เรียงวลีกวีธรรม

สรรพสิ่งล้วนเกื้อกูล
ธรรมะจากธรรมชาติสอนฉันว่า...
ทุกสรรพสิ่งนั้นล้วนเกื้อกูล พึ่งพากันและกัน
ขุนเขา ป่าไม้ สายน้ำ สายลม แสงแดด ท้องฟ้า
ดอกไม้ ต้นข้าว ต้นหญ้า กิ้งก่า ไส้เดือน
ดิน ฝน ผู้คน และส่ำสัตว์ ฯลฯ
ใครกันหนอเคยกล่าวว่าไว้..
"เด็ดดอกไม้ดอกหนึ่ง สะเทือนถึงดวงดาว"
แม่แห่งธรรมชาติคงสะอื้นไห้
หากมีใครมาพรากแยกทุกอย่างออกจากกัน
จิตวิญญาณคงพลันสิ้นสูญ
* ภู เชียงดาว

อร่อยลิ้น
อร่อยลิ้น ยินดีเหลือ เพื่อรสปาก
ถึงกับพราก ชีวิตเขา เศร้าใจไหม
กว่าจะรู้ ว่าบาปกรรม ทำเท่าใด
เราต้องไป ชดใช้กรรม ให้จำทน
จึงต้องเร่ง บำเพ็ญ เช่นพุทธะ
อีกต้องละ ชีวิตเขา เอากุศล
เปิดเมตตา ให้สว่าง กลางกมล
เพื่อหลุดพ้น การเวียนว่าย ได้นิพพาน
* ส.บินก้าว

แข่งเวลา
จงรีบเร่ง แข่งขัน กับวันคืน
ชีวิตยืน อยู่ได้ ไม่นานหนอ
เพราะบุญกรรม ทำไว้ ไม่มากพอ
จะเติมต่อ หรือเลิกละ ให้ระวัง
จงไตร่ตรอง มองเห็น ให้เด่นชัด
ดูประวัติ ของตน แต่หนหลัง
บาปหรือบุญ คุณหรือโทษ โปรดหรือชัง
มีใครบ้าง เตือนให้ เว้นใจตน
ใจเท่านั้น สำคัญยิ่ง กว่าสิ่งอื่น
จะสดชื่น โศกเศร้า เอาที่ผล
ล้วนใจนำ ให้สุขทุกข์ ทุกตัวคน
จะมีจน ก็ที่ใจ คิดให้เอย
* บันเทิงธรรม

วิถีบุญ
บนเส้นทาง สร้างบุญ หนุนชีวิต
เพื่อสืบสิทธิ์ สัมมา ไว้อาศัย
ต้องสำนึก สำทับ กำกับใจ
เป็นบันได สืบสาน ประทานพร
เป็นมนุษย์ สุจริต มีสิทธิ์สุข
แม้เกิดยุค ทุกข์เข็ญ รู้เย็นร้อน
ไม่ตกต่ำ ซ้ำทราม ตามนิวรณ์
ที่ละคร โลกีย์ เขาชี้นำ
จิตวิญญาณ หาญกล้า ที่พาเกิด
สืบประเสริฐ มาสู้ วิสัยต่ำ
มีบุญเก่า มาก่อ กำหนดกรรม
เพื่อตอกย้ำ กำเนิด ให้เกิดดี
เจตนา แน่วแน่ เป็นน้ำหนัก
จะส่งผล จนประจักษ์ เป็นสักขี
เกิดกี่ชาติ ธาตุบุญ หนุนทวี
เป็นสัมมา บารมี วิถีตรง
* อ่อนฌาน ญาณเยาว์

(สารอโศก อันดับที่ ๒๕๑ สิงหาคม ๒๕๔๕)