไหม มันขึ้นหมดแหละครับ เมืองเราเป็นเมืองที่สามารถ ปลูกต้นไม้ ได้งดงาม คนจีนเขามาจาก แผ่นดินใหญ่ เขาเกาะเรือสำเภามา เห็นฝั่งเขียวๆ เขากระโดดน้ำ ว่ายขึ้นฝั่ง เขาบอกว่า ไม่อดตาย หรอกเมืองนี้ อุดมสมบูรณ์เหลือเกิน เรามีของกินเยอะแยะ ผลไม้มากมาย ตามฤดูกาล ที่อื่น เขาไม่มีกิน ผมกินโต๊ะจีนทีหนึ่ง ๘ อย่าง ๙ อย่าง กินไม่หมด ของเหลือ ไปนั่งกิน เวลาเขาเลี้ยง ลูกกำนัน แต่งงาน เลี้ยงทีละ ๑,๕๐๐ คน โอ้โฮ คนพวกนี้มันรวย เลี้ยงโต๊ะจีนอาหาร ๙ อย่าง กินไม่หมด กินทิ้ง กินขว้าง เห็นอาหารอยู่บนโต๊ะ ขาไก่ โยนให้หมา หมาวิ่งหนีเลย หมามันกินจนเข็ดแล้ว หมามันกิน โต๊ะจีน ทุกวัน กินจนอ้วน ตัวกลมเลย เรื่องอย่างนี้ อย่าไปเล่า ให้ต่างประเทศฟัง เขาฆ่าเราตายเลย นะครับ

มีเด็กไทยคนหนึ่ง ไปเรียนที่อินเดีย ก็ไปเล่าให้นักเรียนอินเดียฟัง บอกว่าเมืองไทย มีข้าวกิน วันละ ๓ มื้อ เขาบอกว่า ไอ้โกหก ประเทศไหน มันมีข้าวกินวันละ ๓ มื้อ เกิดมาจากท้องพ่อ ท้องแม่ ไม่เคยเห็น คนอินเดีย ไม่เชื่อ เขามีข้าวกิน แค่อาทิตย์ละมื้อ สองมื้อ บางอาทิตย์ ไม่ได้กินเลย กินแต่แป้งโรตี ปิ้งไฟ วันไหน มีข้าวกิน เขาระมัดระวัง หกไม่ได้แล้ว สำคัญสุดยอดเลย คนอินเดียบอกว่า ไอ้โกหก ประเทศไหนมีข้าวกิน วันละ ๓ มื้อ เด็กไทยคุยทับ ต่อไปอีกว่า บ้านกูนะโว้ย เลี้ยงหมาด้วยข้าวเท่านั้น มันชักมีดดาบ มาไล่ฟัน รอบหอพักเลย มันหาว่า ดูถูกคนอินเดีย คนอินเดียอดตาย ปีละ ๔๐,๐๐๐ คน ไม่มีข้าวกิน ถูกนักเรียน อินเดียไล่ฟันซะ ตั้งแต่นั้นเข็ด ไม่กล้าพูดเลย และไม่กล้าพูดเรื่อง โต๊ะจีนเมืองไทยด้วย

เอธิโอเปียเป็นไงครับ บางปีอดตาย ปีละล้านคน เด็กผอมแห้ง มีแต่กระดูก มีแมลงวันตอม คนไทย เข้าบ้านไหน ขอข้าวกินบ้านนั้น ปฐมอโศกนี่ ขอข้าวบ้านไหน กินได้ทั้งนั้น ข้าวมีเยอะแยะ เราเป็นประเทศ ที่ผลิตข้าว อันดับหนึ่งของโลก ปลูกข้าวได้งดงาม เป็นแชมป์โลก มีความเชี่ยวชาญพิเศษ เรื่องข้าว ฝรั่งมันหลอก ให้ทำปริญญา เขียนวิทยานิพนธ์ เรื่องข้าว มันจะได้ไปปลูกบ้าง นักเรียนไทย ก็ไปเขียน ได้ดอกเตอร์มา แต่เขาได้ตำรา เรื่องข้าวไป เขาไปปลูกข้าวแข่งกับเรา เวลานี้ อเมริกาก็ปลูกข้าว ออสเตรเลีย ก็ปลูก เมืองไทยมีอะไร เขาก็เก็บไปหมด เงาะก็เอาไป มังคุดก็เอาไป มะม่วงก็เอาไป ชมพู่ก็เอาไป ไปปลูก แข่งกับเรา แต่สู้ของเราไม่ได้หรอก ของเราอร่อยกว่า แล้วของเราพิสดาร มะม่วงต้นหนึ่ง กิ่งหนึ่ง เป็นเขียวเสวย กิ่งหนึ่งเป็นฟ้าลั่น ฝรั่งมางง เฮ้ยนี่มันอะไร กันแน่วะ มะม่วงออกแต่ละกิ่ง ไม่เหมือนกัน เขาทำไม่เป็น ไม่เคยทำ ปลูกต้นไม้ ให้ขึ้นต้นหนึ่ง ก็จะตายอยู่แล้ว เคยเห็นไหมแถวเนวาดา ในสหรัฐอเมริกา ทะเลทรายทั้งนั้น เขาถึงได้ทำคาสิโน เพราะปลูกอะไรไม่ขึ้น ทำคาสิโน คนไปเที่ยวกัน เยอะแยะ บ้านเมือง สว่างไสว เพราะคนเขาไปเล่น การพนันกัน แต่ว่าปลูกต้นไม้ไม่ขึ้น มีขึ้นก็ต้น กระบองเพชร มันไม่มีใบ ระเหยน้ำน้อย

