ฟ้ามืดก่อนฝนหล่น...
จนก่อนรวย....ซวยก่อนเฮง....ทุกข์ก่อนสุข

ชะตาชีวิตมักเล่นตลกกับเราเสมอ....ส่งความทุกข์ยากลำบากแสนเข็ญ ให้เราลิ้มรสเสียก่อน วัดระดับ จิตว่า มีน้ำอดน้ำทนแค่ไหน

เมื่อต้องเผชิญกับอุปสรรคหนักหนา ชาวคริสต์จะปลอบใจตัวเองว่า "พระเจ้าทดสอบเรา...." ส่วนชาวพุทธ จะพูดว่า....."เป็นการสั่งสมบารมี....."

เมื่อพ้นผ่านอุปสรรคไปได้ ชาวคริสต์จะพูดว่า "ขอบคุณพระเจ้าที่ช่วยเรา...."

ส่วนชาวพุทธจะพูดว่า "เพราะบุญกรรมที่ทำไว้แต่ปางก่อนช่วยไว้...."

แม้ความเชื่อจะแตกต่างกันไป แต่ผลที่ตามมาก็คล้ายๆกัน คือ ชีวิตมีทุกข์ก่อน แล้วสุขทีหลัง

เราทำชีวิตให้มีความสุขได้ ด้วยการไม่จมอยู่กับความทุกข์......

คนเรามักทำตัวเองให้เจ็บปวด ด้วยการตอกหลักแห่งความทุกข์ระทมฝังแน่นกลางใจ คิดว่าชีวิต จะโชคร้าย ไปชั่วนาตาปี เช่นที่เป็นอยู่อย่างขมขื่น หมดสิ้นพลังใจ ไร้ชีวิตชีวา นั่งอมทุกข์โศกาจาบัลย์ มิสรรสร้างสิ่งใด

พรุ่งนี้พระอาทิตย์ขึ้นเหมือนเดิม โลกนี้มืดได้ก็สว่างได้เช่นกัน เมื่อลมหายใจยังอยู่ แขนขาอวัยวะ ครบถ้วน เราไม่ควรหมดหวังในชีวิต บอกกับใจเราเถิดว่า....ฟ้ามืดก่อนฝนหล่น จนก่อนรวย ซวยก่อนเฮง ทุกข์ก่อนสุข

เราทำชีวิตให้มีความสุขได้ ด้วยการไม่จมอยู่กับความผิดที่แล้วมา..........

มีใครบ้างที่เกิดมามิเคยกระทำผิด? ต่อให้เป็นคนดีเลิศประเสริฐศรีสักเพียงใด ต้องมีบ้างช่วงชีวิต ที่ผิดพลาด หากแต่จะผิดมากน้อยเท่านั้น

เราเองก็คนหนึ่ง ที่เดินทางชีวิตผิดๆถูกๆ มิใช่น้อย ไม่ต่างจากคนทั่วไป

ความผิดพลาดในชีวิตมิใช่เรื่องสำคัญ ส่วนสำคัญอยู่ที่ว่า เราผิดแล้วสำนึกแก้ไข หรือ จมชีวิต อยู่กับความผิด นั้นๆ ซึ่งมันมิได้ช่วยทำความผิดกลับเป็นถูกได้เลย ไม่ช่วยแก้ปัญหา

ปลงวางเสียบ้างกับความผิดที่แล้วๆมา สร้างพลังใจขึ้นอีกครั้ง แล้วลงมือกระทำใหม่ ให้ถูกต้อง พร้อมบอกกับ ใจตัวเองว่า ชีวิตมีผิดก่อนถูกเป็นธรรมดา

(สารอโศก อันดับที่ ๒๕๕ เดือน ธันวาคม ๒๕๔๕)