ฝากไว้ในแดนธรรม ตอน 5...
อย่าเป็น "ลิงติดแป้น"
หนังสือพิมพ์สารอโศก อันดับที่ 147
หน้า 1/1

ลักขณา วชิรวาทการ นักรบรุ่นที่ ๑ ของชมรมมังสวิรัติ แม้ไม่มีร่างเธอแล้วในวันนี้ แต่วิถีชีวิตบนเส้นทางแห่งสัมมากัมมันตะ ที่เธอพากเพียร ปฏิบัติเป็นเวลา ๖ ปี ได้ทิ้งไว้ให้เราศึกษา จากบันทึกประจำวัน ของเธอดังต่อไปนี้…

วันพฤหัส ที่ ๒๖ มกราคม ๒๕๒๗ ทำวัตรเย็น - ท่านมนาโป

เราวางงานไว้ก่อน แล้วมานั่งเจโตฯเพื่อลอง ผู้ ที่ได้โลกุตระโดยไม่ได้เจโตสมถะก็มี แต่เราต้องเอาทั้งสองอย่าง ท่านสอนให้ระวังในลาภ ยศ สรรเสริญ วัตถุยิ่งมากยิ่งทำให้กิเลสแอบเสพย์ ให้พยายามทบทวนในขณะนั่งเสมอๆ เจโตกับปัญญาต้องให้สมดุล

วันจันทร์ ที่ ๓๐ มกราคม ๒๕๒๗ ทำวัตรเย็น - พ่อท่าน

ถ้าไม่เลือกงานรับรองไม่ตกงาน ขยันไม่ว่าทางโลก -ทางธรรม ก็ดีทั้งนั้นแหละ เราต้องพยายามเป็นคนดี ที่โลกต้องการ ในเรื่องงานทางด้านศาสนา พ่อไม่หวังผล ทำไปตามเหตุตามปัจจัย การนั่งเจโตสมถะเป็นอุปการะ ในเรื่องปฏิบัติธรรมในฐานพระกับฆราวาส ถ้าเอาจริง กล้าตาย ดีทั้งนั้น ในฐานฆราวาสส่วนมากอาศัยโลกธรรม แต่ฐานนักบวชก็ไปติดสงบ

เราว่าฐานฆราวาสเห็นทุกข์ชัดมาก และ มีประโยชน์แก่โลกมากทั้งตนก็ไม่น้อยได้ไปพร้อมกัน อย่างของเรารู้สึกว่าไม่แพ้กัน เพราะงานของพวกเราต้องประสานงานกัน ถ้าไม่มีงานมากๆ เราก็ไม่มีทางได้เพิ่มตัวอดทน ตัวฝืนทนในการพิสูจน์ผล ขนาดอย่างพ่อท่านก็ยังต้องสู้มาก ต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์อยู่นานน่าดู กล้า และ มั่นใจไม่ใช่ห่าม ต้องรู้ประมาณ

เราไม่เก่งก็ต้องรู้ อย่าทำอะไรเกินฐานะ อย่าชักศึกเข้าบ้าน ออกก็ให้ออกไปทำสัมพันธไมตรี ทาน ที่ต้องเรี่ยไร ทาน ที่ต่างฝ่ายต่างก็เต็มใจ เริ่มด้วยเราเต็มใจ เค้าก็เต็มใจ ต่างคนต่างให้ซึ่งกัน และ กัน เราจะต้องมองในจุดนี้กันให้ซึ้ง เราสังเวยพระพุทธเจ้าด้วยการสร้างทาน การให้เป็นพื้นฐาน

เหตุ ที่ทำให้ตัวเราเสื่อมจากธรรมะ ก็เพราะ

๑. ขาดการเยี่ยมเยียนสมณะ (คนป่วยหนียา)

๒. ละเลยการฟังธรรม (น้ำชาล้นถ้วย)๓. ไม่ศึกษาในอธิศีล (ลิงติดแป้น)

๔. ไม่มากไปด้วยความเลื่อมใสในสมณะทั้ง ที่เป็นเถระ, ผู้ใหม่, ปานกลาง (เมล็ดข้าวลีบ)

๕. ตั้งจิตติเตียน คอยเพ่งโทษฟังธรรม (โรคขี้เรื้อน)

วันพุธ ที่ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๗

"บ้านขาว" (ตึกขาว)

เราต้องท่องเอาไว้ เรากินของโลกต้องทำงานตอบแทนโลก เรามาอยู่สบายๆ จะพาให้ขี้เกียจ เราสบายเกินไปจะประมาท เราจะไปเอาอะไรในโลก เสพย์สุข ๑ วัน ก็ต้องมาล้างให้วุ่นวายเปล่าๆ ไม่มีประโยชน์ อธิไม่เพิ่ม จะเป็น "ลิงติดแป้น"

วันเสาร์ ที่ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๗ ทำวัตรเช้า - ท่านถิรฯ

ท่านเตือนให้พัฒนาตนเอง ดี หรือ ชั่วอยู่ ที่ตัวเรากระทำ

ศีล ที่ถืออย่าถือด้วยทิฐิ เพื่อเสริมอัตตา เสริมมานะ

ศาสนาสอนให้เผชิญกับความทุกข์ กับความเป็นจริง อย่าแส่ไปเพ่งโทษผู้อื่น อ่อนน้อมถ่อมตนในเพื่อนพรหมจรรย์เป็นสิ่งสำคัญ ให้มองส่วนดีของผู้อื่น ทุกๆ ปัญหาเกิดขึ้นเพราะเราทำทั้งนั้น ให้มองส่วนดีของผู้อื่นด้วย

ฟังท่านอนุตตโรคุยสอนให้ละเอียดลออในเรื่องล้างกาม....

