หัวอกพ่อ โดย เชียงน้อย ขอนแก่น
วิดีโอ เกม มันคือเกมนรก

"พระเอกเอ๊ย หยิบเสื่อให้พ่อที"
"ครับพ่อ"
"พระเอกเอ้ย ช่วยหั่นเฉาก๊วยให้พ่อหน่อยนะ"
"ครับพ่อ"
"เอ๊อ พรุ่งนี้ก็เป็นวันเสาร์แล้วซินะ โรงเรียนเขาหยุดวันเสาร์ และวันอาทิตย์ ไม่มีงานอะไร ว่างๆก็ไปขายของช่วยพ่อนะ"
"ครับพ่อ" พระเอกผู้เป็นลูกชายของกระผมรับคำ

พระเอกเป็นชื่อเล่นของเด็กชายสันติธรรม ป้องนาม ขณะนี้เขาอายุ ๑๓ ปี และก็กำลังเรียนปีสุดท้าย คือชั้น ป.๖ ของโรงเรียน บ้านคำไฮ-หัวทุ่ง ต.บ้านเป็ด อ.เมือง จ.ขอนแก่น

ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา พระเอก เขาเป็นคนคบง่ายใช้คล่อง ไม่ว่า พ่อ-แม่ หรือเพื่อนๆ จะเรียกใช้เรียกทำงานอะไร ถ้าไม่เหลือบ่า กว่าแรง เขาจะช่วยเหลือทันที ไม่ว่าไกลหรือใกล้ หาก พ่อ-แม่ใช้ แกจะไปทันที

ไม่ว่าจะเป็นงานปีใหม่ งานปลุกเสกฯของชาวอโศก ก็มักจะพบกระผม และลูกชาย ที่ชื่อสันติธรรมนี้ แทบทุกงาน มาระยะปี ๒ ปีนี้ เจ้าพระเอกรู้สึกเปลี่ยนไป เพราะอะไร กระผมพยายามค้นหา

สาเหตุ อ๋อ! เพราะเขาไปคบกับเพื่อนที่ไม่ดี คือตุ่น เด็กในห้องเรียนเดียวกัน ตุ่นเป็นลูกกำพร้าแม่ พ่อมีเงิน ปล่อยให้อยู่กับปู่ย่า ปู่ย่าตามใจ ให้เงินหลานทีละมากๆ เมื่อตุ่นได้เงิน เขามักจะมาชวน เจ้าพระเอกไปเที่ยว และก็เที่ยวอยู่เป็นประจำ สถานที่ เด็กทั้งสอง พากันไปเที่ยว เป็นประจำ คือ ร้านที่เปิดให้เช่า วิดีโอเกม ตุ่นมักจะแบ่งเงิน ให้พระเอกใช้ ทีละมากๆ พระเอก มักถามตุ่นว่า ได้เงินมาจากไหน ตุ่นบอกว่า พ่อส่งมาให้ จากเมืองนอก และขอจากย่าอีกที

จากนั้นมา เจ้าพระเอกของกระผม ก็มักจะหายหน้า หลังจากเลิกโรงเรียนมา จะพบกับเขาก็ตอนหนึ่งทุ่ม หรือบางวัน ก็สามทุ่มนั้นละ เมื่อผู้เป็นพ่อสอบถาม เขาก็จะตอบว่า ไปทำการบ้านที่บ้านเพื่อน กระผมก็เชื่อ เมื่อนานวันเข้า กระผมรู้สึก ผิดสังเกต จึงไปตามที่บ้านเพื่อน ที่เขาบอกว่า ไปทำการบ้าน เพื่อนๆเขาบอกว่า พระเอกน่ะ เขาไปกด วิดีโอเกม กับตุ่น เป็นประจำ พ่อไม่รู้ หรือ!