ขอให้ท่านภาคภูมิใจเถิดครับ เกิดมาเป็นคนไทย มันมีบุญมีกุศล ผมนี่ภาคภูมิใจมาก ถึงไม่เป็นผู้ว่า ก็ภาคภูมิใจ เกิดมาเป็นคนไทยก็พอ ไม่มีวันอดตาย แค่อุแว้ออกมา รับประกันได้เลยว่า ไม่อดตายหรอก เข้าบ้านไหน ขอข้าวกินได้ บ้านเราข้าวเยอะแยะ ไม่เหมือนอินเดีย ไม่เหมือนเอธิโอเปีย ไม่มีข้าวจะกิน

ฉะนั้นคนไทยเรา ต้องรักษาขนบธรรมเนียม ประเพณีของไทยไว้ด้วย บางทีเด็กไทย รำวงไม่เป็น แต่เต้น ดิสโก้เป็น วันหนึ่งไปต่างประเทศ จะอดตาย พูดภาษาฝรั่งก็ไม่ได้ หิวโซจะอดตาย นี่ เดินไปเจอ คนเล่นสิงโต รู้ไหมประเทศไหน เล่นสิงโต ประเทศจีน ใครๆก็รู้ว่า มันเป็นวัฒนธรรมของเขา เห็นเชิดสิงโต ตีผ่างๆ จุดประทัด นี่คนจีนแน่นอนนะครับ ส่วนคนเต้นดิสโก้ผมแดงๆ พูดจีนก็ไม่ได้ พูดฝรั่งก็ไม่ได้ กำลัง จะอดตาย พอดีเห็นคน กำลังรำวงอยู่ คนประเทศไหน รู้ไหมครับ คนไทย ขอข้าวกินได้ไหม? ได้แน่นอน ไม่อดตาย แอ๊ดคาราบาว บอกว่า ' ถ้ามีน้ำใจล่ะคนไทยแน่นอน ' เพราะฉะนั้น ถ้าเจอคนรำวงอยู่นี่ ไม่อดตาย แน่นอน และมีผลดีไหม ที่รักษาวัฒนธรรมประเพณีไว้ ดีซิครับ เราจะได้เห็นคนรำวง ว่านี่คือคนไทย ผมไป ต่างประเทศ ผมไปทัก ที่หน้าเหมือนคนไทย แต่มันไม่ใช่ และถ้าพูดนี่ ขายหน้าเลย เขาตอบเรามา เป็นภาษา อะไร ก็ไม่รู้ เราฟังไม่รู้เรื่อง แล้วก็ไม่ใช่ ภาษาอังกฤษด้วย เจออีกคน ถามอีก เอ้าตอบมา อีกภาษาหนึ่ง พูดกันไม่รู้เรื่อง ไม่ใช่คนไทย หน้าเหมือนๆกับพวกเรา คนเอเชียเหมือนกัน แต่ไม่ใช่คนไทย อาจจะเป็น ฟิลิปปินส์ เวียดนาม หรือ พม่า

