ณ ห้วงแห่งดวงใจข้า
ยิ้มเถิดดวงใจของข้า
ยิ้มให้กับอุปสรรคที่ผ่านเข้ามาบนเส้นทางชีวิต
มิใช่เรื่องร้าย-ต้องหนักอกหนักใจ
เพียงบททดสอบหนึ่งของคืนวันเท่านั้น...
ดวงใจข้าอย่าหวาดหวั่น
อย่าหันหลังให้... แล้วเดินหนีไป...
หันกลับมา วิญญาณแห่งนักสู้ในตัวข้า
สัจจะนั้นอยู่กับเจ้าตลอดเวลา
เป็นชีวิต เป็นลมหายใจ
มันไม่น่ากลัวอย่างที่คิด
แต่ความอ่อนแอของเจ้าต่างหากที่น่ากลัว
โอบกอดอุปสรรคไว้เถิดดวงใจข้า
กระบวนการผ่านพ้นอุปสรรคเป็นสิ่งเลิศล้ำ
เป็นประสบการณ์ที่เรียกหาเอาไม่ได้
นอกเสียจากเผชิญหน้ามันด้วยตัวเจ้าเอง
ดวงใจข้า..จงหันกลับมาสู้เถิด
น้ำตาที่หลั่งมิใช่ความพ่ายแพ้
มิใช่ความอ่อนแอที่เจ้าต้องอดสู
แต่เป็นสายธารแห่งวิญญาณนักสู้
การยืนอยู่กับที่ต่างหากเป็นสิ่งน่าละอาย
แม้การล้มกลิ้งไปข้างหน้า
ไม่เรียกว่าความอ่อนแอหรอก
หากแต่เป็นความกล้าที่จะเรียนรู้ความเจ็บปวด
และความอหังการ์ต่างหาก
- ปีกฝัน คนบ้าเขียน -

---

ปลอบใจตนให้สู้
ยามเป็นทุกข์ท้อใจใครหนอช่วย
เพียงเอออวยยิ้มให้ก็ใจชื้น
มีไหมคนปลอบปลุกให้ลุกยืน
ผ่อนคลายคืนความเศร้าที่เผาทรวง
เพ่งแลเหลียวเที่ยวไปในรอบข้าง
ช่างโดดเดี่ยวอ้างว้างแสนหนักหน่วง
หรือโลกนี้คนหลายล้วนใจกลวง
ขาดคนรักคนห่วงเยื่อใยกัน
นับแต่นี้ต่อไปจะใจแกร่ง
สร้างขวัญให้แข็งแรงไม่ไหวหวั่น
รุดเดินหน้ายิ้มสู้เข้าฝ่าฟัน
เร่งเสริมขวัญไม่งอนง้อขอแต่คน
จะเคร่งศีลเคร่งตบะลดละเลิก
พร้อมบุกเบิกหนทางสร้างมรรคผล
ก่อนนั้นขอ...ต่อไปไม่ขอคน
เพียงสรรสร้างใจตนพ้นอ่อนแอ
- ทอง ๑๐๐ % -

---

กำแพงไร้สภาพ
เปิดเผยตัวตนออกไป เสมือน....
ทลายกำแพงหนาที่กางกั้นระหว่างเรา
ชีวิต เมื่อต้องอยู่ร่วมกัน
ก็ควรมีวันที่จะเปิดเผย
ลักษณะเฉพาะของตน
บางคราในหมู่เพื่อน เราพบว่า...
มีความแปลกต่างมากมายในความเป็นอยู่
อย่างที่บางครั้ง เราคาดไม่ถึง
เราทุกข์! เพราะ...
เราเป็นหนังสือที่ถูกปิดไว้
จง...เปิดตัวเองสู่โลกกว้าง
อยู่ในหมู่เพื่อน อย่างผู้น้อย
หมดริ้วรอยแห่งความยโส โอหัง...!
ชีวิตคนเราต้องก้าวสู่การพัฒนา....
เมื่อเราทะลายกำแพงหนา
แห่งความไม่เข้าใจลงได้แล้ว
ก็อย่าได้ก่ออิฐกำแพงก้อนใหม่ขึ้นอีกเลย
จงทุบ! มันทิ้ง ให้เป็นธุลีดินสีแดง
ที่เป็นทางเชื่อมสัมพันธ์
ไปสู่จิตใจแห่งกันและกัน
ให้ความเป็นพี่เป็นน้อง
แน่นแฟ้นดังวันก่อนเก่า...
- ลูกไม้ -

---

ใหญ่ยกให้หมู่
นิราศถิ่นกินนอนแต่ก่อนเก่า
มาขัดเกลาอัตตาที่พาหลง
ในกลุ่มหมู่รู้ประเด็นบำเพ็ญตรง
ที่มั่นคงสัมมาเป็นสามัญ
อยู่ในหมู่รู้ค่าแห่งฐานะ
เพื่อที่จะประสานสมานฉันท์
เพราะสมมติศักดาสารพัน
ล้วนสำคัญสรรสรรพลำดับคน
เพียรบำเพ็ญเย็นยอมถ่อมชีวิต
เพื่อสืบสิทธิ์บรรจุในกุศล
ทุ่มศรัทธาอาศัยใฝ่อดทน
ในหมู่ชนที่สันทัดการขัดเกลา
อยู่ประสานการกิจกลางมิตรแท้
สืบกระแสแก้ไขนิสัยเก่า
ซากอัตตากล้ากร้านพาญาณเยาว์
ต้องแนบเนานอบน้อมยอมหมู่มวล
- อ่อนฌาน ญาณเยาว์ -

(สารอโศก อันดับ ๒๖๑ มิถุนายน ๒๕๔๖)