อือ! กระผมเริ่มคิด และคอยสังเกต ดูเจ้าพระเอก มาเรื่อยๆ และมักจะคอยตักเตือน เขาอยู่เสมอว่า เธอน่ะเป็นนักเรียน ไม่สมควร จะไปเที่ยว เพราะยังเป็นเด็ก เป็นเล็กอยู่ ระวังจะโดนเขาจับ เอาไปขาย เข้าโรงงานนรกนะ เห็นไหม เขาลงข่าว หนังสือพิมพ์ อยู่เป็นประจำนะ แล้วก็การเที่ยวเตร่ มันไม่ดีหรอก เพราะมันจะเสียการเล่าเรียน และอีกอย่าง ตุ่นเขาขโมยเงินมา หรือเปล่า ก็ไม่รู้ ทีหลังอย่าไปกับเขานะ หากเขาไม่มีเพื่อน เขาก็จะไม่ไปเองน่ะแหละ และ อีกอย่างนะ หากเธอติดมาก และเธอ ไม่มีเงินเที่ยว เธอก็จะขโมยของ เพื่อจะเอาไปเที่ยว เลิกเสียเถอะนะ พ่อขอร้อง

"ครับพ่อ"

ในวันหนึ่ง พระเอกสารภาพกับกระผมว่า "พ่อครับ ผมจะเลิกเล่น วิดีโอเกมแล้วละพ่อ เพราะผมเสียประสาทตา สายตาผม แทบจะมอง ไม่เห็นทางเลย หลังจากเลิกเล่นใหม่ๆ และขณะเล่น ผมประสาทตึงเครียด มากเลยครับพ่อ มีอยู่คืนหนึ่ง ขณะที่ ผมนอนหลับๆอยู่นั้น ผมต้องรีบตื่น และรีบวิ่งลงจากบ้านไป แล้วหาที่หลบซ่อนตัว ผมฝันไปว่า มีคนตามยิง ตามฆ่าผม ผมมานึกดูอีกที เพราะผมเอาใจ ไปไว้ในตัวที่ผมกด ผมเล่นมากไป

นรกชัดๆ ผมคิด กระผมก็ได้แต่อบรม และสั่งสอนลูก ให้มองเห็นโทษภัยของมัน และบอกให้ลูก ถอนตัวออกมาซะ เพื่ออนาคต ของลูกเอง เมื่อเขาหยุดเที่ยวไปไม่นาน เจ้าตุ่นเพื่อนซี้ของพระเอก ก็จะแอบมาชวน เจ้าพระเอกไปเที่ยวอีก

วันที่ ๑๕ ก.ย.๓๕ ครูบาอาจารย์ ได้พาเด็กนักเรียน ของโรงเรียนบ้านคำไฮ หัวทุ่งไปเข้าค่ายพักแรม ที่ค่ายลูกเสือ ของจังหวัด ขอนแก่น โดยนำไปเฉพาะ ชั้นป.๖ ซึ่งมีพระเอกรวมอยู่ด้วย

วันที่ ๑๙ ก.ย. ๓๕ ซึ่งตรงกับวันเสาร์ เป็นวันเดินทางกลับมาบ้าน ของเหล่าคุณครู และนักเรียน สันติธรรม หรือพระเอก ก็กลับ มาด้วย หลังจากสันติธรรมเปลี่ยนเสื้อผ้า และอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เขาก็มาทานข้าวเที่ยง และนั่งดู ทีวี ไปด้วย หลังจาก ทานข้าวเสร็จ เขาก็เดินลงจากบ้าน ไปหาเพื่อนที่โรงเรียน ซึ่งอยู่ก็ไม่ไกลจากบ้านนัก

บ่าย-ค่ำและก็สองทุ่ม เขายังไม่กลับมา ผู้เป็นพ่อแม่ก็เป็นกังวล จึงได้เดินไปถามเพื่อนๆเขา เพื่อนเขาคนหนึ่งบอกว่า ไอ้พระเอก มันมาชวนผม เข้าไปในเมืองด้วย แต่ผมไม่ไป มันเลยไปคนเดียว มันบอกว่า มันมีเงินอยู่ ๓๐๐ บาทนะ

เอ! มันได้เงินมาจากไหน แล้วมันไป อะไรในเมือง แล้วนี่มันคงไปค้างบ้านเพื่อน คนใดคนหนึ่ง เหมือนที่มันเคยเป็น มาแล้วซินี่ เอาพรุ่งนี้เช้าค่อยออกหากัน

เช้าวันอาทิตย์ที่ ๒๐ ก.ย. ๓๕ กระผมก็ออกตระเวนถามหา กับเพื่อนๆ ก็ไม่มีใครรู้ ใครเห็นเขาเลย กระผมก็เลยคิดว่า เอาไว้วันจันทร์ พวกเพื่อนๆเขา มาโรงเรียนหมด ค่อยไปถามเขานะ