เรานอกจากจะเป็นแชมป์โลกในเรื่องข้าวแล้ว เราก็ยังเป็นประเทศที่ผลิตอาหาร เลี้ยงโลก มากที่สุดนะครับ อาหารประเภท ผลหมาก รากไม้ ผักผลไม้นี่ มีทุกฤดูกาล ส่งออกนอก เยอะแยะ ส้มโอที่สามพรานนี่ เราส่งออกนอก เป็นคอนเทนเนอร์เลย แต่คนเมืองนอก เขาโง่อย่างหนึ่ง เขากินส้มโอ แบบไหน เขากิน ไอ้ที่ผิวเกลี้ยงๆ ที่ไม่มีแมลงสัตว์กัดต่อยเลย มันแปลว่าอะไร? มันแปลว่าส้มโอนั้น ฉีดยามาก เออ เอ็งเอาไปกินเถอะ เขาจะคัดไอ้ผิวที่มีตำหนิ ให้คนไทยกิน ผิวสวยๆส่งออก เราก็ผลิตอาหาร เลี้ยงโลก มากมาย มหาศาล รวมทั้งอาหารกระป๋อง ส่งไปทั่วโลก การเกษตร เราเจริญรุ่งเรืองมาก ฝรั่งเขาทำไม่เป็น มะม่วงต้นหนึ่ง เราทาบกิ่งได้ ตั้งหลายพันธุ์ หน่อไม้หน่อเดียว เรายังปลูกได้เป็นหมื่นต้น ฝรั่งก็ทำไม่เป็น คนไทยทำ เพาะเนื้อเยื่อ เราทำสารพัดเลย ตอนนี้เพาะคน ก็ทำได้แล้วนะ แต่เขาห้ามทำ มันผิดกฎหมาย เดี๋ยวเพาะคน ออกมาเยอะแยะ บอกไอ้คนนี้สวย หน้าตาเหมือน นางสาวไทย เอาขยายพันธุ์เลย ขูดเอา เนื้อเยื่อ ไปนิดเดียว แล้วไปเพาะ เป็นคนประเภทฉลาด มาเยอะแยะเลย คนนี้เป็นนักรบ รบเก่ง มาเพาะ เนื้อเยื่อ ผลิตนักรบ มาทั้งกองทัพเลย แต่เขาห้ามทำ นะครับ เพราะทำให้เกิดความเสียหาย แก่พลโลก ตอนนี้คน มันเยอะเหลือเกินแล้ว มันเกิดความเสียหายขึ้น ในโลกหลายอย่าง เช่น การตัดไม้ ทำลายป่า การทำให้เกิด มลภาวะ น้ำเสีย อากาศเสีย เกิดจากคนทั้งนั้น

เราเป็นเกษตรกร ผมพูดตั้งแต่ต้นแล้วว่า เป็นกระดูกสันหลัง ของประเทศไทย เพราะว่าขณะนี้ คนไทย ไม่ค่อยยกย่อง คนไทยด้วยกันเอง แต่ฝรั่งยกย่อง เกษตรกรไทย ว่าเป็นแชมป์โลก ที่ผมพูดตะกี้นี้ เป็นนัก ปลูกข้าว ชั้นยอด นักเพาะพันธุ์ไม้ชั้นยอด เราผลิตผลไม้ ออกมามากมายใหญ่โต อันไหนอร่อย เราทำได้หมด เราทำได้ทุกอย่าง แตงโมทำเป็น ลูกสี่เหลี่ยม ยังทำได้เลย ธรรมชาติมันกลมๆ ยังทำเป็น สี่เหลี่ยมได้ พอลูกมัน ขนาดเท่ากำปั้นนี่ เขาทำกล่องไม้ใส่ ให้มันโตในกล่องไม้ มันจะออกมา เป็นลูก สี่เหลี่ยม จะทำ หกเหลี่ยม ห้าเหลี่ยมก็ได้ กินง่ายด้วย เขาบอก ดีไหม ผมบอกว่า อย่าไปฝืน ธรรมชาติเลย ทุเรียนไม่มีหนาม เสียทุเรียนหมดเลย อย่าไปทำเลยนะครับ เหมือนผู้หญิงไม่มีผม ทุเรียนไม่หนาม มันจะไป สวยได้ไง กินไม่อร่อย ผู้หญิงไม่มีผมเอาไหมผู้ชาย ไม่เอาแล้วไม่ไหว งั้นปล่อย ให้มีหนามเถอะ เจ็บหน่อย ก็กินอร่อย ก็แล้วกัน อย่าไปทำเลย เห็นไหม พวกเราเกษตรกร เก่งกว่า พวกใครเลย เพราะฉะนั้น เราจง ภาคภูมิใจ เราไม่ได้หาเลี้ยง แต่เฉพาะคนไทย เราเลี้ยงมันทั้งโลกเลย เวลานี้

