กินอยู่พักผ่อนพร้อมทำงานอย่างฉลาด
แล้วใช้ชีวิตอยู่กับโลก อย่างไม่ประมาท

เรียนรู้ใช้ชีวิตอย่างชาญฉลาด แล้วเราจะค้นพบความสุขจากซอกมุมของชีวิต เป็นความสุขรอบกายเรานี้เอง ไม่ต้องดิ้นรนไปเสาะหาอื่นไกล

ฉลาดกิน... โลกปัจจุบันทำคนให้โง่อย่างแนบเนียน เพื่อหลอกง่ายขึ้น โลกหลอกเราไปเสียทุกเรื่อง ยกตัวอย่าง การกิน ด้วยอำนาจของโฆษณา เราถูกหลอกให้ดื่มน้ำหวานเจือสีเคมี เพียงน้ำอัดลม ไร้คุณประโยชน์ ซ้ำให้โทษแก่ร่างกาย

อาหารอย่างชาติตะวันตกทั้งหลาย พิซซ่า แฮมเบอร์เกอร์ ฯลฯ ของพวกนี้ล้วนให้โทษต่อร่างกายในภายหลัง แต่เราก็ถูกหลอก ให้ชมชอบ การกินอย่างตะวันตก เพราะความโง่ทำให้คนก้าวไปสู่หายนะโดยไม่รู้ตัว

ทุกวันนี้อายุคนสั้นเข้าเรื่อยๆ เจ็บป่วยกันมาก เกลื่อนโรงพยาบาล เหตุส่วนหนึ่ง เพราะอาหารการกิน เต็มไปด้วยพิษภัย พืชผักผลไม้เคลือบแฝงสารเคมี แม้เนื้อสัตว์ก็ฉีดฮอร์โมน เร่งให้โตไวผิดปรกติ วิถีธรรมชาติ ถูกทำลายคนเป็นโรคมะเร็งตายก็มาก เพราะสารพิษ ในร่างกายมีมากเกิน จากการกินอาหาร ผ่านกระบวน การผลิต ด้วยวิทยาศาสตร์ คนจึงทุกข์อย่างสาหัสสากรรจ์

กินอยู่อย่างชาญฉลาด ชีวิตเราจะสุขมากกว่านี้...อย่าใช้ชีวิตเยี่ยงคำโฆษณา รู้จักเลือกสรรว่า สิ่งไหนให้ คุณประโยชน์ ต่อตัวเรา เลือกกินอย่างมีปัญญา อย่าสวาปามไปเสียทุกอย่าง ร่างกายเรา ต้องการเพียง วิตามิน และแร่ธาตุ ความฟุ่มเฟือยอย่างตะวันตกไม่จำเป็น กินอย่างไทยๆ ยืดวันตาย ได้ตั้งเยอะ กินอย่างเรียบง่ายสุขสบายหลายเท่าตัว

ใช้ชีวิตอยู่กับโลกอย่างไม่ประมาท......เราปล่อยชีวิตให้ไหลไปตามกระแสโลกีย์ อย่างโง่งม จมอยู่กับทุกข์ โดยไม่รู้ตัว เหมือนคนป่วยร้ายแรงยังยินดีกินของแสลง หาได้สำนึกถึงความตายไม่

เพราะประมาทในวันวัย จึงไม่เห็นคุณของการมีชีวิต เราเที่ยวเสเพล เสพสุขไปวันๆ หลงโลกียารมณ์ ว่าเป็น สิ่งประเสริฐ ของชีวิต จึงประมาทในธรรมทั้งปวง เสมือนปิดประตูไปสู่สรวงสวรรค์ หันหลังให้กับ การหลุดพ้น วังวนแห่งทุกข์ปิดนัยน์ตาแห่งปัญญา ก้าวไปในอนาคตอย่างคนมืดบอด แล้วจากโลกนี้ไป อย่างเสียชาติเกิด

ความสุขเกิดขึ้นได้ง่าย เพียงรู้จักใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท

ศึกษาสัจธรรมให้เข้าถึงจิตวิญญาณ อย่าปล่อยให้สายธารแห่งกาลเวลาล่วงไปเปล่าประโยชน์ หมั่นสั่งสม กรรมดี ละทิ้งกรรมชั่ว

กรรมเท่านั้นเป็นทรัพย์แท้ของมนุษย์ ติดตามเราไปทุกภพชาติ ความอลังการทั้งปวง ล้วนถูกทิ้งไว้ กับโลก ในขณะที่ ความตาย จูงมือเราเดินไป มีแต่กรรมเท่านั้นอยู่กับเรา

ผู้ดำรงตนบนความประมาท มิอาจเข้าถึงสภาพแห่งการหลุดพ้น มิอาจค้นพบทาง ไปสู่พระนิพพาน และ ความสุขสงบ ได้ตายไปจากเขาแล้ว คงเหลือแต่ความทุกข์ระทม กับซากชีวิตที่ไร้คุณ ประโยชน์ ต่อโลกใบนี้...

ใช้ชีวิตอยู่กับโลกอย่างไม่ประมาทเถิด นับเป็นความสุขสุดประเสริฐ ที่เราควรสำนึก อยู่ทุกลมหายใจ