เมื่อวันจันทร์ นักเรียนมาโรงเรียนหมดทุกคน กระผมก็ได้ออกไปถามนักเรียน และเหล่าคุณครู ของสันติธรรม ก็ตอบเป็น เสียงเดียวกันว่า ไม่พบ พบก็แต่วันเสาร์เท่านั้น จากนั้นไม่รู้อีกเลย

ตายละ กระผมเริ่มคิด นี่ลูกเราคงโดนใครหลอก ไปในทางที่ไม่ดีแน่นอน กระผมเลยเข้าแจ้งความ ที่โรงพัก เมืองขอนแก่น ท่านเจ้าหน้าที่ ก็รับแจ้งเอาไว้แล้ว ลงหมายเลขแจ้งคือ ๔๐ ข ๒๑ ก.ย. ๓๕ จ.๑๐

ท่านญาติธรรมครับ แม้ว่าท่านจะอยู่จังหวัดไหน อำเภอใด หากท่านพบเด็ก รูปร่างหน้าตา ตามรูปที่กระผมส่งมานี้ โปรดสะกิดตำรวจ ให้ส่งคืนมาที่โรงพัก เมืองขอนแก่นให้ด้วย หรือจะติดต่อกับกระผม สำอาง ป้องนาม ๑๒๖/๔ บ้านคำไฮ หมู่ที่ ๑๐ ต.บ้านเป็น อ.เมือง จ.ขอนแก่น ๔๐๐๐๐ จักเป็นบุญอันสูงยิ่ง

การหายตัวของลูกชายของกระผมครั้งนี้ กระผมคิดว่า คงจะโดนเพื่อนๆที่เล่น วิดีโอเกม ด้วยกันนั้นละหลอกเอาไป และ จะหลอก ไปในทางไม่ดีแน่นอน และกระผมคิดว่า คงจะเอาไปเป็นแก๊งขอทาน หรือ เอาไปฝึกล้วงกระเป๋า ลักเล็ก ขโมยน้อย ทำนองนี้ละ

วันที่เขาหายตัวไปเขานุ่งเสื้อสีดำ ตรงหน้าอกเสื้อ จะมีตราวงกลม และมีรูปทหารอยู่ตรงกลาง ส่วนกางเกง เป็นกางเกงขาสั้น สีน้ำเงิน ใส่รองเท้าฟองน้ำ เท่านั้น

การหายตัวไปของลูกชายของกระผมครั้งนี้ กระผมจะไม่โทษ เฉพาะลูกชายกระผม เพียงคนเดียวเท่านั้น แต่กระผมจะโทษ จะขอตำหนิ เจ้าหน้าที่บ้านเมือง หรือ ท่านที่มีอำนาจวาสนา ในเมืองไทยเรานี้ว่า แหล่งอบายมุขอันมี วิดีโอเกม สนุ้กเก้อร์คลับ ดิสโก้เธค และแหล่งมอมเมาต่างๆ ที่มีอยู่เต็มบ้าน เต็มเมืองนี้ กระผมผู้น้อย เป็นเพียงประชาชน คนธรรมดา ขอร้องเถิดครับ หยุดเถอะ งดเสียเถอะ อย่าปล่อยให้มีอีกต่อไปเลย มันเปรียบเสมือน "ขุมนรก" ที่ฉุดคร่า อนาคตของชาติ ให้จมดิ่ง ลงสู่ห้วงเหว นรกชัดๆ สงสารผู้เป็นพ่อ เป็นแม่ของเด็ก ที่ไร้เดียงสา เหล่านั้นเถอะครับ อย่าให้เด็กๆ ที่ยังไม่เสียหาย ต้องเสียหาย อีกต่อไปอีกเลย

อย่าให้พ่อแม่ของเด็กผู้น่าสงสารเหล่านี้ ต้องสูญเสียลูก อันเป็นสุดที่รัก และสูญเสียน้ำตา มากไปกว่านี้อีกเลย ได้โปรดเถิด ครับ ท่าน....

จงหันกลับมาฟื้นฟูศีลธรรม จริยธรรมเถิดครับ!

จากกระผม สำอาง ป้องนาม (เชียงน้อย ขอนแก่น)
ผู้สูญเสียลูกไปเพราะทีวี วิดีโอเกม มันคือเกมนรกชัดๆ
๑ ต.ค. ๓๕