ใครจะมีปืน M16 มากช่างหัวมัน เพราะมันกินไม่ได้ ใครจะมีปรมาณูมาก ช่างหัวมัน มันกินไม่ได้ ใครจะมี เรือบรรทุก เครื่องบินมาก ช่างมัน วันสุดท้ายของเขา นั่นแหละ เขาจะมาง้อเรา มาขอข้าวเรากิน มาขอ ผลไม้เรากิน ใครจะมีน้ำมันมากช่างมัน เดี๋ยวมันก็หมด น้ำมันในโลกนี้อีก ๔๐ ปีก็หมดแล้ว มันต้อง มาไหว้ ขอซื้อน้ำมันไทย ไทยมีน้ำมันอะไรล่ะตอนนี้ ไบโอดีเซล ทำจากมะพร้าว ทำจากปาล์ม ทำจากสบู่เลือด ทำจากต้นอะไร สารพัด ต่อไปเราปลูกต้นไม้ ประเภทนี้เยอะๆนะครับ เราจะเป็น ประเทศผลิตน้ำมัน ออกสู่โลก แล้วแขกซาอุ ต้องมากราบเรา บอกพี่ไทยครับ ขอซื้อน้ำมัน สักลิตรนะครับ ตอนนั้นแล้ว เราจะเล่นตัว ขายให้แพงๆ มันเป็นกฎแห่งกรรม มันขายให้เราแพงก่อน จะขายกลับบ้าง ต่อไป เราจะขาย น้ำมัน ที่ทำจากพืช คืนกลับพวกซาอุบ้าง เพราะเขาปลูกอะไรไม่ขึ้น มีแต่ทะเลทราย เขามีแต่ น้ำมัน ใต้ดิน ซึ่งมีแต่จะหมดไปอีก ๔๐ ปี ข้างหน้านี้ พวกเรา ซึ่งเป็นเกษตรกร ทุกวันนี้ มีแต่คนบ่น กับผมว่า ผลิตภัณฑ์ ที่ผลิต ออกมาขาย ได้ราคาถูกเหลือเกิน ที่จริงผลิตภัณฑ์ ทุกอย่าง เราสามารถ ทำคุณภาพ เพิ่มได้ ยกตัวอย่าง มะม่วงเขียวเสวย เอาตะกร้อสอยๆ มาเนี่ยขาย ก.ก.ละ ๔๐-๔๕ บาท อย่างเก่งลูกโตๆก็ ๕๐ บาท มียางเลอะๆเนี่ย อีกคน เขาไม่ทำอย่างนั้น เขาบอกโอ๊ย กิโล ๔๐ บาท ไม่ขายหรอก เขาเอาตะไกร ตัดที่ขั้ว ให้เห็นว่า ไม่ใช่มะม่วงหล่นนะ แล้วก็เอามะม่วงคว่ำลง เรียงเป็นแถว ให้มันสะเด็ดยาง ให้ยางหยด ลงพื้นสัก ๑ วันเรียบร้อยแล้ว เอามาแพค แพคละ ๑ ก.ก. เขาขายได้ ก.ก.ละ ๑๐๐ บาท เออของเรา ขายโลละ ๔๐ ของเขาโลละ ๑๐๐ มันยังไงกัน

กล้วยหอมออกจากบ้านเรา รู้ไหมกล้วยหอมญี่ปุ่นหวีละเท่าไหร่ ๓,๐๐๐ บาท ผมอยากจะเอา เครื่องบิน บรรทุกไปขาย ให้มันจะตายอยู่แล้ว มันแพงขี้ข้าเลย กล้วยหอม ออกจากสวนไป หวีละ ๒ บาท ไปขายหวีละ
๑๐ บาท ถ้าจะให้แพงกว่านั้นยังไง ตัดเป็นลูกๆ ใส่กล่องโฟม แบนๆเรียง ๓ ลูก แพ็คด้วยพลาสติค ติดตราลงไป แพ็คละ ๑๒ บาท ตกลูกละ ๔ บาท แล้วหวีหนึ่งตั้งเกือบ ๒๐ ลูกนะ ตกหวีละเท่าไร นี่แหละครับ มูลค่ามันสูงขึ้นอีก เยอะเลย เราทำผลไม้ขาย เราไม่ติดตราคุณภาพ ส้มโอ ออกจากสวน เราไปเนี่ย จากบ้านเรา นครปฐมส่งไปขาย ถึงเชียงใหม่ เขากินอร่อยแทบตาย แต่ไม่รู้ จะไปซื้อที่ไหน เพราะจากยี่ปั๊ว ซาปั๊ว มันไปเรื่อยๆๆ จากนครปฐม ไปกรุงเทพฯ จากกรุงเทพฯไปสระบุรี ลพบุรี ถ้าผมกิน อยู่ที่เชียงใหม่อร่อย ผมจะสั่งเพิ่ม ผมจะสั่งได้ที่ไหนล่ะ พลิกดู หาตราอะไร ไม่เจอเลย ผมบอกต่อไปนี้ เอาสติ๊กเกอร์ แปะที่ส้มนะ ถ้ามันอร่อย เขาจะได้โทรมาสั่งซื้อ เป็นการขยายตลาดการค้า เราทำการผลิต แต่เราไม่มีตลาด เพราะฉะนั้น เราก็สามารถ ที่จะติดตรา สติ๊กเกอร์ได้ ผลไม้ทุกชนิด ทำได้หมด มะม่วง ก็ทำได้ บางคนผมแปะไปแล้ว เขาโทรมาด่าผม เขาไม่โทรมาสั่งของ เขาโทรมาด่า ผมถามทำไม เขาบอก มันเปรี้ยวเป็นบ้าเลย ก็สมควรให้เขาด่าแล้ว เอาเปรี้ยวๆ ไปให้เขาทำไมเล่า เราต้องมีจริยธรรม ต้องรับผิดชอบ ถ้าดีเขาก็ต้องโทรมาชม ถ้าของเรา มันเฮงซวย เขาก็ต้องโทรมาด่าซิ เราก็ต้องรับไว้สิ ถ้าเราไม่อยาก ให้เขาด่า เราก็ต้องทำผลิตภัณฑ์ ของเราให้ดี มันเป็นการแสดง ความตรงไปตรงมา สำหรับผู้ค้า กับผู้บริโภค และผู้ผลิตก็จะได้รู้ จากลูกค้าว่า ข้าวเราดีหรือไม่ดี ส้มเราดีหรือไม่ดี ก็เป็น การแสดง ตรงไปตรงมา ถ้ามันไม่ดี เขาก็โทรมาว่า เราก็ต้องรับ

