ชื่อ น.ส.สมบูรณ์ อุดมวงษ์
เกิด ๑๕ พฤษภาคม ๒๔๙๔
พี่น้อง ๔ คน เป็นคนที่ ๔
ภูมิลำเนา เกิดจังหวัดนครสวรรค์
บ้านอยู่จังหวัดกำแพงเพชร
การศึกษา จบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔
เรียนการศึกษานอกโรงเรียนต่อถึงม.๓
อาชีพเดิม ทำไร่ ทำสวน ที่บ้านจังหวัดกำแพงเพชร
รับจ้างร้านเอเย่นต์ หนังสือพิมพ์ กรุงเทพฯ
อาชีพใหม่ พนักงานบริษัทขอบคุณ จำกัด

ปี ๒๕๒๔ พี่ชายมาที่สันติอโศก กลับไปเล่าให้ฟังว่าพระอโศกปฏิบัติดี ไม่ฉันเนื้อสัตว์ ไม่ใช้เงิน ชวนไปดู ฟังแล้วสนใจนิดหน่อยจากนั้นก็ลืม

ปี ๒๕๒๖ อ่านหนังสือหมอชาวบ้าน พบบทสัมภาษณ์ พลตรีจำลอง ศรีเมือง เรื่องอาหารมังสวิรัติ สนใจมากคิดว่าถ้ามากรุงเทพฯจะไปซื้อกิน

เมื่อมารับจ้างอยู่ร้านเอเย่นต์หนังสือพิมพ์ วันไหนว่างก็จะชวนเพื่อนที่ทำงานด้วยกันไปกินอาหารที่ อตก.(ชมรมมังสวิรัติแห่งประเทศไทยที่จตุจักร) และอ่านหนังสือ ของชาวอโศก มีคนบอกเส้นทางไป สันติอโศก แต่ก็ยังไม่ได้ไป

ปี ๒๕๒๙ มาอยู่เป็นเพื่อนพี่สะใภ้ ซึ่งมีบ้านอยู่แถวถนนรามอินทรา ก็เริ่มมาสันติอโศก ช่วยทำหนังสือ โดยเข้าเล่ม เรียงหน้า

ประทับใจในข้อปฏิบัติของนักบวช การใช้ชีวิตเรียบง่ายไม่ใหญ่โตเหมือนวัดทั่วไป หลังจากนั้น ก็เริ่มลดเนื้อสัตว์ กินอาหารสองมื้อ ใช้เสื้อผ้า ๓ ชุด

๕ ตุลาคม ๒๕๒๙ ตัดสินใจเข้ามาอยู่สันติอโศก ช่วยทำหนังสือ ๒ เดือน ต่อจากนั้นไปช่วยที่ ชมร.จตุจักร ได้เป็นผรช.(ผู้รับใช้)ฝ่ายหญิง

ปี ๒๕๓๖ กลับเข้ามาช่วยงานในวัด และไปช่วยชมร.จตุจักรด้วย

ประมาณปี ๒๕๔๑ คุณใบแพรชวนให้ไปช่วยที่ชมร.เชียงใหม่ เนื่องจากคนอยู่ประจำมีน้อยจึงไปอยู่ช่วยเกือบ ๓ ปี

ปี ๒๕๔๕ กลับมาที่สันติอโศกเป็นพนักงาน บจ.ขอบคุณ

ปี ๒๕๔๖ สมัครเป็นนิสิตม.วช.วิชชาเขตสันติอโศก

ปัญหาและอุปสรรคในการทำงาน
เป็นคนยึดมาก ต้องทำอย่างที่ตั้งใจไว้ จึงจะวางใจได้ เช่น ยึดถือคำพูด ถ้าพูดแล้วไม่ทำจะไม่สบายใจ เหมือนตนเอง โกหก ขอให้ทำอย่างที่พูดไว้ แม้เล็กน้อยก็จะคลายใจได้ หรือบอกจะช่วยทำอะไรให้ใคร ถ้ายัง ไม่ได้ทำ จะทุกข์ใจมาก คิดไม่จบ

แนวทางแก้ไข
ถ้าบอกอะไรกับใครแล้ว ยังไม่ได้ทำ ก็จะอธิบายให้เขาเข้าใจ หรือถ้าทำอย่างที่ตั้งใจไว้ไม่ได้ก็ฝึกหัดวางใจ

ข้อปฏิบัติที่ยากที่สุด
การลดละสิ่งที่ไม่ดี ทั้งที่รู้ก็ไม่อยากเอามันออก มันอร่อยในใจ ไม่เห็นทุกข์

คติประจำใจ
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เท่าที่จะทำได้

เป้าหมายชีวิต
ชาตินี้ได้พบพระโพธิสัตว์ ไม่ว่าจะไปเกิดชาติไหน จะขอปฏิบัติธรรมทุกชาติ จนกว่าจะพ้นทุกข์

ข้อคิดข้อฝากให้หมู่กลุ่ม
คิดว่าทุกคนก็ปฏิบัติธรรมตามพละอินทรีย์ของตนเอง ทุกคนก็อยากหมดกิเลส แต่มันทำยาก ก็ต้องอดทน รอคอย ให้อภัย

(สารอโศก อันดับ ๒๖๑ มิถุนายน ๒๕๔๖)