เราไม่โง่อีกแล้ว ใครจะดียังไง วิเศษยังไง ไม่มีอะไรดีเท่าพึ่งพุทธะในตัวเรา

เรารู้ว่าเราขี้ใจอ่อน เราก็ใช้วิธี เอาทุกข์ ที่ผ่านมาเป็นเครื่องเตือนใจ ถึงเดี๋ยวนี้เราก็ยังเห็นทุกข์ชัดอยู่ กามทำให้คนบ้าๆ บวมๆ ก็มาก

เราก็เป็นตัวของเราในทุกเรื่อง แต่ท่านเตือนเรา เราก็จะละเอียดลออให้ยิ่งๆ ขึ้น เราก็รู้เท่านี้แหละ เราจะไม่โกหกตนเองในทุกๆ เรื่อง ไม่ว่าแม้นิดแม้น้อย

วันอาทิตย์ ที่ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๗

ชีวิตเกิดมาเพื่อเดินทางไปสู่หลุมฝังศพ ถึงเราจะขี้เกียจอยู่ลึกๆ ในใจ ก็ต้องเตือนมันเสมอๆ ว่าการกลับไปอยู่เงียบๆ สงบๆ มันก็ต้องตาย ไหนๆ จะตาย ก็ควรทำประโยชน์คืนให้แก่โลก เราชอบเป็นลิงติดแป้น ไอ้ตัวรู้ๆ ของเรานี่ เราจะหลงไม่ได้เลย ขนาดครูหนูเอย เพื่อนๆ หลายๆ คนเอย เพียรกันสะบักสะบอม ยังไม่ใช่บรรลุกันง่ายๆ เลย เราแสนจะขี้เกียจ จับแปะตรงไหน ก็อยู่ตรงนั้น สงสัยอีกหลายล้านชาติ

ตรุษจีนทีก็อดคิดถึงความสงบเงียบของบ้านในวันหยุดไม่ได้ เราต้องสอนตัวเองให้มากๆ เกิดมาแล้วอะไร คือ สิ่ง ที่ดี ที่สุดของการเกิดมาเป็นคน

วันอังคาร ที่ ๒๐ พฤษภาคม ๒๕๒๗ ทำวัตรเช้า - พ่อท่าน

เรานิสัยเสียไม่ค่อยชอบสวดมนต์ พ่อท่านบอกว่าเป็นนิสัยขี้เกียจ

เราจะเริ่มขัดส้วม ทำความสะอาด เริ่มเล็กๆ น้อยๆ ใกล้ตัวก่อน เราไม่รู้ไปสั่งสมความซวย คือ ขี้เกียจเอาไว้มาก วันนี้เราจะต้องเป็นอารยชนในด้านนี้ คือ งานบริการรับใช้ เป็นงาน ที่เราต้องว่างทำให้ได้ เราโชคดียังมีโอกาสเกิดมาได้ยินเรื่องดีๆ อย่างนี้ เป็นการขัดเกลาจิต

เราซึมมาหลายวัน ต่อไปนี้เราจะไม่แบ่งสติไปอยู่ ที่อื่นเท่า ที่เราสามารถ เช่นในขณะนี้เราจะประหยัดเวลาประหยัดแรงงาน แม้ของพ่อท่าน ท่านเทศน์ทั้งที แม้ยากแค่ไหนเราจะเพียรสู้ ออกมาสู้เต็ม ที่เลย

เราไม่ฉลาดหรอก แต่เราจะเพียรมาก เวลาทำงานก็ทำเต็ม ที่ทั้งปัญญา และ เจโต เวลาฟังธรรมเราก็มุ่งไปจุดเดียวเป็นสมาธิ กำลังสอนให้มีสติเต็มในทุกอิริยาบถ เราจะต้องทำเต็มสตีมแล้ว ความดี คือ การสละความเห็นแก่ตัว

วันนี้พ่อท่านพูดให้เราเข้าใจอารมณ์เล็กๆ ในจิตของเรา ให้สว่างขึ้นๆ เรารู้ชัด ที่สุด คือ เรายังไม่ยอมให้ใครง่ายๆ เลย เรื่องอะไรจะไปว่าคนอื่น หมอกควันทึบก็แต่ข้างนอก แต่ในจิตใจเราชัดในกรุณาธิคุณของท่าน เราจะนำไปใช้บ้าง นำไปปฏิบัติให้เต็ม ที่ ตัวเล็กในใจเรารู้ยาก ล้างยาก มันไม่ชัด กิเลสมันขี้โกง

 
 

(จากสารอโศก อันดับ ๑๔๗ มกราคม-มีนาคม ๒๕๓๔)