นี่ก็เป็นลักษณะของการเพิ่มมูลค่าสินค้า ให้มีมูลค่าเพิ่มขึ้น ของออกจากสวน แทนที่จะขายหวีละ ๑๐ บาท ๕ บาท เราขายหวีละ ๒๐ บาท ไม่ดีหรือครับ อย่างที่ผมว่า ๓ ลูก ๑๒ บาท หาวิธีทำ เพิ่มมูลค่าขึ้นไป อันไหนที่จะเก็บ ทำเป็นถนอมอาหารได้ก็ทำไว้ อย่างเช่นกล้วยหอม เดี๋ยวนี้ เขามีวิธีทำใหม่ เขามาทำ แบบกล้วยฉาบ หรือ กล้วย 'เบรคแตก' คือ มันกินแล้วหยุดไม่ได้ เราก็ไม่เชื่อ เอามาลองกิน เฮ้ย มันหยุด ไม่ได้จริงๆ เบรคมันแตกแล้ว อร่อยนะครับ เราทำได้ เพราะเป็นของ ที่เมืองเรามีเยอะ เขาเอามา ฝานบางๆ เฉียงๆ ทำคล้ายๆ กล้วยฉาบ แต่เขาปรุงรสดี อร่อย และเขาแพ็คสวยงาม เป็นกล่อง แล้วมีเบอร์ มีตรา มีเบอร์โทรศัพท์ มีตราคุณภาพสินค้าเขา ต่อไปนี้สินค้าทุกชนิด ของเกษตรกรนี่ เราต้องมีเบอร์ มีอะไร เราต้องหาวิธี เพื่อที่จะให้ผลิตภัณฑ์ของเรา ขยายตลาดได้เยอะ ที่ผมว่าก็คือ ติดตราคุณภาพ เพื่อที่จะได้ ส่งไป เขาจะได้รู้ สินค้าของใคร มาจากไหน เป็นการขยายตลาด โดยไม่รู้ตัว ไม่งั้น เราขยายตลาดไม่ได้ แล้วก็ผลไม้ทุกชนิด เราต้องเพิ่มคุณภาพ เดี๋ยวนี้ชาวสวนเขามี ISO แล้วนะ มาตรฐาน สินค้าเขาเนี่ย สวนที่ได้ ISO มา ผมไปดูมาแล้ว แต่ว่าอย่าไปทำเลย มันยุ่งยากวุ่นวาย น่าดูเลย เราทำแบบ ธรรมชาติดีกว่า อะไรที่ฝืนธรรมชาติ ผมไม่ชอบ บังคับต้นไม้ทุกอย่างเลย ต้นมะม่วง ก็บังคับให้สูงแค่หัว จะได้เก็บลูกง่าย ตรงกลางยอด ก็เจาะลงมา ให้เป็นแบบภูเขาไฟ สำหรับส่วนไหน ที่มันไม่โดนแดด มันไม่ออกลูก แล้วมันก็โตไม่ได้ บังคับให้มันเตี้ย แค่รถตักสองข้างวิ่ง มีปีกสองข้าง วิ่งตักเป็นร่องๆ ฉีดยา ก็ใช้ท่อ ใช้อะไรหมด ไม่ต้องใช้คนเลย สวนเป็นร้อยๆไร่ ไม่มีคนสักคนหนึ่ง กดปุ่มมาจากที่บ้าน ทั้งนั้นเลย ฉีดยา ฆ่าแมลง ให้ปุ๋ย ให้อะไรจากท่อหมด แต่ว่าผลมันก็ลูกใหญ่ดี และก็คุณภาพดี และขณะเดียวกัน มันก็ลงทุนมาก ผมว่าอะไร สู้ธรรมชาติไม่ได้หรอก เดี๋ยวนี้มีมะม่วง ท่านสังเกตดูไหม มะม่วงทาบกิ่ง ที่จะปลูกกัน ต้นมันหงิกๆงอๆ โตขึ้นมารูปทรง ไม่งดงามหรอก เราจะทาบกิ่ง มาปลูก อาศัยว่า มันปลูกขึ้นเร็ว โตเร็ว มีลูกเร็ว ปลูกวันนี้ พรุ่งนี้เก็บลูกกินได้แล้ว เชื่อหรือเปล่านี่ เพราะตอนจะเอามาปลูก มันมีลูกแล้ว ตอนทาบกิ่งมา จึงปลูกวันนี้ พรุ่งนี้เก็บกินได้เลย หรือจะเอาไปปลูก แล้วอีก ๓ เดือน เก็บลูกได้ก็มี เขาสั่งได้ ทำได้ เดี๋ยวนี้เขาทาบกิ่งมา ต้นขนาดนี้มีใบ มีลูกเสร็จเรียบร้อยแล้ว พอปลูกก็กินได้เลย มะม่วงทาบกิ่งนี่ ต้นมันไม่แข็งแรง หรอกครับ เพราะมันไม่ใช่ธรรมชาติของมัน ปลูกเม็ดนี่ จะสง่างามกว่า ลำต้นจะตรง รูปทรงใบ ก็จะแผ่ขึ้นข้างบน และอายุยืนกว่า แม้จะมีลูกช้ากว่า ถ้าเราไม่เร่งรัดเกินไป ชาวสามพรานนี่เก่ง พวกทาบกิ่งนี่ เราไม่ค่อยปลูก ในพื้นที่เราเท่าไหร่ เราขายให้ไปปลูก จังหวัดอื่นหมดเลย แต่คนจังหวัดเรา ปลูกเม็ดหมด

ผมไปดูบ้านผมอยู่สามพราน ปลูกเม็ดต้นตรงแหนวๆ ถามเขาทำยังไง เขาบอกพวกเรา ต้องปลูกเม็ด ต้นมัน สมบูรณ์ แข็งแรง แต่ว่าจังหวัดอื่น ปล่อยให้มันคดๆงอๆ ช่างหัวมัน ที่ทาบกิ่งไป โตเท่าไหร่ ต้นก็ไม่ตรง ใบมันก็โละเละ ไปหมดเลย มันกลายเป็นมะม่วง ที่ไม่สมบูรณ์ และก็อายุไม่ยืน อาจจะปลูกทีแรก ได้ผลเลย อยู่สองปี สามปี มันทำท่าจะตายแล้ว เพราะว่า รากแก้วมันไม่มี และ ภูมิต้านทานโรค ก็ไม่ค่อยจะมี ต้นก็
ล้มง่าย ลมแรงหน่อยก็ล้ม ต่อมามีคนมาต่อต้าน ว่าการปลูกมะม่วง ทั้งแปลงนี่ เป็นการทำเกษตรที่ผิด ต้องเป็นแบบ แปลงธรรมชาติ การที่ปลูกมะม่วงทั้งแปลง ทำให้ต้องฉีดยา ฆ่าแมลงเยอะ ถามว่าเพราะอะไร เขาบอกว่า มะม่วงชนิดนี้ มันมียาง อาจจะกันแมลงได้สัก ๘ ชนิด แต่อีก ๑๐ชนิด กันไม่ได้ ทำให้มัน
มารุมกินมะม่วง ทำให้ต้องฉีดยา ฆ่าแมลง ถ้าจะไม่ต้องการ ฉีดยาฆ่าแมลง เขาบอก ต้องปลูกคละกัน แบบในป่า ในป่าไม่ต้องฉีดยา เขียวอื๋อเลย คนนี้เขาชื่อ ป๊ะหลน เขาอธิบายให้เราฟังได้อยู่ที่ จ.ตรัง เขาทำสวนเกษตร โดยที่ต่อต้าน การปลูกมะม่วงทั้งแปลง เงาะทั้งแปลง หรือทุเรียน ทั้งแปลง เขาบอก ผิดหมด ของเขาจะปลูกเป็นพุ่ม เป็นกอ หมดเลย มีทุเรียนอยู่ตรงกลาง สูงคอตั้งบ่า แล้วมีเงาะ รองลงมา และพวกข้างล่าง เป็นพวกสมุนไพร เขาอธิบายได้ดี ฟังแล้วเพลินดีเหมือนกัน จริงไม่จริง ไม่รู้นะ เขาบอก ของเขา ปลูกกันต้นหนึ่ง ห่างเมตรหนึ่ง ให้มันเบียดกัน ทุเรียนมันอยู่สูง เวลามันตกมา จะได้หล่นมา โดนต้นสะตอ ความเร็วในการตก จะได้ลดลง โดนเงาะก็ลดลง แล้วก็ลงมาที่สมุนไพร ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด อะไรพวกนี้ มันก็เลยไม่แตก ลูกก็ยังสมบูรณ์อยู่ แล้วรากทุเรียน มันลงลึก มังคุดมันก็ลงลึก รากเงาะ มันออกกว้าง มันไม่แย่งอาหารกัน

สรุปว่าของเขาไม่ต้องฉีดยาฆ่าแมลง เขาบอกว่ายางเงาะป้องกันให้ทุเรียน ยางทุเรียน ป้องกันให้มังคุด ยางมังคุดป้องกันให้สะตอ ยางสะตอ ป้องกันอะไร มันปนกันไปหมดเลย เพราะต่างฝ่าย ต่างป้องกัน ให้กันและกัน และมีผลไม้ ให้กินทั้งปี เก็บกินได้ หลากหลายชนิด วันนี้ขายมังคุด พรุ่งนี้ขายเงาะ แล้วมะรืน ขายทุเรียน มีขายหลายอย่าง มีกินหลายอย่าง แล้วปลูกต้นไม้ โดยไม่ต้องใช้จอบ ใช้เสียมเลย เขาบอก ธรรมชาติ แต่เดิมมาเมื่อ ๒,๐๐๐ ปีมาแล้ว ไม่เห็นต้องใช้จอบ ใช้เสียมเลย ผลไม้ตก มันก็ขึ้นเอง เขาบอก ไปทำแปลง ไปขุดหลุมมันทำไม ไม่เข้าเรื่อง คนเรามันยุ่ง มันตกมันก็ขึ้นเอง ไม่ต้องไปขุดหลุมให้มัน แต่มีมีดขออยู่อันเดียว คือเอาไว้หวดหญ้า ให้มันต่ำกว่า หัวเข่าหน่อย ถามทำไม ไม่ดายหญ้าให้มันเตียน เขาบอก มันทำให้เสียดุลย์ ของธรรมชาติ เพราะฉะนั้น ปล่อยให้มันรกๆ ไปอย่างนั้นแหละ เพียงแต่ตัดยอด ให้พอเดินๆได้ หญ้าที่ตัดลง ก็ให้มันเป็นปุ๋ย อีกต่อๆไป ไม่ต้องใส่ปุ๋ย วิทยาศาสตร์ อันนี้เขาเรียก 'นักแอนตี้ทฤษฎี' คือถ้าใครบอกว่า ต้องปลูกทุเรียน ทั้งแปลงนะ เขาบอกไม่ได้ แมลงกินตายเลย ต้องปลูกแบบ ผสมผสาน เขาเรียก ป่าแบบผสมผสาน

ยังไงก็ตามจะปลูกวิธีไหนก็ตาม พวกเรานี่ ก็เป็นยอดมนุษย์ ยอดการเกษตรอยู่แล้ว ผมอยากจะให้ ท่านทั้งหลาย ได้รับรู้ไว้ว่า เราเป็นยอดแห่งการเกษตร เราเลี้ยงคนทั้งโลก คนทั้งโลก เป็นหนี้บุญคุณเรา เรามีบุญหลายเลย ที่เราได้เกิดมา ในประเทศนี้ แถมยังทำบุญคุณ ให้แก่ชาวโลกอีก ภายภาคหน้า พลโลก ทั้งหมด ต้องมาขอบคุณคนไทย เออเรานี่มันยอดผลิต อาหารเลี้ยงโลก แล้วก็เราจงรักษา คุณงาม ความดีนี้ไว้ อย่าทำให้โชคร้าย เราเป็นคนมีบุญ มีวาสนาอยู่แล้ว อย่าทำให้หมดวาสนา

ผมไปบรรยายกับพวกตัดไม้ทำลายป่า ก็บอกเขาว่า พวกเรามีบุญ มีวาสนา อยู่มาได้เพราะป่านะ เขาเลี้ยง ชีวิตเรามา บัดนี้เรากำลังจะหมดบุญวาสนา เพราะเราตัดไม้ ทำลายป่า เผาถ่านหมด ไปพูดที่สระแก้ว ตอนเป็นผู้ว่าฯ เขาเลยปลูกต้นไม้ กันใหญ่ตอนนี้ เลยป่าเขียวไปหมด ไอ้สัตว์ที่เขายิงๆกัน เดี๋ยวนี้ ก็เลิกยิงแล้ว หลังจากที่ทำลายกัน จนสูญพันธุ์ ต่อไปลูกหลาน จะได้เห็น ทำยังไงกวาง จะมาเดิน ในบ้านได้ โดยไม่รังแกมัน คน สัตว์ สิ่งแวดล้อม ต้นไม้ อยู่ด้วยกันได้โดยไม่รังแกกัน ตรงนั้นแหละ เป็นที่โปรดที่สุด ที่เราต้องการแล้ว นี่หลายๆประเทศ เขาทำแล้ว ถ้าท่านไปที่ยุโรป ท่านจะเห็นได้ว่า เก้งกวาง มันมาเดินอยู่ ใกล้ๆเรา เราไม่ยิง ไม่ทำร้ายมัน นกเป็ดน้ำ ห่านป่า มากินอาหาร จากมือเราได้ คนกับสัตว์ ก็อยู่กันอย่าง ไม่ทำลาย ซึ่งกันและกัน อยู่กัน อย่างมีความสุข

หน้าหนาวอากาศหนาวมาก เขายังต้องหาไขมันไว้ให้นกกิน กลัวมันจะหนาวตาย ใส่ถาด หั่นเป็นก้อน เท่าลูกเต๋า นกถ้าไม่กินไขมันแล้ว หนาวตาย อากาศหนาวมาก ต้นไม้หนาวๆ เขายังต้องเอาผ้า มาห่มให้ ก็แสดงว่า ของเขานี่ คน สัตว์ สิ่งแวดล้อมนี่ เขาดูแลซึ่งกันและกันดี เป็นญาติกันและกันอย่างดี ของเรานี่ นกบินผ่านหัวตัวนึง มองจนมันบินไปเกาะที่ไหน แล้วตามไปยิงมัน จนตายเลย งูเลื้อยผ่านตัว วิ่งกัน ทั้งหมู่บ้าน โอ้โหจะกินมันให้ได้ ชอบมาก เขาบอกว่า งูสิงนี่อร่อยมาก กินหมดทุกอย่าง ที่ขวางหน้า จนผมบอกว่า พี่น้องถ้ากินกันอย่างนี้ ภายภาคหน้า เราต้องกินกันเองแล้วนะ ถ้ามาประชุมกันอย่างนี้ ผมเลือกคนแก่ที่สุด ทำอาหารเย็น ก็เรากินหมดแล้วนี่ หมู หมา กา ไก่ เสือ สิงห์ กระทิง แรด กินหมด กินเกลี้ยงหมดแล้ว เหลือแต่คน แล้วมานั่งมองหน้ากัน เหลือแต่ ใครจะกินใครก่อน เราก็ต้องเลือก คนแก่ที่สุด ที่นั่งอยู่ที่นี่ ผมว่าคุณลุงคนนั้น น่ากินที่สุดเลย เพราะอายุมากแล้วใส่แว่นด้วย มื้อเย็น เอาซะดีไหม นี่ผมพูด อีกพันปีข้างหน้านะ วันนี้ยังไม่ทำนะ ก็เมื่อเรากินหมดแล้ว ส่วนคนแก่ ก็เถียงว่า
ลุงแก่แล้ว หนังเหนียว กินเด็กๆเถอะ หวานกรอบ อร่อยกว่า สาวๆก็ชักลอกแลก เอาอย่างไรแน่วะ

เพราะฉะนั้น เราต้องรักษาธรรมชาติไว้ รักษาพืช รักษาสัตว์ รักษาพวกเราไว้ เพื่อสิ่งที่ผมพูด จะได้ไม่เกิดขึ้น เราจะได้ ไม่ต้องมากินกันเอง เนื้อคนไม่อร่อยหรอก อย่าไปกินมันเลย เราก็ช่วยดูแลบ้านเมือง ให้มันดี มีต้นไม้ มีสัตว์อยู่ นกทั้งหลาย อย่ายิงมัน สัตว์ป่าทั้งหลาย มันกลับมา ก็ให้มันกลับมา สัตว์เลี้ยง ก็ให้มัน มีชีวิตอยู่ได้ อย่าเบียดเบียน ซึ่งกันและกัน เลยนะครับ ทุกอย่าง ก็จะอยู่ได้ อย่างสงบ ร่มรื่น...

เกี่ยวกับท่านผู้ว่าราชการจังหวัดนครปฐม นายนาวิน ขันธหิรัญ
จบจาก สถาบันพัฒนบริหารศาสตรมหาบัณฑิต เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๗ รับราชการหลายที่ ตั้งแต่ปี ๒๕๑๒ เป็นนายอำเภอหลายจังหวัด และได้รับรางวัลนายอำเภอดีเด่น จากกรมการปกครอง เมื่อปี ๒๕๒๖ และ ๒๕๒๘ ท่านได้รับตำแหน่งผู้ว่าฯ เมื่อปีพ.ศ.๒๕๔๐ ที่จังหวัดนครพนม จากนั้นปี ๒๕๔๑ และ ๒๕๔๓ ย้ายไปเป็นผู้ว่าฯที่สระแก้ว และสมุทรสงครามตามลำดับ ขณะนี้ ท่านเป็นผู้ว่าราชการ จังหวัด นครปฐม ท่านเคยไปดูงานในหลายประเทศ อาทิ ญี่ปุ่น สวิตเซอร์แลนด์ สวีเดน นอรเวย์ เดนมาร์ก เยอรมนี ฝรั่งเศส ความสามารถพิเศษคือ ยิงปืน เคยได้รับรางวัลพระราชทาน ถ้วยรองชนะเลิศ จากสมเด็จพระเทพฯ ในการแข่งขันยิงปืน ในนาม กรมการปกครอง และยังเป็นนักปิงปอง รางวัลชนะเลิศชายเดี่ยว ของกรมฯ อีกด้วย

(สารอโศก อันดับที่ ๒๔๙ มิถุนายน ๒๕๔๕)